Όσο ισοπεδώνονται ολόκληρες πόλεις, βομβαρδίζονται νοσοκομεία και θέατρα, σκοτώνονται άμαχοι και αναγκάζονται εκατομμύρια να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς.
Όσο περνούν οι ημέρες και παρακολουθούμε σοκαρισμένοι τις οδυνηρές συνέπειες του πολέμου στον ουκρανικό λαό,
τόσο οι εγχώριοι απολογητές του Πούτιν προσπαθούν με γενικόλογα να καταγγείλουν γενικώς τον πόλεμο «από όπου και αν προέρχεται». Αυτό στην ουσία ταυτίζει το θύμα με το θύτη, είναι στάση απολογίας. Κάτω από την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια των λαών κάνουν «γαργάρα» αυτά που λέει και κάνει ο δικτάτορας Πούτιν.
Ο παραληρηματικός Τσάρος απείλησε τους Ρώσους πολίτες με «αυτοκάθαρση». Χώρισε το λαό σε αληθινούς πατριώτες και προδότες.
Με άλλα λόγια, αναβιώνει τη γνωστή θεωρία των «εχθρών του λαού», που ως πέμπτη φάλαγγα προσπαθούν να διχάσουν και να προκαλέσουν δήθεν εμφύλια αντιπαράθεση. Λόγια βγαλμένα μέσα από τις σκοτεινές ημέρες.
Η στήριξη απέναντι στην Ουκρανία και το λαό της πρέπει να είναι ίδια και προς τους Ρώσους αντιφρονούντες που αντιστέκονται στο καθεστώς.
Αναρωτιέμαι πού πήγε η ευαισθησία των εγχωρίων απολογητών του Πούτιν σε ό,τι αφορά τα εγκλήματα πολέμου και τις διώξεις Ρώσων πολιτών;
Αναρωτιέμαι πού πήγε ο αξιοθαύμαστος αυτοματισμός αντίδρασης όταν πρόκειται να διαμαρτυρηθούν για τα «ιμπεριαλιστικά σχέδια των Αμερικανών»;
Το να κατηγορεί ένας εθνικιστής εισβολέας τους αμυνόμενους για «εθνικισμό» είναι τουλάχιστον γελοίο.
Μπαίνουν οι Αμερικανοί στο Ιράκ, φταίνε οι Αμερικανοί, σύμφωνοι. Αλλά να μπαίνουν οι Ρώσοι στην Ουκρανία και να φταίνε οι Αμερικανοί;
Σφαγιάζεται ένας λαός κάθε μέρα, σε ζωντανή μετάδοση και βγαίνουν οι επαγγελματίες φιλορώσοι και σου λένε πως η έγκυος που χτυπήθηκε από το βομβαρδισμό στο μαιευτήριο ήταν ηθοποιός σε υπηρεσία και το αίμα ήταν κέτσαπ. Σε λίγο θα μας πουν ότι οι ίδιοι οι Ουκρανοί βομβαρδίζουν τις πόλεις.
Κύριοι, κανένας πόλεμος δεν αποτελεί άλλοθι για κανέναν πόλεμο.
Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη
