«-Δε μου λες, συνολικά έτσι όπως βλέπω το μαγαζί, πόσο κοστίζει; -Καμιά εικοσαριά, εικοσιπέντε εκατομμύρια… -Σου δίνω 30 τώρα στο χέρι για να τ’ αγοράσω. -Και τι το θέλεις, ρε Μάκη; Να το δουλέψεις; -Όχι, ρε… Να το σπάσω θέλω…».
Η σκηνή, από την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Όλα είναι δρόμος», διαδραματίζεται έξω από ένα σκυλάδικο της εποχής (1998) στη βόρειο Ελλάδα. Ώσπου έρχεται ο εκσκαφέας και ο Mάκης, επιπλοποιός στο επάγγελμα, τον οποίο έχει εγκαταλείψει η γυναίκα του, αφού περιλούζεται μ’ ένα μπουκάλι ουίσκι, βάζει φωτιά στα ρούχα του και χορεύοντας μια ζεϊμπεκιά φωνάζει στον οδηγό του εκσκαφέα: «Ρίχτο, Ηλία, Ηλία, ρίχτο» και το σκυλάδικο γίνεται ίσωμα.
Η σκηνή μού ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα όσα είπε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στις εργασίες του συνεδρίου «Το Σύστημα Υγείας στην COVID-19 και στη μετά-COVID-19 εποχή» για την οικοδόμηση ενός νέου συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας και τον εξορθολογισμό του νοσηλευτικού χάρτη της χώρας. Αυτά που είπε ο πρωθυπουργός, τα είχε προαναγγείλει ο λαγός του ΣΚΑΙ και του συστήματος, Άρης Πορτοσάλτε, λέγοντας «ότι μετά την πανδημία δε χρειάζονται τόσοι γιατροί».
Μεταξύ πολλών και ενδιαφερόντων, όπως για την αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας υγείας και την αναγνώριση του ρόλου του ΕΣΥ στην πανδημία, ο πρωθυπουργός είπε: «Άρα, ένας νέος, ορθολογικός χάρτης με αυτό το σύστημα, το οποίο ονομάζουμε “hub and spoke”, ένας τρόπος δηλαδή να δημιουργούνται clusters νοσοκομείων (κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε), τα οποία θα συνεργάζονται με μεγαλύτερα τριτοβάθμια νοσοκομεία, έτσι ώστε να γνωρίζει ο καθένας ποιες υπηρεσίες μπορεί να παρέχει το περιφερειακό νοσοκομείο… Είναι αδιανόητο σήμερα να έχουμε -και δυστυχώς αυτό συμβαίνει σε πολλές περιοχές της χώρας- δύο νοσοκομεία σε απόσταση 20, 30 χιλιομέτρων και τα δύο νοσοκομεία να αποδεικνύεται τελικά ότι είναι προβληματικά. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεπεράσουμε αυτούς τους τοπικισμούς και αυτές τις αναχρονιστικές αντιλήψεις, να σχεδιάσουμε έναν ορθολογικό χάρτη υγείας, να μετατρέψουμε νοσηλευτικές μονάδες σε μονάδες που μπορεί να παρέχουν άλλες υπηρεσίες, π.χ. παρηγορητική φροντίδα, αλλά να εξορθολογίσουμε επιτέλους το νοσοκομειακό χάρτη της χώρας».
Όπως συμπεραίνεται, έρχεται λουκέτο σε πολλά περιφερειακά νοσοκομεία και οι ασθενείς θα συνωστίζονται σαν σαρδέλες σε μεγαλύτερες μονάδες, πολύ μακριά από τον τόπο τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους και τα συγγενικά τους πρόσωπα και το επίπεδο των υπηρεσιών που θα παρέχεται.
Κι αυτό, γιατί, όπως τόνισε ο κ. Μητσοτάκης, «θα πρέπει με πολλή προσοχή να αξιολογήσουμε τον τρόπο με τον οποίο συνεργαστήκαμε με τον ιδιωτικό τομέα. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας μαζί με τον ιδιωτικό τομέα, διότι δε θα κουραστώ να λέω ότι υποχρέωση του κράτους είναι να παρέχει ποιοτική δωρεάν περίθαλψη, αυτή είναι μια υποχρέωση του κράτους, η δημόσια υγεία. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι υποχρεωτικά κρατικό σύστημα υγείας». Σωστός ο… άναξ! Άργησε λίγο, αλλά άνοιξε ορθάνοιχτα την πόρτα στους ιδιώτες, οι οποίοι έμειναν αμέτοχοι στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Οι δηλώσεις του προετοιμάζουν την είσοδο ιδιωτών στα νοσοκομεία, που θα έχει ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση των ασθενών με έξοδα νοσηλείας. Όσοι δεν έχουν χρήματα, άντε γεια…
Προχθές βρέθηκε στα χέρια ενός αρχαιοκάπηλου άγαλμα της θεάς Υγείας. Σε μια ανάρτηση που έκανα εκείνη την ημέρα στο Facebook, έγραψα: Σιγά, εδώ η Υγεία βρίσκεται στα χέρια ιδιωτικών συμμοριών. Μια ενημερωμένη, μάλιστα, φίλη, σχολίασε: «Ποια συμμορία κρατάει το κεφάλι της; Γιατί το άγαλμα βρέθηκε… ακέφαλο».
Μετά κι απ’ αυτό, «Κυριάκο, ρίχτο…»!
Του Δημήτρη Γιατράκου
