Τα… απόνερα της απόφασης καταψήφισης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τα αντιπλημμυρικά έργα στο Νέδοντα από το ΜΟΡΕΑ, στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας της περασμένης Παρασκευής, βγαίνουν ακόμα…
Ήδη είχαμε την πρώτη τοποθέτηση του δημάρχου Καλαμάτας, Θανάση Βασιλόπουλου, που έκανε λόγο για πρακτικές μικροπολιτικής από τις δημοτικές παρατάξεις των μειοψηφιών. Το λογικό είναι να περιμένουμε απάντηση και από την πλευρά των επικεφαλής των παρατάξεων…
Συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο
Η μία πλευρά (σ.σ. Δημοτική Αρχή, υπουργείο Υποδομών και Μορέας) είχε τη δική τους επιχειρηματολογία για την αναγκαιότητα της συγκεκριμένης παρεμβασης. Ο δήμαρχος ξεκαθάρισε ότι μπορεί να πρόκειται για ένα έργο δύσκολο και απαιτητικό, το οποίο θα προκαλέσει ένα… σοκ στην καρδιά της πόλης, εν τούτοις είναι αυτό που θα εξασφαλίσει την αντιπλημμμυρική θωράκιση της Καλαμάτας για τις επόμενες δεκαετίες.
Έθεσε, όμως, και κάποιες κόκκινες γραμμές για να προχωρήσει το έργο, όπως η κατασκευή φράγματος-ταμιευτήρα νερού στην Αρτεμισία, νέες θέσεις στάθμευσης από το βόρειο πάρκινγκ έως την αγορά και σκεπασμένο το ρέμα του Καραμπογιά.
Σε γενικές γραμμές, πάντως, θεώρησε ότι η υλοποίησή του θα δώσει αναπτυξιακή ώθηση στην Καλαμάτα. Πρόθεσε, δε, ότι μετά την έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) και κατά το στάδιο των οριστικών μελετών θα πρέπει να μπουν από το Δήμο Καλαμάτας μια σειρά από προϋποθέσεις που θα εξετάσουν τη δυνατότητα οι παρεμβάσεις κατά μήκος του σκεπαστού τμήματος του Νέδοντα να είναι ηπιότερες.
Ο γενικός διευθυντής του υπουργείου Υποδομών, Γ. Καρνέσης, ο διευθύνων σύμβουλος του Μορέα, Γ. Συριανός, καθώς και οι μελετητές, σημείωσαν ότι η παρέμβαση έχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση (σ.σ. περίπου 80 εκατομμύρια ευρώ), έχει ήδη πάρει τις πρώτες αδειοδοτήσεις από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση και τη Διεύθυνση Υδάτων, ενώ είναι φιλική προς το περιβάλλον, αφού στο μεγαλύτερο τμήμα της πρόκειται για υπόγεια παρέμβαση, με την όχληση να επικεντρώνεται μόνο στο σκεπαστό τμήμα, όπου προβλέπονται μια σειρά από έργα. Ξεκαθάρισαν, δε, ότι δεν υπάρχει εφικτή οικονομικότερη λύση.
Επιπρόσθετα, επειδή έγινε αρκετή συζήτηση, τόνισαν κατηγορηματικά ότι τα έργα της περιμετρικής οδού δε συνέβαλαν στο παραμικρό στις φονικές πλημμύρες του 2016.
Παράλληλα, σχολίασαν ότι εξετάστηκαν και άλλες λύσεις, αλλά το συμπέρασμα είναι ότι η Καλαμάτα είναι καταδικασμένη να έχει αποδέκτη όλων των ρεμάτων της Δυτικής Πόλης τον Νέδοντα και από εκεί τη θάλασσα.
Επειδή εκ μέρους των δημοτικών παρατάξεων των μειοψηφιών προτάθηκε η κατασκευή ταμιευτήρα στον Ταΰγετο, η άποψη που κυριάρχησε είναι ότι πρόκειται για έργο ανέφικτο. Αυτό υποστήριξαν στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου ο γενικός διευθυντής Συγκοινωνιακών Υποδομών του υπουργείου Υποδομών, Γιάννης Καρνέσης και ο μελετητής του Μορέα για τα αντιπλημμυρικά έργα στο Νέδοντα, Σπύρος Μίχας.
Ο κ. Καρνέσης υποστήριξε ότι ένα τέτοιο φράγμα «δεν είναι εύκολα αδειοδοτήσιμο. Αυτή είναι η γνώμη μου. Ο Ταΰγετος είναι ένας φυσικός χώρος και θα υπάρξει διαμάχη κατά πόσο είναι σωστό να γίνει τέτοιο φράγμα».
