Η ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΙΣ
«ΘΑΡΡΟΣ» 16 Αυγούστου 1911
Είναι βεβαιωμένον ότι η πόλις μας υπήρξεν η κοίτις της μεταξουργίας και μεταξοϋφαντικής και τα «Καλαματιανά μεταξωτά» είχον αποκτήσει φήμην πέραν των ελληνικών ορίων.
Από τίνος όμως χρόνου ένεκα των προόδων της τέχνης ταύτης, ήτις ανήχθη εις περιωπήν επιστήμης, τα Καλαματιανά μεταξωτά ήρχισαν να υποσκελίζωνται από τα μεταξωτά άλλων επαρχιών και της πρωτευούσης, διότι και τελειοποίησις της τέχνης, αλλά και σύστημα εις την διαφήμησιν υπήρχε. Πρέπει όμως να ομολογήσωμεν ότι κατά μέγα μέρος η υποσκέλισις αύτη οφείλεται εις την έλλειψιν πάσης ενεργείας εκ μέρους των αντιπροσωπευόντων την καλαματιανήν αυτήν βιομηχανίαν, όπως αύτη γίνη γνωστή και ολίγον παρά έξω από τα μεσσηνιακά όρια.
Πιθανόν αι επιστημονικαί μέθοδοι της μεταξοϋφαντουργικής να μη είναι γνωσταί εις την πόλιν μας. Είναι όμως έμφυτος η αντίληψις της συλλήψεως και εκτελέσεως ενός μεταξοϋφαντικού έργου, αντίληψις η οποία νομίζεις ότι οδηγείται από καλλιτεχνικόν γούστο και αίσθημα.
Εθαύμασα κάποτε εις την ενταύθα Μονήν των Καλογραιών μίαν αραχνοΰφαντον εσάρπαν κεντημένην γύρω με χρυσούς μαιάνδρους, μερικά λεπτεπίλεπτα μανδήλια επάνω εις τα οποία είχε υφανθή ένα μπουκέτο από ρόδα, ως επίσης και ιερατικά άμφεια δια τον Επίσκοπόν μας υφασμένα με καλλιτεχνίαν άπειρον.
Τοιούτου είδους μεταξουργικά καλλιτεχνήματα δεν ηδύναντο λίαν επαξίως να αντιπροσωπεύσωσι την πόλιν μας εις μίαν έκθεσιν, αλλά και να κάμωσιν ώστε να γίνη γνωστή η τέχνη των Καλαματιανών μεταξωτών;
ΚΑΛΑΜΙΟΣ
ΤΑ ΜΕΤΑΞΩΤΑ & Η ΜΟΝΗ ΚΑΛΟΓΡΑΙΩΝ
«ΘΑΡΡΟΣ» 17 Αυγούστου 1911: Τα μεταξωτά και η Μονή Καλογραιών
Σας έγραφα χθες ότι τα μεταξοϋφαντικά καλλιτεχνήματα, μέσα εις τα οποία μεταβιβάζεται όλον το απαλόν μοναχικόν γούστο, ηδύναντο να επισύρωσι τον θαυμασμόν εκτιθέμενα εις έκθεσιν Μεταξουργικήν. Σήμερον πάλιν σκεπτόμενος επί του ανακινηθέντος τούτου ζητήματος, συνέλαβα μίαν ιδέαν την οποίαν εκθέτω κατωτέρω.
Όλα τα μεταξοϋφαντικά προϊόντα των μοναχών της ενταύθα Μονής Καλογραιών – θαύματα καλλιτεχνικής εκτελέσεως και απαραμίλλου στερεότητος – είναι από τα βλέμματα επιμελώς προφυλαγμένα, τοποθετημένα μέσα σε ντουλάπια τα οποία περιβάλλει το μυστήριον της θρησκευτικής γαλήνης του Ηγουμενικού.
Κατ’ αυτόν τον τρόπον πλέον καταντούν απρόσιτα εις τον πολύν κόσμον. Διότι δια να κάμης αγοράν μεταξωτού παραγωγής της Μονής πρέπει: α) να γνωρίζης ότι υπάρχει Μονή και, επομένως, να μεταβής εκεί επίτηδες. Παραβίασις, δηλαδή, του στοιχειώδους νόμου της καταναλώσεως ότι το εμπόρευμα πρέπει να πηγαίνη εις επιδίωξιν της καταναλώσεως, β) να θυσιάσης χρόνον, πράγμα το οποίον πολύ θα σε δυσκολεύση εάν είσαι ξένος, γ) να διαπραγματευθής την αγοράν με γυναίκας αι οποίαι δεν έχουν είδησιν των εμπορικών τρόπων.
Δια τους λόγους λοιπόν τούτους ο καθείς αισθάνεται δυσκολίαν να αγοράση κάτι τι μεταξωτόν που χρειάζεται.
Σήμερον το εμπόριον δια να προσελκύση τους αγοραστάς μεταχειρίζεται του κόσμου τα μέσα και παρέχει απείρους ευκολίας. Εδώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετον. Έχουν δημιουργηθή άπειροι δυσκολίαι εις τρόπον ώστε να προσπαθή να πείση τον εαυτόν του ο αγοραστής να αποφύγη.
Εσκέφθηκα λοιπόν: Δεν ήτο δυνατόν να γίνη ένας συνδυασμός της πωλήσεως των μεταξωτών της Μονής, ο οποίος και την φήμην της πόλεως θα ενίσχυε αλλά και τους εκ των κερδών πόρους της Μονής θα ηύξανε;
Να ανελάμβανεν αίφνης η Μονή ή και ιδιώτης ακόμη να ιδρύση εις το κέντρον της πόλεως ένα πρατήριον μεταξωτών της Μονής, μέσα εις τας πλουσίας και ηλεκτροφωτίστους προθήκας του οποίου να εξέθετε ό,τι καλλιτεχνικόν και ωραίον θα παρήγαγον τα εργατικά χέρια τόσων μοναχών;
Και θα είχε πάρα πολλά να εκθέση και πλείστους ζηλοτύπους εκ τούτων οφθαλμούς να απασχολήση.
Είμαι βέβαιος ότι τουλάχιστον θα εδεκαπλασιάζετο η κατανάλωσις των μεταξωτών των Καλογραιών και η Μονή θα εγένετο αφορμή όπως η πόλις μας αποκτήση την φήμην την οποίαν έπρεπε να είχε.
Την ιδέαν ταύτην και προσωπικώς είχα άλλοτε ενακοινώσει προς το Ηγουμενοσυμβούλιον της Μονής. Ήδη θέτω ταύτην και υπό την κρίσιν του Σ. Επισκόπου μας, ο οποίος εάν την ευρίσκει ορθήν, δύναται δια της επιβολής του να κάμη ώστε να εννοηθή από το Ηγουμενοσυμβούλιον ότι το προτεινόμενον είναι προς το συμφέρον και της Μονής και της πόλεως.
ΚΑΛΑΜΙΟΣ
