Ένας άνεργος και μισάνθρωπος χασάπης, με ένα πιστόλι και τρεις σφαίρες στην τσέπη, τριγυρνά στο Παρίσι του 1980, βυθισμένος στο χάος του μυαλού του. Η ζωή δεν του έχει φερθεί με καλοσύνη. Από τα παιδικά του χρόνια μέχρι και την ηλικία των 50 ετών, ούτε μια φορά δεν του έδειξε το θετικό της πρόσωπο…
Το απόσπασμα του στόρι είναι από την ταινία «Μόνος εναντίον όλων» σε σκηνοθεσία Γκασπάρ Νοέ με πρωταγωνιστή τον Φιλίπ Ναόν, αλλά στην περίπτωση που θα αναφερθούμε ο τίτλος πρέπει μάλλον να αντιστραφεί και να γίνει: «Όλοι εναντίον ενός».
Ο λόγος για τη δημιουργία μετώπου από την αντιπολίτευση του Δήμου Καλαμάτας απέναντι στο δήμαρχο Θανάση Βασιλόπουλο στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Η ζωή, ωστόσο, εδώ έχει φερθεί με τον καλύτερο τρόπο στους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων, γιατί όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, είναι πολύ πετυχημένοι άνθρωποι στην επαγγελματική και προσωπική τους ζωή. Εξαιρετικοί επιστήμονες και επαγγελματίες. Δακτυλοδεικτούμενοι με την καλή έννοια της λέξης.
Πέραν τούτου, και στα δημοτικά δρώμενα έχουν μια αξιόλογη πορεία, καθώς διαθέτουν γνώσεις και εμπειρία. Δεν είναι rookies ούτε χθεσινοί. Κάποιοι εξ αυτών έχουν γράψει πολλά χιλιόμετρα στο χώρο.
Με αυτά τα δεδομένα, το political correct θα ήταν, αφενός, να γίνει μια συσπείρωση πολιτικά ομόσταυλων και όχι να ακυρωθούν όλοι εν τοις πράγμασιν, κάνοντας μετεγγραφή τον Καλαματιανό μεν, αλλά και άξιο καθηγητή Ιατρικής, Ανδρέα Καραμπίνη, που εκ των πραγμάτων ούτε τη γνώση για τα προβλήματα της πόλης έχει, παρά την αγάπη και τους πανίσχυρους δεσμούς που διατηρεί μ’ αυτή, παντρεμένος όντας και με Καλαματιανή, γόνο παλιάς και μεγάλης αστικής οικογένειας, αλλά το κυριότερο δεν έχει εκφράσει και την επιθυμία να ηγηθεί ενός ευρύτερου δημοτικού μετώπου, παρά τις όποιες διερευνητικές συζητήσεις μπορεί να έχουν γίνει.
Όπως διαμορφώνονται, λοιπόν, αυτή τη στιγμή τα πράγματα, η όλη κατάσταση μοιάζει περισσότερο να εκφράζει τους ευσεβείς πόθους κάποιου «αόρατου» χεριού που κινεί τα νήματα παρά τους ίδιους τους επικεφαλής των παρατάξεων, καθώς, όπως μετά λόγου γνώσεως γνωρίζουμε, το πρόβλημα είναι ότι πρωτίστως οι δύο ισχυροί εξ αυτών δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους για το ποιος θα είναι μπροστινός. Όπου μπροστινός εδώ σημαίνει υποψήφιος δήμαρχος. Εξ ου και η αναζήτηση τρίτου άφθαρτου «εξωκοινοβουλευτικού» και με αίγλη προσώπου σε στιλ Προέδρου Δημοκρατίας.
Εν κατακλείδι, χωρίς να βάζω και το χέρι μου στη φωτιά, η κίνηση αυτή απέχει από την (θάλασσα) πραγματικότητα παρασάγγας πενήντα και σταθμούς επτακαίδεκα, για να θυμηθούμε και τον Ξενοφώντα, ενώ γιγαντώνει και το μπόι του δημάρχου Θανάση Βασιλόπουλου, μικραίνοντας ταυτόχρονα το δικό τους και κάνοντάς τους να φαίνονται, τουλάχιστον, αδύναμοι μπροστά του.
ΕΡΚΟΣ ΟΔΟΝΤΩΝ
Του Δημήτρη Γιατράκου
