Αναμφίβολα είναι μεγάλη επιτυχία ο χαρακτηρισμός του εμβληματικού φάρου της Σαπιέντζας ως μνημείου νεότερης πολιτιστικής κληρονομίας από τη Διεύθυνση Αναστήλωσης Νεοτέρων και Σύγχρονων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού.
Είχε προηγηθεί ο χαρακτηρισμός του ως διατηρητέο μνημείο από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού λίγους μήνες πριν.
Όμως, δεν παύει να αποτελεί ένα μνημείο σε κίνδυνο, αφού έχει υποστεί εκτεταμένες φθορές από το πέρασμα του χρόνου και την αδιαφορία των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών.
Αδιάψευστος μάρτυρας το αποκλειστικό δικό μας φωτογραφικό υλικό, που απεικονίζει τις ζημιές τόσο στο εσωτερικό του όσο και στο εξωτερικό του.
Θετικό είναι το γεγονός ότι εξοπλίστηκε με φωτοβολταϊκά συστήματα για την πλήρη ενεργειακή του επάρκεια, καλό όμως θα ήταν αυτά να μην επηρεάζουν την αισθητική του μνημείου.
Αποτελεί απορίας άξιον γιατί ο εμβληματικός αυτός φάρος δεν έχει ενταχθεί σε κάποιο πρόγραμμα ανακαίνισης και αποκατάστασης.
Καλές είναι οι βραβεύσεις και οι χαρακτηρισμοί και τα δελτία Τύπου με τις βαρύγδουπες δηλώσεις, αλλά για εμάς σημασία έχει η ύπαρξη του ίδιου του μνημείου.
Τέλος, δε θα μπορούσαμε να μην επισημάνουμε ότι δεκάδες άλλοι ιστορικής σημασίας φάροι στην Ελλάδα έχουν αφεθεί στην τύχη τους από έλλειψη χρηματοδοτήσεων, αλλά κυρίως ενδιαφέροντος.
Τραγική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός της εγκατάλειψης των φάρων σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, με μεγάλη ναυτική παράδοση, που είναι σήμερα παγκόσμια ναυτική δύναμη.
Ίσως με την ευκαιρία αυτή πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για την αξιοποίηση των δεκάδων φάρων που αργοσβήνουν στο πέλαγος σε όλη την Ελλάδα, πριν είναι πολύ αργά.
Της Δήμητρα Λυμπεροπούλου
Περιφερειακής συμβούλου, επικεφαλής περιφερειακής παράταξης «Πράσινη Πελοπόννησος», πρώην εκπροσώπου στο Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα
