«Στέκι» των υπαλλήλων της e-food έχει γίνει το παρκάκι απέναντι από τον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών κι εκεί μέσα στο κρύο περίμενε πριν από λίγες μέρες μέχρι να δεχθεί κάποια παραγγελία ένας εργαζόμενος που προτίμησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, αλλά είχε πολλά να πει για ένα από τα πλέον δύσκολα, επικίνδυνα και κακοπληρωμένα επαγγέλματα.
«Είναι πολύ δύσκολες οι συνθήκες στο δρόμο και η επικινδυνότητα είναι κυρίως το θέμα.
Υπάρχουν άνθρωποι στον τομέα μας οι οποίοι έχουν πτυχία, είναι μορφωμένοι άνθρωποι και αναγκάζονται να κάνουν αυτή τη δουλειά, η οποία κάποτε ήταν συμπληρωματική, αλλά τώρα έχει γίνει για πολλούς πρώτη δουλειά, είναι βιοποριστικοί οι λόγοι.
Πηγαίνεις στο σπίτι του άλλου, δίνεις το φαγητό και συχνά η αντιμετώπιση όταν δεν υπάρχει παιδεία είναι απαράδεκτη.
Άνθρωποι που παραγγέλνουν υπό κακές καιρικές συνθήκες, επίμονα, με σκοπό να “φάμε όσο πιο γρήγορα γίνεται” χωρίς να σκέφτονται τη διαδικασία και τους ανθρώπους που βρίσκονται από πίσω, από το να βγει ένα φαγητό από ένα κατάστημα και να γίνει παράδοση σε μιαν άλλη περιοχή. Όποιος δεν το έχει ζήσει, δεν μπορεί να το καταλάβει. Εγώ δουλεύω δύο δουλειές και στο e-food και σε ένα άλλο μαγαζί. Κάνω αυτή τη δουλειά 11 χρόνια και είναι πραγματικά πολύ δύσκολα τα πράγματα και πρώτα απ’ όλα η επικινδυνότητα με την έλλειψη παιδείας στην οδήγηση.
Όταν βλέπετε ανθρώπους που τρέχουν και προσπαθούν να παραδώσουν την παραγγελία παραβιάζοντας τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, πολλές φορές δε φταίνε οι ίδιοι, αλλά το συγκεκριμένο κατάστημα που τους αναγκάζει να προβούν σε αυτό το πράγμα.
Όταν υπάρχουν λίγα άτομα προσωπικό για να καλύψουν μεγάλο εύρος δουλειάς καταλαβαίνετε ότι η πίεση είναι μεγάλη. Όταν ο άλλος έχει ανάγκη το μεροκάματο, προσπαθεί να κάνει τα πάντα για να μην το χάσει, ακόμα και να ρισκάρει την ίδια του τη ζωή και πίσω υπάρχουν οικογένειες…
Με το e-food έχει καλυτερέψει η κατάσταση, έχει μοιραστεί το εύρος εργασίας. Δεν είναι ένα επάγγελμα που καθόμαστε στο γραφείο ή στο κατάστημά μας και περιμένουμε να εξυπηρετήσουμε τον πελάτη, είμαστε εκτεθειμένοι στο δρόμο.
Οι οικονομικές απολαβές είναι σχετικές, ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός, που όταν υπάρχει και οικογένεια, είναι αυξημένες. Το θέμα είναι όταν δεν έχεις οικογένεια ρισκάρεις για να έχεις περισσότερες οικονομικές απολαβές με βάση την εργασία που προσφέρεις και το σε πόσα μαγαζιά μπορείς να δουλέψεις. Όταν έχεις οικογένεια, όπως εγώ, είναι διαφορετικά πράγματα, προτιμώ να χάσω κάτι από το μισθό μου και να γυρίσω αρτιμελής στην οικογένεια, στη γυναίκα μου και τα παιδιά μου.
Όλες οι μέρες για μας είναι ίδιες, δεν υπάρχουν γιορτινές ημέρες, υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι σε άλλους τομείς που δουλεύουν γιορτινές ημέρες, σώματα ασφαλείας, πολλά μαγαζιά, καφέ. Πάντα μας λείπει η οικογένεια, αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Το θέμα είναι ότι με τη δική μας δουλειά φεύγεις, κάνεις το σταυρό σου και λες μακάρι να γυρίσω σπίτι μου. Εμένα με έχει σώσει το ότι οδηγώ πάντα με σύνεση» ανέφερε στο «Θ» ο ίδιος, ενώ περιγράφει κι ένα περιστατικό για να θίξει το ζήτημα της ανασφάλιστης εργασίας σε διανομείς, με ένα συνάδελφό του ο οποίος είχε ατύχημα στο δρόμο με το μηχανάκι και ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης έσπευσε να μαζέψει το φαγητοδοχείο του μαγαζιού του, προκειμένου να μην μπλεχθεί στην υπόθεση, αντί να ενδιαφερθεί για τον υπάλληλό του.
Πάνω απ’ όλα, όμως, ο συνομιλητής μας επισημαίνει την ανάγκη να σεβόμαστε αυτούς τους ανθρώπους που φέρνουν το φαγητό μας στο σπίτι, χωρίς να τους απαξιώνουμε με φράσεις ήρθε το φαγητό (κάποιος ετοίμασε και έφερε το φαγητό μας) ή να φερόμαστε με αγένεια. Κι αν δυσκολευόμαστε να δώσουμε φιλοδώρημα, ας προσφέρουμε την ευγένεια και το χαμόγελό μας. Αν και από την εμπειρία του εν λόγω εργαζομένου οι ασθενέστεροι οικονομικά δείχνουν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση και δίνουν κάτι, ενώ τυχαίνει εμφανώς ευκατάστατοι συμπολίτες μας να… τσιγκουνεύονται. Τα τιπς είναι ένα ποσό που καλύπτει κατά βάση τα έξοδα κίνησης των διανομέων, που συχνά εργάζονται με δικά τους μηχανάκια για 4 ή και 3,5 ευρώ την ώρα…
Χ.Ε.
