Η αξιωματική αντιπολίτευση, έτσι όπως αντιμετώπισε πολιτικά το θέμα της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, είναι φανερό ότι θα προτιμούσε να είχε επιμείνει η Τουρκία στο βέτο της για την ένταξη.
Η απογοήτευση που επικράτησε στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ για την ενίσχυση της Συμμαχίας ήταν προφανής. Δικαίωμά τους.
Δεν αντιλαμβάνομαι, όμως, το θυμό και την κριτική προς τον Μητσοτάκη και όχι προς τον Ερντογάν.
Ο Μητσοτάκης υποχρέωσε τον Ερντογάν να κάνει πίσω; Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελαν, δε θέλουν και δεν μπορούν να το πουν ευθέως ότι είναι εναντίον της Συμμαχίας, ότι ιδανικά θα ήθελαν την Ελλάδα να αποχωρήσει.
Δεν αντιλαμβάνονται το γενικότερο συμφέρον της χώρας μέσα από την ενίσχυση και την εύρυθμη λειτουργία της. Άλλωστε πότε το κατάλαβαν;
Η αντιπολίτευση στην Τουρκία τα έχει με τον Ερντογάν, επειδή δεν έθεσε το θέμα των νησιών στη σύνοδο του ΝΑΤΟ.
Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ γκρινιάζει επειδή ο Μπάιντεν έδωσε υπόσχεση για αναβάθμιση των F-16 με την προϋπόθεση ότι θα περάσει από το σώμα εξουσίας, το Κογκρέσο.
Η εξωτερική πολιτική έχει γίνει αντικείμενο εσωτερικής εκμετάλλευσης από τον ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό γιατί αδυνατεί να αρθρώσει συνεκτικό λόγο, με αποτέλεσμα να καταψηφίζει τις αμυντικές συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ, να καταψηφίζει εξοπλιστικά προγράμματα, και μετά να ανησυχεί για τα F-16 και, μάλιστα, να εγκαλεί γι’ αυτό τον Μητσοτάκη.
Είναι τουλάχιστον αστείο να ακούς από έναν έμπειρο ορειβάτη που ανοίγει δρόμο προς τις απόκρημνες κορυφές του λαϊκισμού, να ισχυρίζεται ότι δήθεν «επιτρέψαμε να μονοπωλείται και επισήμως από την Τουρκία ο όρος Αιγαίο»!
Τι ειρωνεία να κόπτεται αυτός που δεν τον ενδιέφερε το όνομα Μακεδονία, χαρίζοντας τη γλώσσα και την εθνικότητα στα Σκόπια;
Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη
