-Πώς εορτάσθη εν Παραλία -Σκηναί και επεισόδια
Ανέτειλε προχθές η ημέρα εαρινωτάτη. Ο ουρανός άνευ του ελαχίστου νέφους. Ο κόσμος, ο παντός είδους και ποιότητος, ενωρίς κατέκλυζε την Ανάληψιν, ης ο τε εξωτερικός και εσωτερικός χώρος ήτο ωραία εστολισμένος. Σμήνη ολόκληρα χωλών, στραβών και παντός είδους και πάσης ανθρωπίνης, ή ακριβέστερον Κραβαρικής εφευρετικότητος σακάτηδων διαρκώς ανακρουόντων, με την στερεώτυπον μουσικήν των, αποπενταρισμού τεμάχια αναγόμενα εις συχώρια και πεθαμένους, διάφορον αν και ο προς ον απευθύνετο δεν είχε πεθαμένον πατέρα ή μητέρα!, είχον καταλάβη τας θύρας και τας παρόδους του ναού αποτελούντες… θαυμαστόν μωσαϊκόν!
Λίαν πρωί ο κόσμος ήρχιζε συμμαζευόμενος εις την προ των καφενείων πλατείαν. Η προχείρως σταθείσα επί της αποβάθρας εξέδρα, η γαρνιρισμένη με πτωχά συμπλέγματα σημαιών και μύρτων, αγωνιώσα ανέμενε τους επισήμους. Περί την 10η καταφθάνει το πρώτον σώμα στρατού και παρατάσσεται ένθεν και εκείθεν της εξέδρας.
Ο κόσμος ήρχιζε συνωθούμενος. Εξ ίσου διηκονίζετο το γαντοφορεμένο χέρι του κυριαρχούντος δανδή με το τηλώδες του εργατικού και η ολόκληρον κήπον κομίζουσα επί του πανύψηλου καπέλου της πουδροφορτωμένη κυρία με την απερίττως και κομψώς ποζάρουσαν σκερτσόζαν μοδιστρούλαν και η φεσοφορούσα παντρεμένη με την με υπερμεγέθη πολύχρωμον ποδιάν δειλήν φαμπρικαδόρισσαν και τα θαυμαστικώς υπερμεγέθη και κατακόκκινα δουλικά και δουλάρους με τους επί… απλυσία διακριμένους μπακαλογάτους και εργατόπαιδα.
Εις τον λιμένα και εγγύς της αποβάθρας αι φορτηγίδες και λέμβοι συνωθούντο ποία να πλησιάση εγγύτερον, άπασαι φορτωμέναι με ποικίλον φορτίον εξ εκατέρου των φύλων. Αι ολίγον απώτερον εβολτάριζον διασχίζουσαι την καθρεπτίνην επιφάνειαν της θαλάσσης ωπλισμέναι με τα απαραίτητα ενσταντανέ.
Πλησιάζει η 11η και ο εις μετά τον άλλον καταφθάνουσιν οι επίσημοι. Εξ όλων των σημείων της πλατείας εκχύονται χείμαρροι κόσμου.
Περί την 11 περαιωθείσης της ιεράς λειτουργίας, εν τη Αναλήψει, καταφθάνει ο υπόλοιπος στρατός υπό το γενικόν πρόσταγμα του λοχαγού Κανελλέα και η μουσική και παρατάσσονται εις τας ωρισμένας θέσεις.
Μετ’ ολίγον ο Σεβασμιώτατος μεθ’ όλου του ιερατείου και άρχεται η ανάγνωσις των ευχών, ενώ ο περί των λέμβων και μαουνών και επί της αποβάθρας κόσμος ήτο εις το ζενίθ του συνωστισμού.
Μεθ’ ο γίνεται η κατάδυσις του Τιμίου Σταυρού τρεις. Πίπτουσιν ολίγοι λεμβούχοι ίνα συλλάβωσιν αυτόν, ησύχως όμως προνοήσαντος του Σεβασμιωτάτου να δηλώση προηγουμένως, ότι δεν θα επιτραπή η περιφορά του Σταυρού υπό του αναδύσαντος αυτόν χάριν πενταρολογίας, ως εγένετο άλλοτε, και ούτω δια του επαινετικού τούτου μέτρου έλειψαν η άμιλλα και ο συναγωνισμός.
Δυστυχώς όμως επέπρωτο ατυχής εργατικός να κτυπηθή θανασίμως, και μετ’ ολίγον να εκπνεύση, καθ’ ην στιγμήν τα υψηλότερα ρίματα εψάλλοντο και η αρχή της χριστιανοποιήσεως του κόσμου ανεγγέλλετο δια του αναδυομένου Θεανθρώπου. Οίαν στιγμήν του επεφύλασσε η ανάλγητος Ειμαρμένη και οποίον οικτρόν και ανέλπιστον τέλος τον ανέμενε!
Όλαι οι συνωθούμεναι λέμβοι άμα τη πτώσει των λεμβούχων ποία πρωτύτερον ν’ απομακρυνθή, ίνα μη βραχή από το αναπηδήσαν εκ της ορμής ύδωρ, εδημιούργησαν απερίγραπτον σύγχυσιν και θόρυβον αιφνίδιον. Πολλοί εις τα άκρα αυτών ιστάμενοι έπεσαν εντός της θαλάσσης ή εκυλίσθησαν εντός των μαρινών, 5-6 μεταξύ των οποίων και δύο παιδιά εβαπτίσθησαν μέχρις ονύχων.
