Σε καμία Δημοτική Αρχή δεν αρέσει η κριτική. Παρά τα όσα λένε τα στελέχη της, ότι δηλαδή την επιθυμούν γιατί έτσι διορθώνουν τα λάθη τους, παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις ότι είναι ανοικτοί στις προτάσεις των αντιπάλων τους, αρκεί βεβαίως να είναι ρεαλιστικές και εποικοδομητικές (κατά κανόνα ισχυρίζονται ότι δεν είναι), θα προτιμούσαν να λειτουργούν σε καθεστώς μονοφωνίας.
Κάπως έτσι βλέπουμε και τους ισχυρισμούς του δημάρχου Θανάση Βασιλόπουλου εναντίον του επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας Βασίλη Κοσμόπουλου, για τα όσα υποστήριξε ο τελευταίος για την πολιτική της Δημοτικής Αρχής στο θέμα ανάδειξης των αρχαίων της Υπαπαντής.
Ο δεύτερος απάντησε με απόσπασμα από την “Πτώση” του Αλμπέρ Καμύ: “Τις (χυδαίες) σκέψεις που εμείς κάνουμε κάτω από παρόμοιες περιπτώσεις τις δανείζουμε στον αντίπαλο”. Παραμένοντας δε ευγενής, απέφυγε τον χαρακτηρισμό “χυδαίες” του πρωτότυπου.
Με το βιβλίο του αυτό ο Καμύ παραθέτει στον αναγνώστη, σύμφωνα με τους κριτικούς, την ψυχολογική ανάλυση του αλλοτριωμένου ανθρώπου, με τους πλαστούς τρόπους να του εγγυώνται την επιτυχία και την αναγνώριση. Αλλά, μετά ένα γεγονός επέρχεται «η πτώση».
Λίγο αργότερα, ο Βασίλης Κοσμόπουλος συμπλήρωσε την απάντησή του με την παροιμιώδη φράση, “Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν”. Πρόκειται για μια έκφραση που χρησιμοποιείται για να δηλώσει «υποτιμητικά και απαξιωτικά για κάποιον ότι είναι γνωστός για την απρεπή συμπεριφορά του, ότι δηλαδή η απρέπειά του είναι σύνηθες γνώρισμα του χαρακτήρα του, ότι η απρέπεια είναι αναμενόμενη από αυτόν».
Τελικά, οι δύο απαντήσεις του επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας μπορεί να ήταν “ευγενικές”, αλλά δε… χαρίστηκε στα όσα άκουσε από το δήμαρχο.
Α.Π.
