Υπό του Γεωργίου Δ. Μέρμηγκα
Προέδρου Ε.Ε.Ε.Σ. «ΚΗΡΥΚΕΙΟΝ»
Το 1912 ο Πειραιώτης υπολοχαγός Πυροβολικού Δημήτριος Καμπέρος (1883-1942), ο πρώτος Έλληνας στρατιωτικός αεροπόρος, μετέτρεψε ένα από τα αεροπλάνα μας, τύπου Henry Farman biplane MF7 Longhorn, σε υδροπλάνο, τοποθετώντας του πλωτήρες (σχεδιάσεως του καθηγητού ΕΜΠ Δημητρίου Χόνδρου).
Στις 24 Ιουνίου του ίδιου έτους πραγματοποίησε πτήση από τον όρμο του Φαλήρου με προορισμό τη νήσο Ύδρα, γενέτειρα του πατέρα του Αναστάση.
Κατά την επιστροφή του, την επομένη ημέρα, από την Ύδρα στο Φάληρο, κατέκτησε το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας υδροπλάνου, επιτυγχάνοντας 110 χιλιόμετρα την ώρα, καλύπτοντας την απόσταση των 37,5 ναυτικών μιλίων σε χρόνο 38 λεπτών.
Στις 28 Ιουνίου 2021 πραγματοποιήθηκε πτήση Υπερ-ελαφρού Αμφίβιου Αεροπλάνου, τύπου Zenair CH701, σε ανάμνηση εκείνης που πριν από 109 έτη είχε πραγματοποιήσει το υδροπλάνο του Δ. Καμπέρου, το οποίο εξετέλεσε την ίδια διαδρομή, όπως και η σχετική αφίσα καταγράφει, και όχι για αναβίωση πτήσης, διότι τέτοια θα ήταν μόνο αν η πτήση γινόταν με το ίδιο πτητικό μέσο όπως συχνά γίνεται στο εξωτερικό.
Δυστυχώς, ενώ η ανάμνηση πτήσης πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, τόσο οι κάτοικοι της νήσου Ύδρας όσο και επισκέπτες αυτής (αλλά και όλοι μας) δε θα έχουν καμία ανάμνηση της αναμνηστικής πτήσεως, διότι έχασαν μια μοναδική ευκαιρία να δουν από κοντά την προσυδάτωση (προσθαλάσσωση) και ουδείς -πλην εκπροσώπων των διοργανωτών- κατάλαβε ή έμαθε κάτι περί αυτού του γεγονότος.
Ήταν ένα περίεργο σχέδιο του «Πολεμικού Μουσείου Αθηνών» (ΠΜΑ), το οποίο εκτελέσθηκε «εν κρυπτώ και παραβύστω». Για αγνώστους λόγους οι πολυπράγμονες ειδήμονες του ΠΜΑ, ούτε την ακριβή τοποθεσία αφυδατώσεως (αποθαλασσώσεως) στο Φαληρικό Όρμο (εκτάσεως 800 στρεμμάτων και μήκους 5 χιλιομέτρων) είχαν κάνει γνωστή σε κανέναν, μηδέν καν στις αρμόδιες Αεροπορικές και συναφείς Αρχές, (ΓΕΑ, ΜΙΣΠΑ,ΕΑΛΕ/ΕΛΑΟ, ΥΠΑ, ΕΚΣΕΔ, ΛΣ-ΕΛΛ.ΑΚΤ, ΕΛ.ΑΣ, ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ ΟΜΙΛΟΥΣ, ΕΚΑΒ κ.λπ.), αλλά ούτε και αντίστοιχα στη νήσο Ύδρα.
Σημειώνεται ότι στον παράδοξο «εν κρυπτώ» αυτόν σχεδιασμό συμμετείχε ενεργά και η «Ελληνική Λέσχη Υδροπλάνων», ενώ ο σχεδιασμός της πορείας ήταν: Φάληρο, Ανατολικό Άκρο Αιγίνης, Ναύσταθμος Πόρου, Λεμονοδάσος, Καραπολίτι, Ακρωτήριο Σκύλλαιον, Νήσος Ύδρα, με υπολογιζόμενο χρόνο αφίξεως στη νήσο Ύδρα 10.40, κάτι το οποίο τίθεται τελικώς εν αμφιβόλω εάν πραγματοποιήθηκε, αφού ο μοναδικός διεθνώς Αεραθλητικός Φορέας, η Εθνική Αερολέσχη Ελλάδος / Ελληνική Αεραθλητική Ομοσπονδία (Ε.ΑΛ.Ε / ΕΛ.Α.Ο), ο οποίος είναι αρμόδιος από τη Διεθνή Αεροναυτική Ομοσπονδία (Δ.Α.Ο-F.A.I) για την πιστοποίηση πορείας και χρόνων, ακόμη δεν είναι ενημερωμένος.
