Το παρακάτω σκηνικό συνέβη το βράδυ της Τετάρτης.
Από πιάτσα ταξί της Καλαμάτας μπήκα σε ένα από αυτά και του ζήτησα να με πάει στον προορισμό μου, που κόστιζε τελικά την ελάχιστη διαδρομή.
Την ώρα της πληρωμής, λοιπόν, δίδοντας χαρτονόμισμα των 20 ευρώ, ο οδηγός του ταξί με ρώτησε αν είχα μικρότερο νόμισμα. Αφού του απάντησα αρνητικά, μου απάντησε: «Δεν έχω να σου δώσω ρέστα. Δεν πειράζει, αδερφέ, άσε το και να είσαι καλά».
Η όλη κίνηση του οδηγού ήταν πραγματικά αξιέπαινη και ήταν κάτι που δεν περίμενα να ακούσω. Αν ήθελε, θα μπορούσε να μου πει να πάμε κάπου να χαλάσουμε το χάρτινο νόμισμα και να πάρει τα χρήματά του.
Σίγουρα είναι περίεργο κάποιος να σου λέει «δεν πειράζει, άσε το», ειδικά αν γνωρίζουμε και οι δυο ότι δύσκολα θα τον συναντούσα ξανά. Δεν ήταν σε κάποιο κατάστημα, ας πούμε, που θα περνούσα την άλλη μέρα και θα πλήρωνα.
Φυσικά μπήκα στο σπίτι, βρήκα «λιανά» και του τα έδωσα, αλλά νομίζω τέτοιες συμπεριφορές πρέπει να αναφέρονται, αφού αφήνουν μια αισιοδοξία.
Π.Μπ.
