Την πρώτη ομάδα των εν δυνάμει Μεσογειακών λαών, αποτελούν οι λαοί που κατοικούν στα ευρωπαϊκά παράλια και συγκροτούν τις τρεις μεγάλες εθνολογικές ιστορικές οικογένειες, ήτοι τους Έλληνες, τους Σλάβους και τους Λατινογενείς λαούς, οι οποίοι διακρίνονται σε Ιταλούς, Γάλλους και Ισπανούς. Για τέσσερις χιλιάδες χρόνια η Μεσόγειος αποτελούσε το επίκεντρο της παγκόσμιας ιστορίας και του ανθρώπινου πολιτισμού. Κραταιοί πολιτισμοί της αρχαιότητας, αναπτύχθηκαν στα παράλια της Μεσογείου, με την συμβολή των Ελλήνων, των Αιγυπτίων, των Φοινίκων, των Ρωμαίων, των Αράβων και των Ιταλικών πόλεων της Αναγέννησης.
«Στη Μεσόγειο», δημιουργήθηκαν, εξελίχθηκαν και ωρίμασαν οι επιστήμες και οι τέχνες μας, οι οποίες με την άνθηση του αποικισμού στο Μεσογειακό χώρο, καθόρισαν την πολιτιστική εξέλιξη των αυτοχθόνων, εν’ αρχή στον ευρωπαϊκό και εν συνεχεία στον παγκόσμιο χώρο. «Πριν από δύο και άνω χιλιετίες, ξεκίνησε το φαινόμενο του αποικισμού των Ελλήνων και έμελλε να καλύψει όλον σχεδόν τον περίγυρο της Μεσογείου». Η υποδοχή που επεφύλαξαν οι αυ-τόχθονες κυρίως στους Έλληνες αποίκους και οι καλές σχέσεις των αποικιών με τις μητροπόλεις, καθόρισαν τις εμπορικές ανταλλαγές, τις θρησκευτικές επιρροές, την διάδοση του τρόπου ζωής και της ελληνικής παιδείας με συνέπεια την εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού στις ακτές της Μεσογείου.
Η «Μεσόγειος» σκιαγραφεί την διαδρομή, με τις πόλεις-αποικίες που ίδρυσαν οι Έλληνες από τη Μαύρη Θάλασσα ως την Ισπανία και την Αφρική. Ονομάστηκαν αποικίες, αν και η Ελλάδα δεν είχε τάσεις παγκόσμιας επικυριαρχίας και η εξάπλωση της δεν είχε πολιτικό χαρακτήρα. Τα ερείπια των ελληνικών πόλεων, που είναι διάσπαρτα σ’ όλη τη Μεσόγειο, αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα για το μεγαλείο αυτού του πολιτισμού. Ανήσυχα και ριψοκίνδυνα πνεύματα οι αρχαίοι Έλληνες αψηφώντας τους φυσικούς κινδύνους, άρχισαν να αναζητούν καινούριους τόπους εγκατάστασης από τον 8ο π. Χ. αιώνα, με τους Ρόδιους να ιδρύουν πριν το 800 π. Χ. μια παροικία στην «Ταρσό» της Κιλικίας. Τους ακολούθησαν οι ευβοϊκές πόλεις και πάλι στην «Ταρσό» και στην «Αλ-Μίνα», πόλη απέναντι από την Κύπρο, ιδρύοντας στις αρχές του 8ου π. Χ. αιώνα αποικίες στη Χαλκιδική και αργότερα τους πρώτους οικισμούς στη Νότια Ιταλία και στις ανατολικές ακτές της Σικελίας, με την ροή ιδρύσεως νέων αποικιών, να είναι συνεχής και αμείωτη.
