Αλήθεια, υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που υποστηρίζει ότι κινδυνεύει το πανεπιστημιακό άσυλο, τουτέστιν η ελεύθερη κυκλοφορία ιδεών, στις πανεπιστημιακές αίθουσες; Κανένας, εκτός από την Αριστερά, που θεωρεί ως πανεπιστημιακό άσυλο, όχι την ελεύθερη κυκλοφορία ιδεών, αλλά την ελεύθερη κυκλοφορία βανδάλων και κουκουλοφόρων στο πανεπιστήμιο.
Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που διαβάζουν/ ακούν/ βλέπουν ότι το πανεπιστημιακό άσυλο παραβιάζεται καθημερινά από αυτούς για τους οποίους υπάρχει. Ειδικότερα, παραβιάζεται από κάποιες αριστερές/ ακροαριστερές μικρο-ομάδες φοιτητών και μη, οι οποίες, πολλές φορές, προξενούν και καταστροφές, κάποιες φορές σημαντικές.
Το πανεπιστημιακό άσυλο καταργείται από αυτούς που είναι ταγμένοι να το προστατεύουν, κυρίως από αριστερούς/ακροαριστερούς φοιτητές και από κάποιους πρυτάνηδες και καθηγητάκηδες (με σύμπραξη ή ανοχή). Όλοι αυτοί έχουν γίνει «επαγγελματίες» στην παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου και στις καταλήψεις.
Το πανεπιστημιακό άσυλο καταργείται από τους «γνωστούς- άγνωστους». Παρεμπιπτόντως, εσχάτως σταμάτησε ο χαρακτηρισμός «γνωστοί- άγνωστοι»; Ίσως, γιατί είναι γνωστοί-γνωστότατοι. Οι ίδιοι αυτο-χαρακτηρίζονται ως «αριστεροί», «ακροαριστεροί», «αριστεριστές», «αντεξουσιαστές», «αναρχικοί», «προοδευτικοί». Όλοι αυτοί ανήκουν στην «αριστερή οπισθοδρομική κομπανία».
Τις περισσότερες φορές πρόκειται για κάθε λογής κοινωνικές παραφυάδες, για πολιτικά απομεινάρια και απολειφάδια, για ψυχοπαθολογικές προσωπικότητες, που στα λόγια και στα έργα τους κυριαρχεί ο ολοκληρωτισμός. Και βέβαια κάποιοι από αυτούς ανήκουν στα πολιτικά και οικονομικά «τζάκια», γι’ αυτό και έχουν «ασυλία».
Κάποιοι από δαύτους φοράνε κουκούλες, όταν γίνονται διάφορες συγκεντρώσεις και πορείες, ώστε ανενόχλητοι να τα κάνουν «γυαλιά-καρφιά». Φοράνε κουκούλα για να μην τους αναγνωρίζουν, όταν διαπράττουν παράνομες πράξεις (καταστροφές περιουσιών, κλοπές, ληστείες, βιαιοπραγίες κ.τ.λ.). Και τα κάνουν «γυαλιά-καρφιά» για να βεβαιώσουν την ύπαρξή τους, όντας ανύπαρκτοι.
Το τραγικό είναι ότι τα κόμματα της Αριστεράς- γιατί άραγε;- συμμετέχουν ή στηρίζουν παραβιάσεις του πανεπιστημιακού ασύλου. Ακόμη πιο τραγικό είναι ότι τα κεντροδεξιά και κεντροαριστερά κόμματα τόσα χρόνια- γιατί άραγε;- ήταν ανίκανα να εφαρμόσουν τους νόμους που τα ίδια ψήφιζαν. Πάντως, η αδυναμία εφαρμογής των νόμων είναι δείγμα πολιτικής υπανάπτυξης. Κι όταν οι παραβιάσεις των νόμων συνοδεύονται από καταστροφές είναι συνάμα και δείγμα πολιτισμικής υπανάπτυξης.
Μόλις κάποιος, είτε καθηγητής είτε φοιτητής, τολμήσει να αρθρώσει λόγο αντίθετο από το λόγο της «αριστερής οπισθοδρομικής κομπανίας», αμέσως κινείται ο ολοκληρωτικός μηχανισμός εναντίον του, με λόγια και έργα. Δηλαδή, με άσκηση λεκτικής και σωματικής βίας, με βιαιοπραγίες εναντίον του τολμητία.
Όταν φοιτητές έχουν φτάσει στο σημείο να χρησιμοποιούν βία εναντίον των δασκάλων τους και να καταστρέφουν την πανεπιστημιακή περιουσία, τότε η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή. Τόσο σοβαρή που χρειάζονται «ψυχιατρική» εξέταση, τόσο αυτοί που μετέχουν των πράξεων αυτών όσο και αυτοί που τους στηρίζουν και αυτοί που τους υποστηρίζουν.
Το φρούτο των καταλήψεων και της βίας «πέρασε» και στα σχολεία. Εν προκειμένω, εγκληματούν όσοι βάζουν τους μαθητές να κάνουν καταλήψεις στα σχολεία τους. Οι καθοδηγητές λένε στα δύσμοιρα τα παιδιά ότι η κατάληψη του σχολείου είναι δικαίωμά τους. Τα παραμυθιάζουν ότι η κατάληψη είναι δημοκρατική και προοδευτική πράξη. Και τα παιδιά φαίνεται πως δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι οποιαδήποτε μορφή βίας- η κατάληψη είναι φανερή βία- δεν μπορεί να είναι ούτε δικαίωμά τους ούτε δημοκρατική και προοδευτική πράξη.
Ακόμα πιο τραγικό: Χρησιμοποιούν μια βασική αρχή της δημοκρατίας, την αρχή της πλειοψηφίας, για να νομιμοποιήσουν και έτσι να δικαιώσουν την κατάληψη. Έτσι, τα παιδιά λένε χαρακτηριστικά ότι «η πλειοψηφία αποφάσισε κατάληψη». Αλίμονο και δις και τρις και χίλιες φορές αλίμονο, αν η πλειοψηφία αποφάσιζε ό,τι ήθελε (π.χ. να μην επιτρέψει στους καθηγητές να μπουν στο σχολείο, οι μικροί μαθητές να ψωνίζουν τελευταίοι από το κυλικείο, να βάψει μια σχολική αίθουσα πρασινο-γαλαζο-κόκκινη, να γκρεμίσει το σπίτι που εμποδίζει το σχολείο).
Οι παραβιάσεις του πανεπιστημιακού ασύλου, αλλά και οι κάθε είδους καταλήψεις γίνονται από την «αριστερή οπισθοδρομική κομπανία» και είναι πράξεις παράνομες και αντιδημοκρατικές.
Η αντίδραση της Αριστεράς στο νόμο για τη φύλαξη των πανεπιστημίων σημαίνει ότι ο νόμος είναι ορθός και η Αριστερά θα πάψει να λυμαίνεται τα πανεπιστήμια. Γι’ αυτό και αντιδρά.
Γράφει ο Παύλος Μάραντος
*Ο Παύλος Μάραντος είναι Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης
marantosp@gmail.com
