Η απόφαση να σταματήσει την απεργία πείνας ο Κουφοντίνας είναι αποδοχή ήττας της τρομοκρατίας. Τώρα ξέρει ότι ο μόνος τρόπος να διεκδικεί τα όποια δικαιώματά του είναι εκείνος που πάντα περιφρονούσε: η Δικαιοσύνη.
Μαζί του ηττήθηκαν και όσοι πίστεψαν ότι μπορούσαν να τον εργαλειοποιήσουν αξιοποιώντας την απεργία πείνας, με σκοπό να πιέσουν και να διχάσουν.
Αντ’ αυτού, ο Κουφοντίνας τούς αξιοποίησε πετυχαίνοντας πολιτική κάλυψη με ό,τι αυτό σημαίνει.
Δεν είχε ποτέ στα υπ’ όψιν του να πεθάνει, πήγε να εκβιάσει ως εκεί που τον έπαιρνε. Η γκάφα του ΣΥΡΙΖΑ με τη λήξη της απεργίας τουλάχιστον προσφέρει την ευκαιρία να πάψει να ασκεί ευκαιριακή πολιτική δρόμου.
Αυτού του είδους η αντιπολίτευση είναι αντικοινωνική, γιατί οι συγκεντρώσεις, εκτός των άλλων, είναι εστίες μετάδοσης του ιού – και αυτοκαταστροφική όσο ο Τσίπρας υιοθετεί την ένταση.
Η ήττα της τρομοκρατίας είναι ένα χρήσιμο μάθημα. Ένα κόμμα εξουσίας, δεν μπορεί να αντιπροσωπεύεται από ένα κίνημα που υποστηρίζει την τρομοκρατία. Ούτε να φιλοξενεί στις τάξεις του οπαδούς κάθε είδους αναταραχής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, εάν θέλει να γίνει ένα κόμμα συστημικό, παραγωγικό, εάν θέλει να ανοίξει δρόμους, οφείλει να απαλλαγεί από το σύνδρομο του 3%.
Και στο Λονδίνο η αστυνομική βία ήταν προκλητική, και εκεί έγιναν συγκαλύψεις αστυνομικών αυθαιρεσιών. Κανείς δε διανοείται όμως να μιλά για δικτατορία. Κανείς δεν διανοείται να καλεί κάθε μέρα σε διαδηλώσεις.
Η πολιτική των καθημερινών επιθέσεων, της ειρωνείας, των διαδηλώσεων, της λογικής «μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση» είναι ξεπερασμένη.
Οδηγεί με ακρίβεια πίσω ολοταχώς στο 3%.
Θέλετε να σας ευχηθούμε καλώς ήρθατε;
Του Μιχάλη Σούμπλη
