Βλήματα, διαβήματα, προσχήματα, αθώα θύματα.
Γίνεσαι στάχτη με τη μια.
Κομμάτι σου θα ’βρουν να θάψουν;
Πατρίδα, φέρετρα, σημαίες,
το πολύ ένα δοχείο τέφρας.
Μπροστά η αχόρταγη μηχανή
πίσω το κρεματόριο.
Η σκούπα θα μαζέψει τα σκουπίδια από τον πάγκο του χασάπη.
Ούτε ένας σταυρός;
Τίποτα ως ίχνος;
Μόνο πατημασιές από άρβυλα
μέχρι του χασάπη οι ερπύστριες να τις σβήσουν.
Η πλατεία έχει ρεπό σήμερα.
Οι ευαίσθητοι ξεκουράζονται.
Φονιάδες των λαών Ρώσοι ίσως μια άλλη φορά.
Του Μιχάλη Β. Σούμπλη
