Η επόμενη μέρα του συνεδρίου φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ απέναντι σε μία μεγάλη ευθύνη: την αντιμετώπιση της ταυτόχρονης πρόκλησης που συνιστά η συνάντηση της εκρηκτικής κρίσης του πληθωρισμού με τις βαθύτερες μεταβολές στην παγκόσμια οικονομία. Δεν πρόκειται για ρητορική υπερβολή. Οι ανατιμήσεις που ήδη διαβρώνουν την οικονομική ζωή της χώρας είναι προάγγελοι δυσμενέστερεων εξελίξεων που σχετίζονται με τη διασάλευση του διεθνούς status quo των τελευταίων τριών δεκαετιών. Η χώρα μας βρίσκεται, και θα βρεθεί με μεγαλύτερη ένταση, στη δίνη μίας κρίσης που απαιτεί άμεσα και ριζοσπαστικά μέτρα αν θέλουμε να αποφύγουμε την καταστροφή. Η ελληνική κοινωνία το γνωρίζει αυτό. Και για αυτό στρέφεται προς τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Επειδή ξέρει ποιος έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, ποιος μίλησε τεκμηριωμένα για την ακρίβεια όταν οι υπουργοί της κυβέρνησης έβγαζαν σέλφι στα σουπερ-μάρκετ, ποιος κατέθεσε -με τη μορφή των 5+1 μέτρων που παρουσίασε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο συνέδριο- μια συνεκτική δέσμη προτάσεων για την ανάσχεση της κρίσης.
Αυτό ήταν και το κύριο χαρακτηριστικό του συνεδρίου. Ο διάλογος ανάμεσα στο «δεν πάει άλλο» που μετέφεραν χιλιάδες σύνεδροι από κάθε σημείο της χώρας με την αποκρυστάλλωση ενός σχεδίου δράσης για ένα κυβερνητικό πρόγραμμα της νέας αρχής που χρειάζεται η χώρα. Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Την ίδια στιγμή, όμως, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κρίσιμες πολιτικές επιλογές που η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να υλοποιήσει, όπως, για παράδειγμα, η αποφασιστική κρατική παρέμβαση στην αγορά ενέργειας, της πιο ολιγοπωλιακής και ακριβής σήμερα στην Ευρώπη, με σπάσιμο του καρτέλ, φορολόγηση των υπερκερδών και επιβολή πλαφόν στη χονδρεμπορική.
Πρόκειται για μια αναγκαία παρέμβαση. Από μόνο του, όμως, κανένα μέτρο δεν αρκεί. Για να μπορέσει η χώρα μας να βγει όρθια από αυτή τη δοκιμασία χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο, συνεκτικό σχέδιο που το κάθε επιμέρους μέτρο θα συνομιλεί και θα υπηρετεί ένα στρατηγικό στόχο. Ο στόχος είναι διπλός: ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Αυτή τη στρατηγική την υπαγορεύει η πραγματικότητα. Αν δεν επιβιώσουν οι δεκάδες χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που σήμερα κινδυνεύουν με λουκέτο, οι επιπτώσεις στην απασχόληση θα είναι τεράστιες. Και αν δε μετασχηματιστεί το παλιό μοντέλο ανάπτυξης -της μονοσήμαντης επένδυσης στις υπηρεσίες, του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, της εσωστρέφειας και της τεχνολογικής υστέρησης – οι κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανισότητες θα πολλαπλασιαστούν.
Για να βγούμε από το φαύλο κύκλο της αέναης μετάβασης από τη μια κρίση στην επόμενη χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα άμεσης δράσης, που θα κινείται εντός των ορίων του ευρωπαϊκού πλαισίου, και την ίδια στιγμή θα προκρίνει τολμηρές τομές απελευθερώνοντας τις μεγάλες δυνατότητες της εποχής μας. Αυτή είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: ο ριζοσπαστικός ρεαλισμός του 21ου αιώνα. Και πάνω σε αυτήν την πρόταση κρινόμαστε όλες και όλοι. Σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα κληθεί να διαχειριστεί μία ακόμη ιστορική κρίση. Δεν είμαστε, όμως, από καμία άποψη, στο 2015. Σήμερα υπάρχουν νέες δυνατότητες για μία προοδευτική κυβέρνηση προγραμματικών συγκλίσεων και τολμηρών επιλογών. Εκεί βρίσκεται η ουσία και όχι στους μικροπολιτικούς ελιγμούς ή στις εσωτερικές αποκλίσεις για δευτερεύοντα ζητήματα. Η Αριστερά της εποχής μας δεν μπορεί να αρκεστεί στη θεολογική αναμονή καλύτερων ημερών ούτε να περιοριστεί στην αναπαραγωγή του κόσμου όπως τον γνωρίσαμε.
Είναι η ώρα της μεγάλης αλλαγής. Είναι η ώρα της νέας αρχής.
-Άρθρο στην εφημερίδα «Τα Νέα»
Του Αλέξη Χαρίτση,
Βουλευτή Μεσσηνίας, τομεάρχη Ανάπτυξης και Επενδύσεων της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
