Μια ακόμα περίπτωση ανθρώπου στον οποίο η καραντίνα έδωσε ώθηση για δημιουργία
Η Γεωργία Μητσάκου είναι μια εκπαιδευτικός που έχει καταφέρει να εντάξει στη ζωή της την ποίηση και τη ζωγραφική. Η ίδια δε θεωρεί τον εαυτόν της ποιήτρια ή συγγραφέα, αλλά προσδιορίζεται ως καλλιτέχνις, art promoter. Αναζητά γύρω της, στη ζωή της γενικά, το όμορφο, το αυθεντικό, στα κτήρια, στους ανθρώπους, στη φύση, ποιοτικό χρόνο με τους ανθρώπους και στιγμές απλές καθημερινότητας. Ένα σύγχρονο ρομαντισμό.
Παράλληλα, πιστεύει ότι καθένας έχει τη δική του έμπνευση και τάση για δημιουργία, απλώς χρειάζεται να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος ή η κατάλληλη στιγμή που θα την αναζωπυρώσει ή θα την ανακατευθύνει.
Η Γεωργία Μητσάκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα, ενώ έφυγε από την πόλη για να σπουδάσει στο Παιδαγωγικό Τμήμα Αθηνών. Αφού εργάστηκε για 8 χρόνια στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, αναχώρησε για τη Γλασκόβη, προκειμένου να κάνει το μεταπτυχιακό της. Παράλληλα, δίδαξε σε σχολεία εκεί. Πλέον διδάσκει σε σχολείο της Αττικής.
Κάπου εκεί μπήκε επίσημα στη ζωή της η ζωγραφική, αφού επηρεάστηκε από τη διαμονή της στο εξωτερικό.
Βέβαια, πριν από τη ζωγραφική μέσα της υπήρχε η ποίηση, που για την ίδια είναι τρόπος έκφρασης και εξωτερίκευσης των συναισθημάτων της. Έτσι, δημιούργησε ένα blog όπου δημοσιεύσει κάποια από τα ποιήματά της, ενώ, όπως μας είπε, πηγή έμπνευσης και κίνητρο για να συνεχίσει ήταν η περίοδος του εγκλεισμού λόγω covid 19.
Πλέον ετοιμάζει την πρώτη της έκθεση στην Αθήνα, όπου θα παρουσιάσει πίνακές της, με τον επίσης Μεσσήνιο Γιώργο Νιάρχο, ο οποίος στον ίδιο χώρο θα εκθέσει φωτογραφίες του. Επόμενος σταθμός της έκθεσής τους θα είναι η πόλη που αγαπούν, η Καλαμάτα.
Πώς μπήκε η ζωγραφική στη ζωή σας;
Η ζωγραφική υπήρχε πάντα στο μυαλό μου και όταν ήμουν φοιτήτρια, παρακολούθησα κάποια μαθήματα σε σχολή, αλλά ένιωσα ότι προτιμώ να ζωγραφίζω χωρίς κανόνες και την πεπατημένη, αφού μου άρεσε από την αρχή να ζωγραφίζω με χρώματα.
Στη συνέχεια συζητούσα με φίλους μου ζωγράφους, ενώ δεν έχανα ευκαιρία να βλέπω εκθέσεις ζωγραφικής τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Όταν, δε, βρέθηκα στη Γλασκόβη, η ανάγκη να δημιουργήσω ήταν πολύ πιο έντονη. Ίσως με επηρέασε το τοπίο εκεί, ίσως τα συναισθήματα όταν ήμουν έξω, σαν τρόπος αυτοσυντήρησης, σαν καταφύγιο και κάπως έτσι ξεκίνησα να ζωγραφίζω εντατικά. Για μένα αυτό ήταν μια διέξοδος.
Ζωγράφισα φυσικά τοπία της Γλασκόβης καθώς και από ταξίδια που έκανα εκεί, ενώ γενικότερα μου αρέσει να αποτυπώνω στα έργα μου πράγματα που έχω ζήσει και όχι άσχετα.