Ένα μικρό ταχύπλοο μόνο, στο οποίο επέβαιναν κάποιοι επίσημοι (δήμαρχος, λιμενάρχης Ύδρας, διευθύντρια Ιστορικού Μουσείου-Αρχείου Ύδρας, πρόεδρος και α’ αντιπρόεδρος ΠΜΑ & η ανηψιά/εγγονή Αντιγόνη Καμπέρου, συγγραφέας της βιογραφίας του αεροπόρου), έπλευσε προς στο όρμο Μανδράκι (στην αθέατη όπισθεν πλευρά της νήσου), όπου έγινε η προσυδάτωση (προσθαλάσσωση) του υπερελαφρού αμφίβιου, προκειμένου απονεμηθεί εν πλω αναμνηστική πλακέτα στον χειριστή αεροπόρο κ. Κωνσταντίνο Ρωσσίδη επί του αμφιβίου υπερ-ελαφρού με Διακριτικό Νηολογίου Κλήσεως (ΔΝΚ): SX-UAR.
Καμιά πτήση χαιρετισμού πάνω από το νησί, ούτε προσυδάτωση (προσθαλάσσωση) έξω από το λιμένα της νήσου Ύδρας που ο κόσμος ανέμενε, καθώς η Ύδρα τις μέρες εκείνες κατακλυζόταν από εκατοντάδες ξένους και Έλληνες επισκέπτες λόγω των εορταστικών εκδηλώσεων για τα «Μιαούλεια».
Λόγοι ασφαλείας, είπαν, δεν επέτρεψαν την προσυδάτωση (προσθαλάσσωση) έξω από το λιμένα, που προφανώς δεν γίνονται εύκολα πιστευτοί, αφού οι καιρικές συνθήκες ήταν ιδανικές και όταν στον ίδιο χώρο ανατινάζεται ολόκληρο σκάφος κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων αναπαραστάσεως καύσης τουρκικού στόλου από πυρπολικά.
Δεν είναι διόλου τυχαίο, λοιπόν, που ο Γάλλος Αεροπόρος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου Ρολάν Γκαρός είναι σήμερα παγκόσμια διάσημος, ενώ ο υπολοχαγός (ΠΒ) Δημήτριος Καμπέρος είναι ελάχιστα γνωστός ακόμα και στη συνοικία του, τη Φρεαττύδα στον Πειραιά.
Όμως και κατά την αφυδάτωση (αποθαλάσσωση) του αμφιβίου από τον όρμο Φαλήρου, εξελίχθηκαν όμοιες σκηνές, με δεκάδες παιδιά του Ναυτικού Ομίλου Καλλιθέας να περιμένουν να δουν αφυδάτωση (αποθαλάσσωση), που τελικώς δεν είδαν, διότι έγινε από διαφορετικό σημείο από εκείνο που είχαν πληροφορηθεί.
Αυτόκλητοι, αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες, τα μέλη της Αεροπορικής Ακαδημίας Ελλάδος (Α.Ακ.Ε), χειριστές κ.κ. Αδαμάντιος Ζυγομαλάς & Γεώργιος Δ. Μέρμηγκας, οι οποίοι μετά τριήμερο κοπιώδη έρευνα κατόρθωσαν να εντοπίσουν το σημείο αναχωρήσεως και να μας παράσχουν τα παρόντα στοιχεία και τις φωτογραφίες.
Το φιάσκο αυτό των υπευθύνων του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών (Π.Μ.Α), το οποίο ευελπιστούμε ότι δε θα επαναληφθεί, έσωσε με επάρκεια η εκδήλωση / βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου-βιογραφίας για τον αεροπόρο μας, «Δημήτριος Καμπέρος, Ο Τρελλοκαμπέρος. Η ζωή του πρώτου Έλληνα Στρατιωτικού Αεροπόρου» το ίδιο βράδυ στο φιλόξενο χώρο του Ιστορικού Αρχείου- Μουσείου Ύδρας (Ι.Α.Μ.Υ), την οποία διοργάνωσε η διευθύντριά του Κωνσταντίνα Αδαμοπούλου με ομιλητές τη συγγραφέα-φιλόλογο Αντιγόνη Καμπέρου και τον Ιωάννη Μυλωνά, ερευνητή Αεροπορικής Ιστορίας –πρ. Επιθεωρητή Αεροκινήτων Π.Α και τον πρόεδρο της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς, Στέφανο Μίλεση.
Τελειώνοντας προτρέπουμε τους υπευθύνους να μην παίζουν με την Ιστορία και να μάθουν να ερωτούν και να συνεργάζονται τόσο με Φυσικά όσο και με Νομικά Πρόσωπα (του Δημοσίου ή του Ιδιωτικού Τομέων), τα οποία γνωρίζουν πολύ καλά τα ιστορικά δρώμενα, αλλιώς ας ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ, δεν είναι ντροπή.