Από την πλευρά του ο κ. Μίχας τόνισε ότι το φράγμα ανάσχεσης, όπως το χαρακτήρισε, «είναι μια πρακτική που λειτουργεί όταν υπάρχουν οι αντίστοιχες προϋποθέσεις. Το να μπορέσεις να απομειώσεις την παροχή της αιχμής τόσο ώστε να πεις ότι δε θα μπω μέσα στο Νέδοντα (σ.σ. δε θα υπάρχει αναγκαιότητα υλοποίησης των έργων που μελέτησε ο Μορέας), τότε μιλάμε για μεγέθη που είναι πάρα πολύ μεγάλα.
Γιατί η ανάσχεση λειτουργεί με αποθήκευση. Θέλει ένα χώρο να κρατήσει το νερό και να το στείλει πιο αργά στο φυσικό του αποδέκτη σε σχέση με το πώς θα πήγαινε στον ελεύθερο αποδέκτη.
Αν συζητάμε για ένα φράγμα που να μπορεί να πετύχει μια ανάσχεση της τάξης του να μην πειράξουμε το Νέδοντα, μιλάμε για ένα έργο που δεν ξέρω αν έχει χώρο και θέση στο Νέδοντα να φτιαχτεί και τι θα σήμαινε αυτό. Μιλάμε για πολλά εκατομμύρια κυβικά χωρητικότητα ταμιευτήρα».
Κατά την παρέμβασή του ο βουλευτής Περικλής Μαντάς μίλησε για μια τεράστια ευκαιρία αντιπλημμυρικής θωράκισης της Καλαμάτας, η οποία, παρά τους όποιους αστερίσκους μπορεί να έχει, δεν πρέπει να χαθεί. Μπορεί ο προβληματισμός, είπε, να είναι γόνιμος, αλλά «ας μη χάσουμε μια ακόμα ευκαιρία».
Η δε στάση των δημοτικών παρατάξεων των μειοψηφιών μάς θύμισε έναν από τους στίχους των τραγουδιών του Βασίλη Παπακωνσταντίνου: «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για εμένα χωρίς εμένα». Μίλησαν για σαθρή διαβούλευση, κατηγόρησαν τη Δημοτική Αρχή ότι με τη στάση της το προηγούμενο διάστημα μεθόδευσε λύσεις, ενώ έμμεσα ή άμεσα τόνισαν ότι από την πλευρά του υπουργείου στο έργο της Περιμετρικής Οδού δεν έγιναν τα αντιπλημυρικά έργα που έπρεπε, με αποτέλεσμα οι πλημμύρες του 2016 να πάρουν καταστροφικές για την πόλη διαστάσεις.
Συνεχίζοντας, σημείωσαν ότι δε δόθηκε η δυνατότητα σε κανέναν να εξεταστεί άλλη εναλλακτική λύση, τα έργα δημιουργούν πρόβλημα με τη χωροθέτηση του Ανοικτού Θεάτρου, αλλά και ότι το κόστος του έργου έχει ήδη αυξηθεί κατά 35% περίπου λόγω των ανατιμήσεων των πρώτων υλών.
Θεωρούν απαράδεκτο τα νερά να καταλήγουν όλα στη θάλασσα, χωρίς να λαμβάνεται πρόνοια για την κλιματική κρίση με τη δημιουργία ταμιευτήρων στον Ταΰγετο και λίγο πιο κάτω. Μάλιστα, αναρωτήθηκαν πώς θεωρείται περιβαλλοντική όχληση η δημιουργία συλλεκτήρων του νερού και από την άλλη να λειτουργεί στο βουνό η χωματερή της Μαραθόλακκας.
Επιπρόσθετα, σχολίασαν ότι δεν έχει ληφθεί καμία πρόνοια για την περιοχή μετά την οδό Σπάρτης και μέχρι το πρώην λατομείο Μπάκα, ενώ ξεκαθάρισαν ότι στην επιλογή των έργων θα έπρεπε να εμπλακεί περισσότερο η τοπική κοινωνία και να μην αποτελεί θέμα εάν θα υπάρξει όφελος ή όχι για την εταιρεία.
Μετά τα παραπάνω καταλαβαίνει κάποιος ότι η συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου είναι αποφασιστικής σημασίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Βασιλόπουλος θα είναι εκεί για να δώσει, όπως είπε, μια μάχη, αν και δηλώνει την απαισιοδοξία του για το τελικό αποτέλεσμα.
Εν κατακλείδι. Θα μπορούσαμε να είχαμε λύσει όλα τα προβλήματα, αν την επομένη των φονικών πλημμυρών ο τότε δήμαρχος Καλαμάτας, Παναγιώτης Νίκας, είχε ζητήσει από το Πολυτεχνείο μια επιστημονική μελέτη για το «δέον γενέσθαι». Από το 2016 μέχρι σήμερα θα μπορούσαμε να είχαμε, όχι μόνο ένα, αλλά δύο ή τρία σενάρια…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
