Αδαμαντία Κωνσταντοπούλου: Η σεφ που αφήνει για λίγο την κουζίνα και μαγειρεύει σε μαγευτικά σημεία της Μεσσηνίας

Στόχος της η προβολή της περιοχής μαγειρεύοντας με τοπικά προϊόντα

Στο παρελθόν είχαμε παρουσιάσει την Αδαμαντία Κωνσταντοπούλου, μια σεφ ή, καλύτερα, μαγείρισσα, όπως η ίδια προτιμά, η οποία έχει μπει επαγγελματικά στο χώρο της εστίασης εδώ και 14 χρόνια. Ήταν αυτή που έμαθε τους ανθρώπους στη Θεσσαλονίκη να τρώνε γουρουνοπούλα, γεύση που τους εντυπωσίασε.
Πλέον η Αδαμαντία έχει επιστρέψει στην Καλαμάτα και εργάζεται σε κατάστημα εστίασης της πόλης, όμως στον ελεύθερο χρόνο της αφήνει την κουζίνα, παίρνει ένα γκαζάκι, όσα τρόφιμα χρειάζεται, καθώς και τα απαραίτητα σκεύη, και μαγειρεύει σε ξεχωριστά σημεία της Μεσσηνίας. Στόχος της, όπως μας είπε, είναι να προβάλει το νομό.
Το «Θάρρος» μίλησε μαζί της για αυτή την πρωτοβουλία, αλλά δεν περιοριστήκαμε σε αυτό. Μιλήσαμε ακόμα για τη μαγειρική και το επάγγελμα του μάγειρα, πώς πέρασε η ίδια την καραντίνα και άλλα θέματα.

Σας είχαμε αφήσει στη Θεσσαλονίκη, όπου μάλιστα μεταφέρατε τη γουρουνοπούλα… Τι ακολούθησε από τότε;
Στην όμορφη Θεσσαλονίκη έμεινα για τρία χρόνια. Ο κόσμος εκεί έμαθε την γουρουνοπούλα και στήριξε την προσπάθεια που έκανα, και τον ευχαριστώ γι’ αυτό. Έκλεισε ένας όμορφος κύκλος και έτσι πήρα την απόφαση να επιστρέψω στην πόλη μου. Επέστρεψα πέρυσι το Μάρτιο, οπότε έπεσα ακριβώς πάνω στην καραντίνα.
Τέλη Μαΐου που άνοιξε ξανά η εστίαση εργάστηκα σε ένα παραθαλάσσιο εστιατόριο στη Μικρά Μαντίνεια, όπου επιδιώξαμε και καταφέραμε να κάνουμε μια στροφή προς την πιο μοντέρνα ελληνική κουζίνα.

Όταν τελείωσε η σεζόν, ξεκίνησα να εργάζομαι στο Platea, στο κέντρο της πόλης, όπου δουλεύω μέχρι και σήμερα.

Είδαμε κάποια βίντεο στα οποία μαγειρεύετε σε διάφορα σημεία της Μεσσηνίας. Μιλήστε μας για αυτό…
Το προηγούμενο καλοκαίρι αποφάσισα να δημιουργήσω βίντεο με τα οποία θέλω να προωθήσω τη Μεσσηνία ως περιοχή, αλλά και τα προϊόντα της.

Στα συγκεκριμένα βίντεο μαγειρεύω σε εξωτερικούς χώρους, σημεία που αναδεικνύουν το φυσικό κάλλος. Ο τόπος μας είναι ευλογημένος και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από οποιαδήποτε άλλη πόλη. Ένας συνδυασμός ομορφιάς, φύσης και ιδιαίτερης  γαστρονομίας.

