Η μη συμμετοχή των σκεπτόμενων επικεφαλής των παρατάξεων του Δήμου Καλαμάτας στη διαπαραταξιακή επιτροπή του κ. Βασιλόπουλου, εδράζεται σε 4 καίρια σημεία:
-Η διαπαραταξιακή επιτροπή γίνεται χωρίς ημερήσια διάταξη, χωρίς την ύπαρξη του αναγκαίου χρόνου για την ανάλυση των θεμάτων, χωρίς έγκαιρη ενημέρωση των συμμετεχόντων για το περιεχόμενό της και, κυρίως, χωρίς διάλογο για τη γόνιμη ανταλλαγή προτάσεων και θέσεων.
-Η διαπαραταξιακή επιτροπή επινοήθηκε (δεν προβλέπεται θεσμικά από τη νομοθεσία), μόνο και μόνο, για να γίνεται παρουσίαση ειλημμένων αποφάσεων και για να ανακοινώνεται στα δελτία Τύπου της επόμενης ημέρας ότι ενημερώθηκαν οι δημοτικές παρατάξεις και ότι οι αποφάσεις που πήρε η Δημοτική Αρχή συνδιαμορφώθηκαν. Πράγμα ψευδές, απολύτως ψευδές. Γιατί γίνεται όμως αυτό; Εμποδίζει κανένας τη Δημοτική Αρχή Καλαμάτας να παρουσιάσει τις θέσεις και τις αποφάσεις της στα επίσημα νόμιμα θεσμικά όργανα της αυτοδιοίκησης (;), τα οποία είναι θεσπισμένα από την Πολιτεία, και είναι:
1. το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας
2. η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Καλαμάτας και
3. η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του Δήμου Καλαμάτας.
Θα ρωτήσει κάποιος: «Αφού τα πράγματα είναι όπως τα διαβάζουμε, γιατί να μπει σε αυτή τη διαδικασία ο εκάστοτε (μειοψηφικός σε αριθμό συμβούλων) δήμαρχος, τι έχει να κερδίσει;». Η απάντηση λέγεται: «Συλλογική Ευθύνη». Στο σενάριο που ο χρόνος αναδείξει ως σωστή μια ανακοίνωση του δημάρχου στη διαπαραταξιακή επιτροπή, το γραφείο Τύπου του Δήμου Καλαμάτας, καθώς και φίλα προσκείμενα – οικονομικά ευνοούμενα ΜΜΕ, την επόμενη μέρα θα ανακοινώσουν με θετικό πρόσημο το συγκεκριμένο ζήτημα.
Αντιθέτως, στο σενάριο που ο χρόνος αναδείξει ως λανθασμένη μια ανακοίνωση στη διαπαραταξιακή επιτροπή, τότε φταίνε όλοι μαζί, γιατί πολύ απλά όταν ο κ. δήμαρχος το ανακοίνωνε ήταν όλοι παρόντες και επειδή δεν είχε κανένας αντίθετη άποψη. Γιατί δεν είχε κανένας διαφορετική άποψη (αν είχε); Γιατί δεν προβλέπεται από τις “δημοκρατικές πρωτοβουλίες”. Δεν παρέχεται με θεσμικό τρόπο η δυνατότητα.
Θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει: «Μα καλά, δηλαδή, το ίδιο πράγμα δεν μπορεί να γίνει και στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας;». Η απάντηση είναι: όχι δεν μπορεί να γίνει, γιατί σε αυτό το θεσμικό όργανο αυτοδιοίκησης ο κάθε δημοτικός σύμβουλος ψηφίζει, όπως ορίζει ο ρόλος τους και η υγιής δημοκρατία, και η θέση του καταγράφεται στα επίσημα πρακτικά του Συμβουλίου, πράγμα το οποίο δε συμβαίνει στις διαπαραταξιακές επιτροπές του κ. δημάρχου. Γι’ αυτό σήμερα η παρούσα Δημοτική Αρχή χρεώνεται προσωπικά και αποκλειστικά την ταλαιπωρία των δημοτών στην οδό Ιατροπούλου, το φιάσκο στο δρόμο Καλαμάτα – Ριζόμυλος και την άρνηση στην ανάδειξη των αρχαίων της Υπαπαντής.