Πώς ζωγραφίζετε και πού βρίσκεστε σήμερα;
Από τη στιγμή που ξεκίνησα ζωγραφίζω με ακρυλικά χρώματα, ενώ μέχρι σήμερα έχω φτιάξει 10 πίνακες.
Για εμένα όλο αυτό ήταν εξελικτικό, ενώ με επηρέασε και η πρώτη καραντίνα, αφού με βοήθησε να γίνω πιο δημιουργική. Ένιωθα έντονα το συναίσθημα να θέλω να ζωγραφίσω.
ΠΟΙΗΣΗ
Πέραν, όμως, της ζωγραφικής, γράφετε και ποιήματα. Πείτε μας για αυτό…
Έγραφα από φοιτήτρια και είναι γεγονός ότι το έκανα ασυναίσθητα, αλλά και σε αυτό με επηρέασε πολύ η καραντίνα. Ήταν για μένα κι αυτό ένας τρόπος έκφρασης.
Για τι γράφετε;
Γράφω για τον έρωτα, για τις φιλίες, γενικότερα για τις ανθρώπινες σχέσεις, πράγματα καθημερινά που ίσως δεν μπορώ να πω, αλλά προτιμώ να εξωτερικεύω μέσω ποιημάτων.
Κι όπως έχουμε μάθει, αυτά τα δημοσιεύετε σε ένα blog που έχετε δημιουργήσει. Άρα θέλετε να περάσετε κάποια μηνύματα;
Ναι, το έχω ονομάζει Love Poetry (https://jomparmpadel.blogspot.com/), όπου δημοσιεύω κάποια από τα ποιήματά μου. Θεωρώ ότι όλο αυτό είναι η ανάγκη μου να εκφράζομαι. Πιστεύω ότι ίσως και κάποιοι άλλοι έχουν την ανάγκη να διαβάσουν ποιήματα.
Υπάρχουν άτομα που μου έχουν πει ότι μέσα από αυτά που διάβασαν έχουν ανοιχτεί κάποιες σκέψεις που δύσκολα θα περνούσαν από το μυαλό τους, κι ας αφορούσαν στη δική τους ζωή.
Στόχος μου είναι να εμπνεύσω τους αναγνώστες να γίνουν πιο αληθινοί στις ανθρώπινες σχέσεις.
Είστε δασκάλα. Θα θέλατε κάποια στιγμή να αφήσετε τη διδασκαλία και να ασχοληθείτε μόνο με την ποίηση ή τη ζωγραφική ή γενικότερα μόνο με τα δυο τελευταία;
Στη δουλειά μου έχω βιώσει διάφορες διακυμάνσεις και θεωρώ ότι αυτό είναι μια πηγή έμπνευσης. Οι μαθητές μου, μου δίνουν μια μοναδική θετική ενέργεια, που σίγουρα έχω ανάγκη. Έτσι πιστεύω ότι όλα αλληλοσυμπληρώνονται, άρα αυτά τα τρία μπορούν να συνδυαστούν.
Ο κόσμος διαβάζει ποίηση ή μήπως είναι κάτι ξεπερασμένο πλέον;
Ελάχιστοι είναι αυτοί που διαβάζουν ποίηση, αλλά θεωρώ ότι υπάρχει ακόμα μια μερίδα ανθρώπων που ψάχνει μια παρότρυνση, μια έμπνευση, κάποιον που με πιο μοντέρνο στυλ θα παρουσιάσει κάτι πιο ανθρώπινο και ρομαντικό.
Ετοιμάζετε μια έκθεση σε συνεργασία με έναν ακόμα Μεσσήνιο. Πείτε μας για αυτή…
Αποτελεί το πρώτο εγχείρημά μου και μαζί με ένα φίλο μου, τον Γιώργο Νιάρχο, θα παρουσιάσουμε το ίδιο θέμα από διαφορετική ματιά. Εγώ θα εκθέσω πίνακες ζωγραφικής, ενώ αυτός φωτογραφίες.