Πώς γίνεται η διαδικασία και πόσο εύκολο είναι κάποιος να μαγειρέψει…
Φτάνω στο σημείο που έχω επιλέξει, έχοντας μαζί μου ένα γκαζάκι, το τραπεζάκι μου, τα σκεύη που θα χρειαστώ, τα προϊόντα που θα χρησιμοποιήσω σε ψυγειάκι φορητό, καθώς και σκεύη σερβιρίσματος.
Σίγουρα χρειάζεται κουβάλημα και υπομονή, γιατί κάποιες φορές μπορεί να μη βοηθάει ο καιρός. Για παράδειγμα, να φυσάει πολύ.
Όμως, θεωρώ ότι, αν αρέσει σε κάποιον η φύση και όλη αυτή η μαγεία, είναι εύκολο να το κάνει. Αρκεί πάντα να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα.

Μέχρι σήμερα πού έχετε πάει και πού θα θέλατε να συνεχίσετε;
Μέχρι σήμερα έχω μαγειρέψει στο «παρά πέντε», στη Σάντοβα, στην Αλαγονία, στο κτήμα Μαρίνη, ενώ θα συνεχίσω σε πολλά σημεία ακόμα. Γενικά όλο αυτό δεν το βλέπω ως δουλειά και το έχω ευχαριστηθεί.
Θεωρώ ότι οι ομορφιές της περιοχής μας είναι ατέλειωτες, οπότε όσο αντέχω, θα το κάνω.

Πώς βλέπετε την ανταπόκριση του κόσμου όσο και των επιχειρήσεων;
Ο κόσμος σιγά σιγά το γνωρίζει όλο αυτό και δείχνει ότι όλο και ανεβαίνει. Όσον αφορά στις επιχειρήσεις, κάποιες μου προσφέρουν τα προϊόντα τους, με τα οποία θα φτιάξω μία συνταγή και θα συμπεριλαμβάνονται στο βίντεο.

Υπάρχει κόσμος που δε γνώριζε τα σημεία που έχω πάει. Μαθαίνουμε κι εμείς οι ντόπιοι τον τόπο μας καλύτερα.

Να υποθέσω πως προτιμάτε τα τοπικά προϊόντα. Και αν ναι, ποια η γνώμη σας για αυτά;
Ναι, προτιμώ τα τοπικά προϊόντα, τα οποία χρησιμοποιώ στις συνταγές μου. Επίσης, προτιμώ να αγοράζω από ντόπιους προμηθευτές, καθώς και συνοικιακά  μανάβικα, παντοπωλεία, ιχθυοπωλεία και κρεοπωλεία. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει επικοινωνία σε ό,τι έχει να κάνει με τα προϊόντα και τον τρόπο που έχουν παραχθεί.

Όσο για τα τοπικά προϊόντα, βλέπω ότι ο κόσμος τα προτιμά όλο και πιο πολύ, αφού έχει κάνει στροφή στην πιο υγιεινή διατροφή, αλλά και επειδή θέλει να βοηθήσει οικονομικά τους τοπικούς παραγωγούς.

Πέραν, όμως, της κύριας δουλειάς σας που είναι μέσα στην κουζίνα αλλά και τα βίντεο, δε σταματάτε εκεί…
Ναι, έχω κι άλλες συνεργασίες που έχουν να κάνουν με το φαγητό. Ειδικότερα, αυτή την περίοδο συνεργάζομαι με την παιδική μου φίλη Ελένη Κουρούπη, διαιτολόγο-διατροφολόγο, και κάθε εβδομάδα ανεβάζουμε στο διαδίκτυο μια συνταγή που έχουμε δημιουργήσει μαζί. Στόχος είναι αυτή η συνταγή να προσφέρει ένα υγιεινό, γευστικό και ελαφρύ γεύμα.
Τις συνταγές θα τις βρει κάποιος στο Facebook ( I kouzina mou) και στο instagram (adamantia konstantopoulou).

Επίσης, αναλαμβάνω στήσιμο κουζίνας, μενού, εκπαίδευση προσωπικού, για εστιατόρια και καταστήματα εστίασης.

Βρισκόμαστε εδώ και χρόνια «στην εποχή των γκουρμέ», με τον κόσμο να δείχνει πιο απαιτητικός και ψαγμένος…
Το γκουρμέ για μένα δεν είναι αυτό, με την έννοια ότι η μερίδα θα είναι μικρότερη. Απλά αλλάζουν οι τεχνικές και το πιάτο είναι πιο όμορφα στημένο. Δηλαδή, για να φτιάξουμε μια συνταγή χρειάζεται χρονοβόρα διαδικασία. Για παράδειγμα, ένας πουρές μπορεί να χρειαστεί δύο και τρεις τεχνικές μαγειρέματος μέχρι να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα.
Δεν είναι και τόσο απλά τα πράγματα όσο φαίνονται. Πλέον έχει σταματήσει η λανθασμένη εντύπωση ότι το γκουρμέ είναι κάτι μικρό και ακριβό, γιατί ο κόσμος μαθαίνει, διαβάζει, έχει μια εικόνα του τι θα φάει.
Το σίγουρο είναι ότι ο πελάτης θα μείνει ευχαριστημένος και χορτασμένος από ένα γεύμα που θα επιλέξει.

Lockdown… η περίοδος που το μεγαλύτερο μέρος της εστίασης σταμάτησε. Πώς ήταν για εσάς;
Σίγουρα ξεκουράστηκα. Παράλληλα εκείνη την περίοδο προσπαθούσα να δημιουργήσω. Έτσι, έγραφα νέες συνταγές, κάτι που μου αρέσει να κάνω και θεωρώ πως πρέπει να κάνει κάθε μάγειρας/σεφ για να εξελίσσεται. Επίσης, πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις τόσο σε προϊόντα που βγαίνουν όσο και σε μαγειρικές τάσεις. Αν και το σεφ δε μου αρέσει, θεωρώ ότι είμαστε μάγειρες. Βάσεις, εμπειρίες μέσα σε διάφορες κουζίνες, ήθος, αξιοπρέπεια, οργάνωση, αντίληψη, είναι η συνταγή για να προχωρήσεις ένα σκαλί πιο πάνω. Κάθε φορά να προσπαθείς ακόμα πιο πολύ και να μην επαναπαύεσαι.

Πώς είναι η δουλειά γενικότερα. Υπάρχει μια εικόνα για σκούφους, μετάλλια, χαμόγελα κ.τ.λ.
Είναι ένα επάγγελμα δημιουργικό, που σου ανοίγει τους ορίζοντες και δε θα το βαρεθείς ποτέ, αλλά δεν είναι τόσο απλό και εύκολο  όσο φαίνεται. Η τηλεόραση έχει κάνει και καλό και κακό. Έχουν αυξηθεί οι σπουδαστές στις σχολές μαγειρικής και υπάρχει θετική διάθεση για μάθηση. Όμως, βάσει στατιστικών, λίγα άτομα συνεχίζουν το επάγγελμα, δυστυχώς.
Η δουλειά αυτή απαιτεί πολλές ώρες μέσα στην κουζίνα, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα τα περνάς εκεί. Γίνεται το δεύτερό σου σπίτι. Μόνο φέτος καθίσαμε λόγω συνθηκών. Άρα, κάποιος που θέλει να δει το χώρο βαθύτερα, θα πρέπει να έχει στο μυαλό του όλα αυτά, να είναι σίγουρος και να το αγαπάει πραγματικά, γιατί απαιτεί πολλές προσωπικές θυσίες.

Επαγγελματική αποκατάσταση υπάρχει λοιπόν;
Φυσικά και υπάρχει, καθώς συνεχώς ανοίγουν νέα καταστήματα. Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχουν μάγειρες αυτή τη στιγμή.

Αφού υπάρχουν τόσες σχολές και βγαίνουν τόσοι νέοι μάγειρες, πού χάνονται όλοι αυτοί;
Τι να σας πω; Ίσως επειδή βλέπουν τη δουλειά στην πράξη αποφασίζουν να μην ασχοληθούν με αυτό τελικά. Επίσης, κάποιοι άλλοι φεύγουν για το εξωτερικό, για καλύτερη ποιότητα στον εργασιακό χώρο και σε σχέση με το μισθό. Δυστυχώς, στην Ελλάδα το επάγγελμά μας δεν αμείβεται σε σχέση με αυτό που προσφέρεις.

Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση

***