Πριν από λίγους μήνες είχαμε ασχοληθεί με την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται στο Πάρκο του ΟΣΕ Καλαμάτας. Τότε, μάλιστα, το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις, έφτασε μέχρι τη Βουλή και η Δημοτική Αρχή αποφάσισε να βάλει ένα τέλος, κάνοντας σοβαρές παρεμβάσεις, ενώ αποφασίστηκε να μπει φύλαξη στο χώρο τις βραδινές ώρες.
Είναι γεγονός ότι η κατάσταση βελτιώθηκε αρκετά. Ενδεικτικά, τοποθετήθηκαν σε διάφορα σημεία κυβόλιθοι, μπήκαν νέα παγκάκια και κάδοι, έγιναν εργασίες στο πράσινο κ.λπ.
Ωστόσο, επανερχόμαστε στο ζήτημα των τρένων που υπάρχουν στο Πάρκο. Άλλωστε, οφείλει την ύπαρξή του σε αυτά και αποτελούν κύρια χαρακτηριστικά του οι μουσειακές αμαξοστοιχίες.
Ενώ, λοιπόν, άρχισαν εργασίες αποκατάστασης στα ξύλινα βαγόνια που είναι στο ύψος του Πατινάζ, αυτές σταμάτησαν και οι λεηλασίες στα τρένα που βρίσκονται στο ύψος του αναψυκτηρίου, καθώς και απέναντι από το σημείο που δημιουργούνται τουαλέτες, συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό.
Η Δημοτική Αρχή από την πρώτη στιγμή δεσμεύτηκε ότι οι εν λόγω ζημιές θα αποκατασταθούν άμεσα, ενώ με τη φύλαξη, που εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει, η κατάσταση θα άλλαζε.
Άραγε, τι γίνεται με την αποκατάσταση των ζημιών και, τελικά, γιατί η φύλαξη δεν έχει τα αναμενόμενα αποτέλεσμα και οι φθορές συνεχίζονται;
Υπάρχει σχέδιο για το επόμενο βήμα προφύλαξης του μουσειακού αυτού υλικού ή πρέπει απλά να αποδεχτούμε ότι το Πάρκο θα μείνει για πάντα έτσι και ο καθένας θα έχει τη δυνατότητα να μπαίνει και να καταστρέφει ανενόχλητος;
Το έχουμε ξαναγράψει και το ξαναγράφουμε, όσο και αν «πονά» και προσβάλλει την πόλη: είναι κρίμα αφού δεν μπορούμε να προστατέψουμε και να σώσουμε αυτά τα μοναδικά τρένα να τα κρατάμε εδώ.
Ενδεχομένως σε κάποια άλλη πόλη να είχαν την τύχη και την αίγλη που τους αξίζει.
Π.Μπ.
