Την ποιοτική αξία των προϊόντων, αλλά και το μεράκι που συνοδεύει την προσπάθεια των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στον πρωτογενή τομέα στη Μεσσηνία, απέδειξαν για άλλη μια χρονιά τα αποτελέσματα στο διεθνή διαγωνισμό που γίνεται στο Λονδίνο με τον τίτλο Great Taste Awards.
Στα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν τις προηγούμενες μέρες, τρεις εταιρείες που εξειδικεύονται στην παραγωγή ελαιολάδου και μία στην παραγωγή τυριού τιμήθηκαν με βραβεία ποιότητας.
Στην κορυφή βρέθηκε η εταιρεία Grrenland από την περιοχή της Στέρνας, γνωστή για την εξαιρετική της ποιότητα στο ελαιόλαδο και τις ελιές.
Η εταιρεία πρωτοδημιουργήθηκε από τα αδέρφια Ξηρογιάνννη, που γύρισαν στο χωριό τους ύστερα από σπουδές και δουλειές που δεν απέφεραν τα προσδοκώμενα. Στην πορεία προστέθηκαν ακόμη τέσσερις μικροπαραγωγοί και ως ομάδα αναζήτησαν αγορές στο εξωτερικό, για να μπορέσουν να πουλήσουν την παραγωγή τους σε καλύτερη τιμή. Εστίασαν στη βελτιστοποίηση της ποιότητας, στην καλή τυποποίηση, στο branding, αλλά και στη διερεύνηση νέων αγορών, και τα καταφέρνουν με τον καλύτερο τρόπο.
Βραβείο κέρδισε και η εταιρεία «Κωνσταντόπουλος Α.Ε.», η οποία, εκτός από ελαιόλαδο, παράγει και ποιοτικές ελιές με τρεις μονάδες παραγωγής.
Τέλος, υπάρχει η εταιρεία Μπλάουελ, γνωστή πλέον σε όλους, αφού ήταν, ίσως, η πρώτη προσπάθεια από έναν Αυστριακό, τον Φριτς Μπλάουελ, ο οποίος έμαθε τους Μανιάτες, και όχι μόνο, ότι το μεσσηνιακό ελαιόλαδο έχει εξαιρετική ποιότητα και δεν πρέπει να πηγαίνει στην Ιταλία, όπου βαφτίζεται «ιταλικό».
Τέλος, στην κατηγορία τυρί πρόβειο τιμήθηκε η τυροκομική εταιρεία “Μιλτιάδης Πετρόπουλος και Σία (Πολύφημος)». Η νέα αυτή διάκριση της γνωστής εταιρείας με έδρα τη Μεσσηνία ήρθε να επιβεβαιώσει πως όταν οι αγνές πρώτες ύλες συναντούν το μεράκι των ανθρώπων που τις επεξεργάζονται, το αποτέλεσμα, όχι μόνο είναι άρτιο, αλλά ανταμείβεται και, μάλιστα, σε διεθνές επίπεδο.
Προσήλωση…
Μπορεί να το έχουμε ακούσει από πολλά χείλη, αλλά λίγοι φαίνεται να πιστεύουν ότι για να μπορέσουμε να ανακάμψουμε και να φτάσουμε σε υψηλότερα επίπεδα εξαγωγών τροφίμων, που θέλουμε και μπορούμε ως νομός, πρέπει από εδώ και στο εξής να προσηλωθούμε απόλυτα στην αριστεία και στη βελτίωση της προσφοράς μας σε τρόφιμα, στις αγορές του κόσμου.
Αν οι Ιταλοί, όπως διαβάσαμε σε μια μελέτη, λένε “να εγκαταλείψουμε χαμηλή τιμή για προϊόντα που κατασκευάζονται με χαμηλό κόστος, και να επικεντρωθούμε σε ένα μοντέλο που στοχεύει στην αύξηση όχι μόνο των όγκων παραγωγής, αλλά και της αξίας που αναγνωρίζεται από τις αγορές”, πόσο δύσκολο είναι και για εμάς να στραφούμε προς αυτή την κατεύθυνση;
Βλέποντας τις προσπάθειες και τα προϊόντα των Μεσσήνιων παραγωγών θα λέγαμε πως η περιοχή μας ανταποκρίνεται και με το παραπάνω στη φήμη της. Οι αμέτρητες βραβεύσεις των προϊόντων της, με εγχώρια και διεθνή βραβεία, καθώς και η αναγνώρισή τους από το διεθνές κοινό, μπορούν να το πιστοποιήσουν.
Το θέμα είναι να προάγουμε εμείς το γαστρονομικό μας πλούτο και την εξαιρετική δουλειά που κάνει η πλειοψηφία των παραγωγών (παρά τις αντίξοες συνθήκες που πολλές φορές αντιμετωπίζουν).
Αν εμείς οι ίδιοι δεν πιστέψουμε στο προϊόν μας, τότε δεν μπορούμε να περιμένουμε να το κάνουν οι άλλοι. Με τον ίδιο τρόπο, αν η ίδια η χώρα δε στηρίξει τα προϊόντα της, τότε πως μπορούμε να μιλάμε εν τέλει για εξωστρέφεια;
Συνοπτικά, το μέλλον της πολύ βασικής για τη χώρα μας βιομηχανίας τροφίμων και ποτών φαίνεται ευοίωνο, αν το καταλάβουν οι αρμόδιοι…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