Τους ανήγειραν δε άμα κατέπαυσεν ο θόρυβος. Μεταξύ αυτών ήτο και το θύμα της επί τινάς στιγμάς βασιλευσάσης συγχύσεως εκ της απρονοησίας των αρμοδίων επελθούσης.
Εις ονόματι Παρασκευάς Λιέας, μεσόκοπος εκ Μάνης, υποδηματοποιός το επάγγελμα, πεσών εκ της πρώτης κατά γραμμήν φορτηγίδος εις την κάτωθι λέμβον εκτύπησε κατά το στήθος, κτύπημα το οποίον μετ’ ολίγας ώρας των ωδήγησεν εις τας χώρας των Μακάρων.
Περί την 11 και ημίσειαν δοθέντος του συνθήματος υπό των αρμοδίων ήρχισεν ν’ αποχωρή ο κόσμος, η μουσική και ο στρατός. Ωραίον θέαμα παρίστα η Νέα Λεωφόρος με τον ανερχόμενον ποδαρηδόν και αμαξηδόν κόσμον υπό την θαλπωρήν των αδρών ακτίνων του ουρανοδρομούντος Φοίβου.
Κατά την 12 τελεία ησυχία επεκράτει. Μόνον ο θόρυβος κανενός τυμπάνου και της αθάνατης φλογέρας ο ήχος ηκούοντο. Προς δε και ο περιπαθής ήχος μπουζουκιού με τα αναγκαία αχ! Από το βάθος καμμιάς ταβέρνας και η διαρκώς περιτριγυριζομένη και αποπενταρούσα λατέρνα, επεξέτειναν την βασιλείαν των.
Το απόγευμα κάποια κίνησις παρετηρήθη του κατελθόντος χάριν περιπάτου κόσμου, η οποία ήτο αμυδροτάτη εν συγκρίσει με την πρωινήν τοιαύτην.
Τοιουτοτρόπως παρήλθε και η ωραία και γλυκεία αύτη εορτή των Φώτων, συντελέσαντος εις τούτο του καιρού με την απολαυστικήν και γλυκυτάτην λιακάδα του.
ΚΤΝΣ
____
THΣ ΣΤΙΓΜΗΣ
Η εορτή των Φώτων και του Άη Γιαννιού
«ΘΑΡΡΟΣ» 9 Ιανουαρίου 1906
Με τας ημέρας αυτάς αρκεταί συμπλοκαί και τσακωμοί εσημειώθησαν. Και τούτο από το κρασί, το οποίον πάντοτε αυτά τα αποτελέσματα χαρίζει εις τους φίλους του.
Δι’ αυτό πρέπει να ταχθή κανείς με την γνώμην των ζητούντων την κατάργησιν των εορτών. Ιδού η απόδειξις.
Αι τελευταίαι αύται εορταί ήσαν αρκετά ανησυχητικαί. Δεν μπορούσε να κοιμηθή κανείς με τα τραγούδια, τον θόρυβον, τις φωνές και το κακό που εγένετο από τους λεγομένους διασκεδάζοντας όλην την νύκτα. Την ημέραν αι επισκέψεις και οι λοιποί κολοκυθοειδείς τύποι εκράτουν τον κόσμον εις διαρκή ανησυχίαν. Να πώς περνά κανείς τας εορτάς. Δεν μπορεί να ησυχάση…
Αν πάρωμεν την ημέραν των Φώτων εν Παραλία, θα πούμε ότι ήτο ζούρλια και όχι απλή ανησυχία. Εις τούτο επρωτοστάτησε το αντίπαλον πλην πάντοτε αγαπητόν μας φύλον. Γυναικοπλημμύραν έβλεπε κανείς και τάχανε κυριολεκτικώς.
Τι να πης και τι να κάμης προ της τοιαύτης πληθώρας των εχθρών που σ’ έτρωγαν με τα… λόγια! Αληθινά κατά την τελετήν της Καταδύσεως του Σταυρού η δίκην σιδηροδρόμου εφεύγουσα την… στομικήν περιφέρειαν γλώσσα των είχε εκτροχιασθή.
Και μήπως έλεγαν πράγματα ενδιαφέροντα; Συνεζήτουν δια… το πρόσωπόν των, την άγνωστον φίλην και διαρκώς εγέλων και ηνάγκαζον τον κόσμον να τις κυττάη και να στέκη εκστατικός…
Δράσιν δε εσημείωσαν κατά την τελετήν και τα παράσημα και ταύτα έφερον οι στρατιωτικοί.
Πολλοί διαπορούντες ηρώτων διατί τα έχουν και απάντησις δεν εδίδετο.
Γιατί τα έχουν;
Οι Γιάννηδες εώρτασαν την επέτειόν των θορυβωδώς. Εις τούτο συνετέλεσε και ο καιρός και οι μη Γιάννηδες εμαρτύρησαν με τους εορτάζοντας και τας εορταζούσας Γιαννούλας, οι οποιοι ανεστάτωσαν τον κόσμον δια να καταδείξουν τι αξίζουν και να διαψεύσουν το κρατούν λόγιον περί Γιάννηδων.
Και αντί να το διαψεύσουν το επεκύρωσαν, διότι απέδειξαν, ότι δεν… έχουν μυαλό!
ΓΝΩΣΤΟΣ
