Ο σπουδαίος ανεξάρτητος σκηνοθέτης Θεόδωρος Μαραγκός από τα Φιλιατρά, τον οποίο «φιλοξένησε» πρόσφατα το «Θ» με μια μεγάλη συνέντευξη, είναι κομμάτι της ζωντανής ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου, καθώς ξεκίνησε το 1968 να γυρίζει ταινίες, αρχικά με κινούμενα σχέδια και συνεχίζει να δημιουργεί ακατάπαυστα σε ηλικία 78 ετών πλέον.
Αυτό που ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι σε όλη αυτή τη διαδρομή μισού και πλέον αιώνα έχει συνοδοιπόρο στην τέχνη και τη ζωή την κα Αγγελική.
Η πράξη απέδειξε ότι οι αρχικοί φόβοι του ζεύγους ότι η οικογένεια θα στεκόταν εμπόδιο στην καριέρα, όχι μόνο αποδείχθηκαν αβάσιμοι, αλλά πιθανότατα αυτή η αγαπητική σχέση κάρπισε και στο κομμάτι της «δουλειάς».
Έτσι, ο Θόδωρος και η Αγγελική απέκτησαν τρία παιδιά (την Όλγα, την Άννα και τον Στάθη, ο οποίος έχει γράψει την καταπληκτική μουσική στους «Ισοβίτες» και άλλες ταινίες του πατέρα του) και δεκάδες κινηματογραφικά τέκνα, που ουσιαστικά φέρουν τη σφραγίδα και των δυο τους.
Μια «απτή» αναγνώριση για την Αγγελική Βώκου Μαραγκού ήρθε με το βραβείο για τα σκηνικά και κουστούμια της πασίγνωστης ταινίας «Μάθε, παιδί μου, γράμματα» (1981), το ένα από τα τέσσερα που πήρε η ανατρεπτική κοινωνικοπολιτική κωμωδία με τους Β. Διαμαντόπουλο, Χρ. Καλαβρούζο, Κ. Τσάκωνα, Ν. Καλογερόπουλο, Άννα Μαντζουράνη κ.ά. στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Χωρίς το παραπάνω να σημαίνει ότι η Αγγελική Μαραγκού περιορίζεται μόνο στη σκηνογραφία, καθώς η συμβολή της είναι πολύπλευρη σε κάθε ταινία, αρχίζοντας από την κοινή επεξεργασία του σεναρίου, με τον κ. Θόδωρο να μην κρύβει το πόσο εμπιστεύεται τη γνώμη της.
Σε μια άκρως συγκινητική στιγμή, το περασμένο φθινόπωρο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Γέφυρες» στο Ναύπλιο, ο Θεόδωρος Μαραγκός αφιέρωσε το τιμητικό βραβείο που του πρόσφεραν οι διοργανωτές (για τα 40χρονα του «Μάθε, παιδί μου, γράμματα») στην αγαπημένη του σύζυγο, μαζί με ένα ζεστό φιλί. Η γνήσια αγάπη που έχουν ο ένας για τον άλλον, αλλά και η αγάπη των δυο τους για την τέχνη, αποτελούν τα βασικά συνδετικά υλικά που τους ένωσαν σε ένα γάμο που κρατάει στο χρόνο και θυμίζει κάτι από ρομαντική ταινία, ή ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για μια ταινία…
Χ.Ε.