Οι αρχαίοι πολιτισμοί συνέστησαν το θαύμα της Μεσόγειου ως την ολοκλήρωση των ρωμαϊκών κατακτήσεων. Με την ελεύθερη και δυναμική θεώρηση των πολιτισμών αυτών στον γεωγραφικό τους περίγυρο, τις αντιπαραθέσεις νομάδων και μόνιμα εγκατεστημένων, την ραγδαία τεχνική εξέλιξη, καθώς και την ανάδειξη κάθε μεγάλης πολιτισμικής δημιουργίας, μέσα από τις τοιχογραφίες των μεγαλιθικών μνημείων, των πυραμίδων, των ελληνικών ναών ή των βασιλικών καθώς διαγράφονται στο γαλάζιο φως, μας αποστέλλουν την εικόνα ενός παρελθόντος που είναι ακόμη παρόν, από τις πρώτες ώρες της ζωής στη Μεσόγειο. Η γόνιμη αυτή πολιτισμική συνύπαρξη δεν θα ήταν βεβαίως δυνατή, χωρίς τη διατήρηση του εθνικού πλούτου, της εθνικής ταυτότητας και των ιδιαιτεροτήτων κάθε χώρας, που μετέχουν με ένα θαυμαστό τρόπο στη συνολική πολιτιστική δημιουργία της Μεσογείου, και αντλούν τη νομιμότητά τους από το βάθος της ιστορίας, στην οποία εντοπίζονται από τους μελετητές κοινές πνευματικές αναζητήσεις και κοινά εκφραστικά χα-ρακτηριστικά. Ο ενιαίος μορφολογικά και κλιματολογικά μεσογειακός χώρος, ενέπνευσαν τους πνευματικούς δημιουργούς και συνέδεσαν τους λαούς με μια κοινή μοίρα και ανατρέχοντας στην πνευματική δημιουργία των μεσογειακών λαών, θα μπορούσε να διαπιστώσει κανείς την ύπαρξη ενός ευρύτερου δικτύου λογοτεχνών, οι οποίοι έχουν κοινό σημείο αναφοράς τη θάλασσα και το ίδιο διάφανο και λαμπερό φως, που περιλούει τη μεσογειακή ακτή. και αναδύεται από τις σελίδες των έργων τους.
Οι μεσογειακοί λαοί καλούνται να συμβάλλουν προς την κατεύθυνση της ειρήνης, της συναδέλφωσης και της άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων. Ιδιαίτερα στις νότιες μεσογειακές ακτές, όπου, παρά τις πολιτικές κρίσεις που ενδημούν, γίνεται μια αξιόλογη πνευματική ανάπτυξη, αναδύεται η ελπίδα μιας πολιτιστικής συνάντησης ανάμεσα στους δύο πολιτισμούς, που θα διευκολύνει τις ανθρώπινες και πνευματικές επαφές μεταξύ των δύο χωριστών θρησκευτικών ομάδων. Είναι καιρός τώρα να αφήσουμε να μιλήσουν οι πένες των συγγραφέων, λαμβανομένου υπ’ όψη ότι η πένα είναι ισχυρότερη του ξίφους. Στην Γενική Συνέλευση των Πανεπιστημίων της Μεσογείου το κύριο θέμα των εργασιών της θα είναι: «Μεσόγειος: χώρος διαχρονικής συνάντησης πολιτισμών».
Το «ταξίδι» στη “Mare Nostrum” τη Μεσόγειο, μας φέρνει σε επαφή με στοιχεία πολιτισμού και ιστορικό φορτίο, που είναι ακόμη ζώντα και συνυπάρχουν με το υπερμοντέρνο, την διείσδυση στον αρχαϊσμό των νησιωτικών κό-σμων, το ξάφνισμα μπροστά στην εξαιρετική νεότητα πόλεων πολύ παλιών, που παραμένουν ανοιχτές σ’ όλους τους ανέμους του πολιτισμού και του κέρδους και που εδώ και αιώνες ελέγχουν και αντλούν ισχύ από τη θάλασσα μας, “Mare Nostrum”.
Τα «Αποστακτήρια Καλλικούνη» διατηρώντας την εθνική τους ταυτότητα, μετέχουν με ένα θαυμαστό τρόπο στη συνολική πολιτιστική δημιουργία της Μεσογείου, μέσα από μία «Premium» σειρά, υπό τον συνεκτικό τίτλο “Mare Nostrum—Μediterranean Futures”. Στη σειρά αυτή περιλαμβάνονται μία ακολουθία διακριτών αλκοολούχων ποτών, με Μεσογει-ακά κατά βάση γευστικά χαρακτηριστικά και από Μεσογειακές Α’ ύλες που αποτελούν το παρόν και το μέλλον της πολύτιμης Μεσογειακής παραγωγής και παρουσίας, βραβευμένα με διεθνείς διακρίσεις και που είναι τα ακόλουθα:
Alexander Brandy X.O. , Ouzo Xenia, Gin Old Sport, Bit-ter Amaro, Vermouthe Pikron, Rakomelo Remedy, Vissino Callicounis, Mastiha Callicounis.
Βασίλειος Καλλικούνης
