Ανακοίνωση που απευθύνεται στη διευθύντρια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας, Θεοφανεία Σιούτη, εξέδωσε ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων
Δημοτικού Σχολείου Μερόπης, Άγγελος Σολδάτος.
Αναλυτικά σημειώνει στην ανακοίνωσή του: «Εδώ και καιρό η κυρία Σιούτη, ως σύγχρονος νονός της ελληνικής γλώσσας, αλλάζει κατά το δοκούν την έννοια και τη σημασία των λέξεων.
Βαφτίζουμε, λοιπόν, τις λέξεις μείωση διδακτικού προσωπικού του Δημοτικού Σχολείου Μερόπης (ή Δωρίου ή Κορώνης κ.ο.κ) σε εξορθολογισμό του διδακτικού προσωπικού! Έτσι μπορούμε ελεύθερα να κόβουμε δασκάλους από τα σχολεία εξορθολογίζοντάς τα!
Στη συνέχεια βαφτίζουμε τη λέξη υποβάθμιση σε λειτουργικό υποβιβασμό. Έτσι μπορούμε να κάνουμε και να μην κάνουμε ταυτόχρονα υποβαθμίσεις. Μπορούμε έτσι να κόβουμε δασκάλους από 6-7 Δημοτικά Σχολεία και μετά να λέμε ότι έχουμε την καλύτερη χρονιά από άποψη εκπαιδευτικού προσωπικού.
Βαφτίζουμε το “δεν απαντώ σε καμία ερώτηση” σε “εγώ τα έχω αναφέρει αυτά στους γονείς τρεις φορές”.
Κύρια Σιούτη, είμαι εκπαιδευτικός 15 χρόνια και ποτέ δεν αρνήθηκα να απαντήσω μια ερώτηση σε μαθητή, γονέα ή συνάδελφο. Αν δε γνωρίζω την απάντηση, όμορφα και ΤΙΜΙΑ το δηλώνω και στη συνέχεια ερευνώ, βρίσκω και απαντώ με όσους διαφορετικούς τρόπους χρειαστεί για να γίνει κατανοητή η απάντηση. Αυτός είναι ένας εκ των βασικών ρόλων του λειτουργήματός μας. Προτιμάτε να επικοινωνείτε με ανακοινώσεις στις εφημερίδες, καθώς εκεί δεν υπάρχει αντίλογος.
Βαφτίζουμε τη διάθεση να κλείσουμε στο μέλλον τα σχολεία σε ανάγκη για ομαδοσυνεργατική διδασκαλία. Έτσι μπορούμε να προσποιούμαστε ελεύθερα ότι θέλουμε το καλό των μαθητών όταν τους κόβουμε τους δασκάλους τους. Για να βολέψει καλύτερα αυτό αγνοούμε φυσικά ότι τα Δημοτικά που τους κόβουμε τους δάσκαλους ΗΔΗ λειτουργούσαν με την ομαδοσυνεργατική μέθοδο (εμείς μιλάμε με τα παιδιά μας, ξέρετε, και μας λένε τι κάνουν στο σχολείο).
Για να φανεί ότι δεν αντιδρά κανείς βαφτίζουμε τις αντιδράσεις πέντε Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, του Συλλόγου των Δασκάλων, δύο Δήμων, μίας Περιφέρειας και βουλευτών του Νομού Μεσσηνίας, μεμονωμένες αντιδράσεις. Ποιος θα έπρεπε να αντιδράσει ακόμα κυρία Σιούτη για να μην είναι μεμονωμένες οι αντιδράσεις;
Φυσικά δε θα μπορούσε να λείψει από τα “βαφτίσια” μας και η λέξη αξιολόγηση (πολύ της μόδας τελευταία). Αξιολόγηση, λοιπόν, βαφτίζουμε την κατηγοριοποίηση, χωρίς κανενός είδους διευκόλυνση από την πλευρά του κράτους (που σας θυμίζουμε είναι ΥΠΕΥΘΥΝΟ να παρέχει μόρφωση και παιδεία) για βελτίωση των συνθηκών. Παρεμπιπτόντως, η αγάπη των μαθητών για το σχολείο τους είναι η καλύτερη αξιολόγηση και το Δημοτικό Σχολείο Μερόπης σε αυτό τον τομέα (και όχι μόνο) αποτελεί πρότυπο και άριστο σχολείο (χωρίς τις άριστες παροχές που έχουν τα πειραματικά). Αυτό το πέτυχε το σχολείο, κυρία Σιούτη με κόπο, ιδρώτα και χρόνο των συναδέλφων σας, τους οποίους εσείς αποκαλείτε μη αξιολογημένους και δεν είστε σίγουρη για τα αποτελέσματα της δουλειάς τους. Εμείς, όμως, είμαστε και μας κάνει ακόμα πιο σίγουρους η αγάπη των παιδιών μας για το σχολείο τους.
Ο ρόλος μας είναι να συνεργαζόμαστε με τους φορείς οι οποίοι στοχεύουν στην αναβάθμιση του εκπαιδευτικού επιπέδου των παιδιών μας. Και πιστέψτε με τέτοιους φορείς έχουμε πολλάκις συνεργαστεί με πολύ δημιουργικά αποτελέσματα. Η ιστορία και τα έργα του συλλόγου μας το αποδεικνύουν. Κάθε δράση του συλλόγου μας βοήθησε το σχολείο να γίνει καλύτερο (και μεταξύ μας, αυτό δεν το λέμε μόνοι μας ή δεν το ανακοινώνουμε εμείς στις εφημερίδες, μας το λένε τα παιδιά και οι δάσκαλοί τους, που εσείς αγνοείτε).
Ο σεβασμός, κύρια Σιούτη, κερδίζεται με τα έργα και τις πράξεις μας, σεβασμό λόγω θέσης δεν αναγνωρίζουμε, ούτε τον διδάσκουμε στα παιδιά μας. Και αυτός είναι ένας νόμος που κρατάμε. Ο δάσκαλος πρέπει να είναι ο πρώτος που προσφέρει το σεβασμό για να μπορεί στη συνέχεια να τον απαιτήσει. Δεν κατεβήκατε από το γραφείο σας ούτε μία φορά να δείτε τους γονείς και τα παιδιά που σας περίμεναν. Δε μας είπατε αλήθεια! Δηλώσατε ότι τηρούνται τα ίδια αριθμητικά κριτήρια για όλα τα σχολεία και μετά η ίδια αυτοαναιρεθήκατε, μιλώντας για ποιοτικά κριτήρια. Μιλάτε όταν δεν είμαστε μπροστά για να κάνουμε διάλογο και όταν είμαστε μπροστά, σιωπάτε. Δε μας σεβαστήκατε και όμως απαιτείτε το σεβασμό μας.
Με χαρά να τον προσφέρουμε, κυρία Σιούτη. Ρωτήστε τους συναδέλφους σας πώς να τον κερδίσετε, εκείνοι τον έχουν σε απεριόριστο βαθμό».