Τίτλος της έκθεσης θα είναι «Περί διαβάσεων» και θα έχει να κάνει με περάσματα που έχουμε κάνει από διάφορες πόλεις, σημεία, τοπία κ.λπ. Η έκθεση, αν δεν αλλάξει κάτι λόγω των συνθηκών, θα πραγματοποιηθεί από τις 18 έως και τις 27 Ιουνίου στο Βρυσάκι στην Πλάκα, ενώ ελπίζουμε ότι επόμενος σταθμός μας θα είναι η πόλη που αγαπάμε, η Καλαμάτα φυσικά.
Τη Δευτέρα ανοίγουν ξανά τα σχολεία… Πείτε μας για όλη αυτή την περίοδο και πώς βλέπετε το αντίκτυπό της στους μαθητές σας;
Οι μαθητές έχουν επηρεαστεί πάρα πολύ και κυρίως στον ψυχολογικό τομέα, ενώ παρατηρώ τεράστια διαφορά στις επιδόσεις των μαθητών μου σε σχέση με αυτές που είχαν στη δια ζώσης διδασκαλία.
Επίσης, έχω παρατηρήσει ότι όλη αυτή την περίοδο τα παιδιά είναι θλιμμένα. Δεν έχουν τη διάθεση να βγουν από το σπίτι, όλη τη μέρα είναι κολλημένα είτε σε έναν υπολογιστή, είτε σε ένα τάμπλετ, είτε σε ένα κινητό, και δείχνουν ότι δεν τα ενδιαφέρει τίποτα αυτή τη στιγμή.
Εγώ, από την πλευρά μου, λέω ευτυχώς που ανοίγουμε, αν και φυσικά υπάρχουν κίνδυνοι, αλλά ευελπιστώ ότι όλα θα πάνε καλά και η σχολική χρονιά που απομένει θα κυλήσει ομαλά.
Έχω να δω τους μαθητές μου από το Φεβρουάριο και ανυπομονώ να βρεθούμε ξανά μαζί, ενώ να σημειωθεί ότι ουσιαστικά τα παιδιά βρέθηκαν στην τάξη φέτος μόλις δυο μήνες.
Γιώργος Νιάρχος
Στην έκθεση συμμετέχει και ο Γιώργος Νιάρχος, ο οποίος μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά η καταγωγή του και από τους δύο γονείς είναι από Μεσσηνία (Αρφαρά και Διαβολίτσι).
Πάντα στις διακοπές Χριστουγέννων, Πάσχα και καλοκαιριού ερχόταν στη Μεσσηνία και, όπως μας είπε, «σχεδόν τη μισή ζωή μέχρι τα 18 την έχω περάσει στην Καλαμάτα και πέριξ».
Από μικρός τού άρεσε να ασχολείται με τις λεπτομέρειες και τα μοτίβα, τον έναστρο ουρανό και τη φύση (πατέρας φυσικός και αστρονόμος), οπότε θεωρεί ότι η ενασχόληση με τη φωτογραφία και εν γένει την τέχνη ήταν φυσικό επακόλουθο.
Με τη φωτογραφία ασχολείται πιο θερμά τα τελευταία 3 χρόνια, οπότε και συμμετέχει στην ομάδα φωτογραφίας Παπάγου-Χολαργού, εξελίσσοντας όχι μόνο τις φωτογραφικές γνώσεις και τεχνικές, αλλά και τις ιδέες ή συνθέσεις των έργων που προσπαθεί να απεικονίζει.
Πλέον τον ενδιαφέρει η φωτογράφιση δρόμου, πορτραίτου, μοτίβων, είτε σε κανονικούς είτε σε ασπρόμαυρους τόνους, ανάλογα με την ένταση που θέλει να προσδώσει σε ορισμένα χαρακτηριστικά.
Αν και μέσω της ομάδας δίνεται η δυνατότητα συμμετοχής σε έκθεση φωτογραφίας, η έκθεση με τη Γεωργία θα είναι η πρώτη προσωπική του «και σίγουρα είμαι πολύ ενθουσιασμένος», όπως μας είπε, ενώ πρόσθεσε ότι μέσα από αυτή την προσπάθεια επιχειρούν να δώσουν ένα διαφορετικό στίγμα, το δικό τους, στον καλλιτεχνικό χώρο, προσφέροντας μια διαφορετική ματιά στην τέχνη της απεικόνισης.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
