Η εντυπωσιακή συμμετοχή στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, μαζί με την εντυπωσιακή νίκη του Νίκου Ανδρουλάκη, φούσκωσαν τα πανιά ενός πολιτικού οργανισμού που συμπλήρωσε 10 χρόνια από τη στιγμή της συντριβής του.
Η ελπίδα άρχισε να ανθίζει, η συζήτηση άνοιξε: Πώς θα επιστρέψει ο κόσμος που έφυγε θυμωμένος; Πώς θα αλλάξει ο συσχετισμός ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ; Μπορεί να ανασυγκροτηθεί ο σοσιαλδημοκρατικός χώρος ως δύναμη εξουσίας;
Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να προβάλλει τον εαυτόν του ως πειστικό διεκδικητή της εξουσίας, δεν κατάφερε να αλλάξει. Ένα κόμμα που συνδέθηκε με ένα ακροατήριο στη βάση της μνημονιακής δυστυχίας δεσμεύεται από αυτό. Το διαπαιδαγώγησε και διαπαιδαγωγήθηκε, προδίδοντας κατ’ επανάληψη την καταγωγή του.
Εκμεταλλεύτηκε το χειρότερο εαυτό μιaς κοινωνίας. Εκμεταλλεύεται τις κρίσεις, γιατί οι κρίσεις βγάζουν έξω το χειρότερο εαυτόν μας.
Υιοθέτησε θεωρίες συνωμοσίας, υποσχέθηκε, λασπολόγησε, επιχείρησε τον πολιτικό και κοινωνικό θάνατο των πολιτικών του αντιπάλων, συνεργάστηκε με τον «εχθρό» των ιδεών του, μετήλθε κάθε μέσο προκειμένου να συντρίψει το ΠΑΣΟΚ, για να το υποκαταστήσει με μια ανέφικτη υπόσχεση αναβίωσής του. Υπόσχεται ένα μέλλον, κρύβοντας το άθλιο παρελθόν.
Και το ερώτημα είναι πώς το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής θα μπορέσει όλα αυτά, όλες αυτές τις αδυναμίες, να τις μετατρέψει σε δύναμη; Πώς η παράταξη που έγραψε ιστορία, χτίζοντας κοινωνικές συμμαχίες που είχαν στον πυρήνα τους ένα προοδευτικό, εκσυγχρονιστικό, μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, θα κυριαρχήσει και πάλι στον πολιτικό χώρο, αξιοποιώντας τη μεγάλη συμμετοχή μαζί με την εύνοια της συγκυρίας, όπου η φθορά της κυβέρνησης δεν «εισπράττεται» και το πολιτικό κενό μεγαλώνει;
Η πρώτη δοκιμασία του Ανδρουλάκη είναι οι επιλογές προσώπων σε βασικές κομματικές θέσεις, καθώς και η διατήρηση της ενότητας, αλλά και η δημιουργία θετικών εντυπώσεων, το «γκελ» που θα κάνει στην κοινή γνώμη. Καλή ικανοποίηση των προσδοκιών μας.
Του Μιχάλη Β. Σούμπλη
