Υπάρχουν άνθρωποι που καλλιέργησαν την ικανότητα να λένε ψέματα και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να γίνει η δεύτερη φύση τους.
Αυτό ακριβώς το ιδίωμα, να δουλεύουν τον κόσμο. Αρκετοί από αυτούς μάλιστα, νιώθουν και ηδονικά συναισθήματα, βλέποντας πόσο εύκολα και πρόχειρα τους δουλεύουν.
Λόγω δε της ευκολίας θεωρούν ότι αρκεί αυτό και μόνο αυτό για να προχωρήσουν στη ζωή τους. Βεβαίως, υπάρχουν και πολλοί πολίτες που αρέσκονται και είναι εύκολα θύματα ενός ψεύδους, μιας απάτης.
Ίσως επειδή τους βολεύει, ίσως από αφέλεια, από άγνοια, ίσως χάριν εκδούλευσης. Δεν το καταλαβαίνω, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Και όσο αυτά συμβαίνουν στον ιδιωτικό βίο, γίνεται θέμα με κοινωνιολογικό βεβαίως ενδιαφέρον, αλλά η επίπτωση στην κοινωνία είναι τόση, όση οι άνθρωποι το επιτρέπουν.
Όταν, όμως, αυτό γίνεται στο δημόσιο βίο, δημιουργεί μείζονα θέματα που μια μέρα, αργά ή γρήγορα, θα δημιουργήσουν αδιέξοδα και στον ψεύτη και στον αφελή εύπιστο και την κοινωνία. «Του χρόνου θα σας έχω το Μουσείο του Τέλλου Άγρα» είπε πέρυσι, στα Αγαπήνεια 2020!
Αν τώρα έλθει κάποιος και σε δουλέψει την ημέρα που την έχεις ιερή, αν έρθει και σου διασύρει αυτό που στην ψυχή σου είναι ευλαβές. Αν έρθει και σου προσβάλλει τα σύμβολά σου, αν έρθει και σου ειρωνευτεί την ιστορία σου, αν έρθει και απαξιώσει τους νεκρούς σου, αν προσβάλει τον ήρωά σου, αν σε εξαπατήσει με τα ιερά και τα όσια, όταν ποδοπατήσει τα άχραντα, τότε αυτό είναι ύβρις και με αυτά δεν παίζουνε. Αυτά δε συγχωρούνται και δεν ξεχνιούνται.
Και βεβαίως, Μουσείο δε νοείται μια συλλογή απρόσωπη από μπακίρια, άντε από τα κειμήλια άλλων από την αγορά του Γιουσουρούμ.
Αν ένας τέτοιος άνθρωπος, αυτόκλητος, κάνει όλα αυτά και συνάμα με τον πιο κυνικό τρόπο δείχνει την απαξίωσή του, σε σένα και την κοινωνία που διαμόρφωσες, τότε το θέμα γίνεται, πρωτίστως δικό σου.
Αν υπάρχει αιδώς, έστω και λίγο φιλότιμο, δε θα περίμενα να δω σε αυτή τη γιορτή τον ψεύτη ή τουλάχιστον να μην τολμήσει να καταθέσει στεφάνι στον Ήρωα. Επειδή όμως αυτό δε θα γίνει, τουλάχιστον ας μη σηκώσει τα μάτια του από τη γη, γιατί η ματιά του Τέλλου Άγρα θα είναι αδυσώπητη.
Του Παναγιώτη Κατσίβελα
