Τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η εταιρεία Monpower για την απασχόληση στην Ελλάδα θα πρέπει να μας προβληματίσουν ιδιαίτερα. Διότι δεν μπορεί 8 στους 10 εργοδότες να μη βρίσκουν εργαζομένους με συγκεκριμένα ταλέντα, με δεξιότητες που είναι απαραίτητες.
Κι όμως, φαίνεται ότι η δυσκολία εύρεσης εργαζομένων που έχουν να προσφέρουν, είναι πραγματικότητα σε μια χώρα με παρατεταμένη υψηλή ανεργία, ειδικά στους νέους, αλλά ταυτόχρονα και με πολλά μορφωμένα παιδιά.
Πώς να βρεθούν, όμως, οι δεξιότητες όταν στα χρόνια των μνημονίων έφυγαν πάνω από 500 χιλιάδες επιστήμονες, κυρίως νέοι;
Και το βασικότερο: Ποια είναι τα κίνητρα για να επιστρέψουν κάποιοι από αυτούς ή για να μη φεύγουν και όσοι αποκτούν δεξιότητες αλλά σπεύδουν σε άλλη χώρα να βρουν δουλειά;
Το πρόβλημα είναι τεράστιο: Το brain drain δεν έγινε ποτέ brain gain, δεν επέστρεψαν ποτέ στην Ελλάδα οι εργασιακοί μετανάστες της δεκαετίας της οικονομικής κρίσης.
Και γιατί να το κάνουν άλλωστε; Όταν η εργασία στην Ελλάδα αμείβεται ελάχιστα, σε σχέση με το ταλέντο των εργαζόμενων; Όταν οι συνθήκες εργασίας είναι κάκιστες, όταν δε δίνονται κίνητρα για εργαζόμενες γυναίκες – μητέρες ή για εργαζόμενους – πατεράδες;
Τα επιδόματα και οι υποσχέσεις δεν αρκούν για να μη χάνονται ταλέντα. Ή όπως λέει και το τραγούδι: «Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο, κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει».
Α.Π.
