«Οι ριπές ανέμου στη φωτιά στο Μάτι είχαν ταχύτητα μεγαλύτερη των 100 χλμ. την ώρα», διαβάζω σε δημοσίευμα εκείνης της περιόδου.
Στην πυρκαγιά του Αλεποχωρίου πρόσφατα, που έκαψε από 55.000 έως 70.000 στρέμματα, προκύπτει ότι στην ευρύτερη περιοχή οι ριπές του έφθασαν έως τα 61 χιλιόμετρα την ώρα. Μικρότερες, δηλαδή, από το Μάτι. Το ότι δε θρηνήσαμε εκατόμβη θυμάτων και δεν είχαμε εθνική καταστροφή, όπως στο Μάτι, ήταν καθαρά θέμα τύχης.
Η κλιματική αλλαγή την οποία επικαλέστηκε προχθές ο πρωθυπουργός σαφώς και είναι ο πρώτος παράγοντας, αλλά όχι ο μόνος. Το ίδιο ίσχυε και στο Μάτι. Κι εδώ δε σχοινοβατούμε πάνω σε μια ισορροπία τρόμου και θα καταλάβετε στη συνέχεια το γιατί.
Πέρυσι το φθινόπωρο στη Θεσσαλία, με επίκεντρο την Καρδίτσα, είχαμε τρεις νεκρούς, μια αγνοούμενη και ανυπολόγιστες καταστροφές από τις πλημμύρες, σε συνδυασμό με τα ελλιπή αντιπλημμυρικά έργα. Χείμαρροι ποταμών, τόνοι λάσπης και πέτρες κάλυψαν τα πάντα, κατέστρεψαν γέφυρες και ένα πολύ μεγάλο μέρος του οδικού δικτύου της περιοχής. Η κλιματική αλλαγή φώναξε κι εδώ παρούσα.
Το περσινό, επίσης, φθινόπωρο η κλιματική αλλαγή εμφανίστηκε δύο φορές στην Κρήτη, δημιουργώντας εικόνες βιβλικής καταστροφής. Το νησί βρέθηκε τον περασμένο Μάρτιο και πάλι στο έλεος της κακοκαιρίας με σφοδρές καταιγίδες, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως ο μετεωρολογικός σταθμός του Αστεροσκοπείου Αθηνών κατέγραψε στο οροπέδιο Ασκύφου Χανίων 309 χιλιοστά νερού σε λίγες ώρες.
Αφήνω τελευταία την Εύβοια, όπου πέρυσι τον Αύγουστο τα 350 χιλιοστά νερού που έπεσαν μέσα σε οκτώ ώρες στα κεντρικά της άφησαν πίσω τους οκτώ νεκρούς και ανυπολόγιστες καταστροφές σε ένα διαλυμένο τοπίο.
Την αφήνω τελευταία, γιατί εδώ, πλην της κλιματικής αλλαγής, δια στόματος επιστημονικών χειλιών, όπως του πρόεδρου του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (ΟΑΣΠ), Ευθύμη Λέκκα, δόθηκε πλήρης εξήγηση των καταστροφών, καθώς «αυθαίρετοι οικισμοί στην εκβολή ποταμών, νομιμοποιημένοι στο πέρασμα του χρόνου από την Πολιτεία, καμένα δάση και περιοχές που αδυνατούσαν να εμποδίσουν τα νερά, αλλά και το μέγεθος της έντασης του ίδιου του καιρικού φαινομένου, είναι οι κύριοι λόγοι που οδήγησαν στον τραγικό απολογισμό των πλημμυρών, όχι μόνο στην Εύβοια», αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα, θα προσθέσω, όπου και όταν λαμβάνουν χώρα.
Πέραν της κλιματικής αλλαγής, της αθωράκιστης διαχρονικά χώρας σε όλους τους τομείς, όπως εξήγησε ο κ. Λέκκας, υπάρχει και η ατομική ευθύνη, με την ανοχή και συμμετοχή της Πολιτείας. Η αυθαίρετη δόμηση, η έλλειψη πολεοδομικών σχεδιασμών, η έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων κάνουν τη χώρα εξαιρετικά ευάλωτη στην κλιματική αλλαγή. Επίσης, η υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών και η ανεπάρκεια σε μέσα ολοκληρώνουν το καταστροφικό παζλ.
Ας αφήσουν, λοιπόν, την ψηφοθηρία ένθεν κακείθεν και τον κανιβαλισμό πάνω στους νεκρούς και τις περιβαλλοντικές καταστροφές και ας ομονοήσουν-ομονοήσουμε σε θέματα, όπως το Περιβάλλον, η Εξωτερική Πολιτική, η Άμυνα, η Παιδεία και η Υγεία.
Του Δημήτρη Γιατράκου
