Την άνοιξη, και μετά το φθινόπωρο του 2020, η μάχη με την πανδημία φαίνονταν άνιση. Στο πρώτο κύμα η υφήλιος αμύνθηκε με καθολικά κλεισίματα για να περιορίσει τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και στο δεύτερο επανέλαβε ουσιαστικά το ίδιο σωτήριο μέτρο μετά μια δειλή απέλπιδα προσπάθεια για άνοιγμα, σχεδιασμένη να αποτύχει γιατί δεν υπήρχε ακόμη η δυνατότητα του εμβολίου.
Από τις αρχές του 2021 όλες οι χώρες έτρεξαν τον αγώνα δρόμου να χορηγήσουν τις πρώτες δόσεις των εμβολίων. Η μάχη άρχισε να κερδίζεται.
Ζήσαμε μια θλιβερή χρονιά έχοντας ως ορόσημο το φθινόπωρο του 2021 για να ξαναβρεθούμε στις τάξεις, στα εργαστήρια, στην κανονικότητα του ανθρώπινου μέτρου της επαφής των προσώπων. Εννέα μήνες μετά καλούμαστε να αποδείξουμε την πίστη μας σε αυτό τον αγώνα, δηλαδή ότι εμπιστευθήκαμε την επιστήμη και τα δεδομένα της και ότι ετοιμαζόμαστε για μια ανοικτή, δια ζώσης ακαδημαϊκή χρονιά. Αν και με μισογεμάτο το πιάτο της κοινωνικής υπευθυνότητας με 55% εμβολιασμούς στο σύνολο του πληθυσμού, η χώρα στέλνει μηνύματα με απόλυτη συναίνεση, να προσπαθήσει να επανέλθει στη φυσιολογική ζωή της.
Άλλωστε, ποιος θα αρνηθεί ότι το επιθυμούμε καθολικά, όλοι; Η πολιτική ηγεσία, οι πρυτανικές Αρχές, οι πόλεις μας, οι οικογένειες, οι φοιτητές και το προσωπικό των σχολών. Και ακόμη πιο ουσιαστικά, η ποιότητα της παιδείας που καταλάβαμε ότι υπολείπεται όταν γίνεται αποκλειστικά ψηφιακά και όλο και πιο συχνά πλέον δείχνοντας την κόπωσή της, με κλειστό τον ήχο της, ακόμη και πίσω από κλειστές οθόνες.
O χρόνος που πέρασε μας έδωσε γνώσεις και εργαλεία για την αντιμετώπιση των κινδύνων μετάδοσης της πανδημίας, που φαίνεται να λειτουργούν αποτελεσματικά σε πολλούς άλλους χώρους συνάθροισης, πόσο μάλλον σε χώρους παιδείας, όπου η σύνεση και η αυξημένη αντίληψη είναι δεδομένη. Για όσους θα δυσκολεύονται να παρευρεθούν δια ζώσης ή και για τις περιπτώσεις μεγάλης προσέλευσης, υπάρχει η εναλλακτική της ταυτόχρονης δια ζώσης και διαδικτυακής εκπαίδευσης, των μικρότερων ομάδων εργασίας, της επιμήκυνσης του ωραρίου λειτουργίας των Σχολών.
Ας ανασυνταχθούμε, λοιπόν, για να τελειώσουμε σταδιακά και μεθοδικά με την κινούμενη έρημο της φοβίας και των διαλόγων πίσω από παραθυρόφυλλα. Ας οπλιστούμε με τον καθολικό εμβολιασμό και με τη βοήθεια των μέτρων προστασίας ας πάμε να συναντήσουμε τον αληθινό κόσμο με τους κανονικούς ήρωές του, τους φοιτητές και τους συναδέλφους μας.
Ευχές για μια καλή και όμορφη χρονιά!
Του Νικόλαου Ζαχαριά
Καθηγητή, κοσμήτορα Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών, Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
