Το 2018 το Τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου είχε αναγορεύσει ως επίτιμο διδάκτορα τον πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν.
Μιλώντας στο Newsit.gr και στην Άννα Τριανταφυλλιά Τσούτσα, ο καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Θανάσης Χρήστου, αναφέρει τους δύο από τους σοβαρότερους λόγους για τους οποίους το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα προχώρησε σε αυτή την τιμητική διάκριση για τον πρόεδρο της Ρωσίας. Ταυτόχρονα, καταδικάζει απερίφραστα τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία.
«Ήταν μία πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου για λόγους που έχουν σχέση μόνο με ακαδημαϊκά, ιστορικά ζητήματα. Επειδή στην Καλαμάτα όπου εδρεύει το Τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών, στο Νομό Μεσσηνίας, είναι εκεί που διεξήχθη η περίφημη ναυμαχία του Ναυαρίνου, πήραν την πρωτοβουλία για ιστορικούς λόγους.
Ο πρώτος ήταν τα Ορλωφικά του 1769-1770, οπότε ο Ελληνισμός βάφτηκε στο αίμα και ασφαλώς είναι ένα θαμπό σημείο στις ελληνο-ρωσικές σχέσεις. Και το δεύτερο ήταν ένα φωτεινό σημείο όπως η ναυμαχία του Ναυαρίνου, όπου μας συμπαραστάθηκαν οι Ρώσοι.
Γι’ αυτούς τους δύο λόγους, καθαρά ακαδημαϊκούς και ιστορικούς, το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου αποφάσισε την εποχή εκείνη να του απονείμει τον ανώτατο ακαδημαϊκό τίτλο ως επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου μας».
Ο καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας εκφράζει στο newsit.gr την άποψή του για τη ρωσική επίθεση, ενώ για το εάν το Πανεπιστήμιο θα προχωρήσει στην αφαίρεση του τίτλου αναφέρει ότι αυτό αποτελεί αρμοδιότητα των ακαδημαϊκών αρχών.
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι μία παραβίαση του υφιστάμενου Διεθνούς Δικαίου η επίθεση που δρομολόγησε η Ρωσία εναντίον της Ουκρανίας, ενός ανεξάρτητου κράτους. Δεν ξέρω αν το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου προβεί σε κάποια ενέργεια. Υπάρχουν αρμόδιες ακαδημαϊκές Αρχές. Καταδικάζω απερίφραστα αυτόν τον πόλεμο. Έχει ασφαλώς κόστος πάρα πολύ μεγάλο σε ανθρώπινες ζωές, έχει πάρα πολύ ανθρώπινο πόνο και πάρα πολλά συναισθηματικά φορτία τα οποία πληρώνουν απλοί άνθρωποι, άμαχοι. Ο πόλεμος είναι μία απάνθρωπη διαδικασία, δε θα λύσει τα καυτά και δέοντα προβλήματα των ανθρώπων. Ουσιαστικά ο ουκρανικός και ο ρωσικός λαός έχουν ένα κοινό πολιτισμικό υπόστρωμα, την ίδια περίπου γλώσσα και θρησκεία, έχουν πολλούς πολιτισμικούς δεσμούς. Μόνο ο διάλογος, η διπλωματία, η καλή διάθεση μπορεί να λύσουν τα ζητήματα και να σταματήσουν αυτόν τον πόλεμο που έχει μόνο ανθρώπινα θύματα, ζωές, περιουσίες και τη διάθεση των ανθρώπων να επιβιώσουν σε ένα ειρηνικό κλίμα».