Να θυμηθούμε ότι οι επικεφαλής των δύο μεγάλων παρατάξεων της αντιπολίτευσης στο Δήμο Καλαμάτας στις 20/5/2020 και στις 2/9/2020 είχαν επισημάνει τους παραπάνω προβληματισμούς και είχαν κρατήσει μια – πολιτικά και ηθικά – ορθή στάση για την ανάδειξη των αρχαίων της πλατείας Υπαπαντής. Επίσης, στις 24/6/2020 είχαν κρατήσει ξανά μια – πολιτικά και ηθικά – ορθή στάση, στην εισήγηση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Υποδομών κ. Καρνέση, υπερψηφίζοντας και στηρίζοντας εμπράκτως την εισήγηση του υπουργείου, σε αντίθεση με τον κ. Βασιλόπουλο που είπε το αξέχαστο: «Δε γνωμοδοτούμε θετικά» στην εισήγηση του υπουργείου της Νέας Δημοκρατίας το 2020. Ενδιαφέρουσα πολιτική στάση από ακόμα πιο ενδιαφέρουσες πολιτικές οντότητες.
Λίγους μήνες μετά ο χρόνος και η ιστορία δικαίωσε ξανά τη στάση του κ. Κοσμόπουλου, του κ. Τζαμουράνη και της κας Κουζή (που μπορεί εδώ να μπαίνει διακριτικά στο τέλος, αλλά αποχώρησε πρώτη από την διαπαραταξιακή επιτροπή, για να τα λέμε όπως είναι). Στάση η οποία τιμά τους δημότες της πόλης της Καλαμάτας, την κίνηση των πολιτών που ανέδειξε το θέμα των αρχαιοτήτων της Υπαπαντής και τη δημοκρατική έκφραση ως στάση και ως τρόπο ζωής, δεδομένου ότι η Δημοτική Αρχή του κ. Βασιλόπουλου επιλέγει άτυπες διαπαραταξιακές επιτροπές για να περάσει τις θέσεις της και για να αποφύγει το μοιραίο – την απαξίωση.
Θυμόμαστε όλοι την έντονη άρνηση της Δημοτικής Αρχής για την έναρξη της συζήτησης στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας για το θέμα ανάδειξης των αρχαίων της Υπαπαντής, λίγους μήνες πριν (πήγαν την κα Μενδώνη από άλλον δρόμο στο Κάστρο Καλαμάτας για να μη δει τους διαμαρτυρόμενους συγκεντρωμένους στην πλατεία Υπαπαντής – την κα Λίνα Μενδώνη, τη νυν υπουργό Πολιτισμού). Η ιστορία, όμως, δικαίωσε και πάλι τον εαυτό της. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όπως είπε και ο George Will (1941): “Οι ψηφοφόροι δεν αποφασίζουν για τα προβλήματα, οι ψηφοφόροι αποφασίζουν για το ποιος θα αποφασίσει για τα προβλήματα”. Δεν πρέπει ακόμα να ξεχνάμε ότι δε νοείται “δημοκρατική πρωτοβουλία” για το Δήμο Καλαμάτας ή πρωτοβουλία για την όποια διαπαραταξιακή επιτροπή, με παράλληλη πρωτοβουλία και καθιέρωση της συνέργειας με το αντιδημοκρατικό τόξο του κοινού ποινικού δικαίου, σύμφωνα πάντα με την ελληνική δικαιοσύνη (2020).
Του Παναγιώτη Θ. Χειλά
Δημοτικού συμβούλου Καλαμάτας
www.cheilas.gr
