Το ύφος και το περιεχόμενο της γλώσσας του Τσίπρα στη Βουλή, τύμπανα ριπών. Πώς να την περιγράψεις, πώς να κατανοήσεις τους κυματισμούς, τις πτυχώσεις, το βάθος και τον πάτο της;
Στέκεσαι αμήχανος, είναι σαν να κοιτάς ένα ορυχείο γεμάτο ψευδόχρυσο.
Και αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να έχει τόσους πελάτες;
Έπρεπε να έρθει ο Αλαβάνος για να τον τραβήξει από την αφάνεια.
Η αλήθεια είναι, εάν δε βρισκόταν, ίσως δε θα μαθαίναμε ποτέ για τη δύναμή του, ένα κράμα από αφέλεια, αυθάδεια και διχαστική ετοιμότητα. Η ταπεινότητα, ένας ύμνος στην μετριοπάθεια, το πολυτιμότερο στοιχείο του ανθρώπου, αυτό που τον προχωράει, απουσιάζει παντελώς.
Η ταπεινότητα, βλέπεις, δεν πουλάει στην εποχή μας. Αντίθετα, πουλάνε η τοξικότητα, το βρίσιμο, το ψέμα.
Η αλήθεια είναι ότι ένας άνθρωπος δεν είναι μόνο αυτά που έκανε αλλά και αυτά που δεν πρόκανε να κάνει.
Και αυτά που δεν πρόκανε να κάνει είναι και αυτά που φτιάχνουν τα καλύτερα παραμύθια…
Νομίζω ότι έχει ανάγκη να ξαναπιστέψει στα ψέματα, γιατί αυτά που είχε πειστεί ότι ήσαν αληθινά στη ζωή του, τα πήρε ο διάολος. Μαζί του η Αριστερά μοιάζει σαν μια κουφάλα δέντρου που μέσα της φωλιάζει μια σφηκοφωλιά, που έχει σχηματίσει τις δικές της κλειστές ομάδες στα όρια της σέχτας.
Σε μερικές από αυτές τις ομάδες μοιράζουν την απελπισία τους.
Η μηδενιστική τους αντίληψη τους οδηγεί σε στρεβλές ερμηνείες και ακραία σχέδια.
Ο απελπισμένος Τσίπρας έγραψε για τους σημερινούς κυβερνώντες ότι «στρογγυλοκάθισαν» στην εξουσία χωρίς να έχουν κανένα τέτοιο δικαίωμα. Και ο Πολάκης «…θα πέσετε σύντομα και με κρότο».
Το δικαίωμα να στρογγυλοκαθίσει κάποιος στην εξουσία το δίνει μόνο η ψήφος των πολιτών, εκτός εάν έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους.
Του Μιχάλη Σούμπλη
