Είναι δημοκρατικό δικαίωμα να κρίνουμε δικαστικές αποφάσεις; Η δημόσια κριτική δεν είναι μόνο δικαίωμα, είναι θεμιτή και επιβεβλημένη. «Η δικαστική εξουσία πρέπει να ανέχεται την οξύτερη κριτική, γιατί είναι η μόνη που δεν ελέγχεται από κανέναν, είναι το μόνο αντίβαρο στη μεγάλη εξουσία της δικαιοσύνης» (Σταύρος Τσακιράκης).
Όμως, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι η κριτική είναι μεν ελεύθερη αλλά και δύσκολη, πρέπει να είναι επιστημονικά θεμελιωμένη.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η εμμονή της αξιωματικής αντιπολίτευσης να παίρνει θέση σε μία σειρά από ποινικές δίκες και να προσπαθεί να ηγηθεί κινήματος υπέρ ή κατά απόφασης, π.χ. Κουφοντίνας, Λιγνάδης και όχι μόνο.
Η Δικαιοσύνη για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι δίκαιη όταν συμφέρουν οι αποφάσεις. Όταν δε συμφέρουν, η Δικαιοσύνη είναι κατευθυνόμενη,
Καλές οι αποφάσεις που γουστάρουμε, κακές οι αποφάσεις που δε γουστάρουμε. Αποθέωση της λογικής του Καραγκιόζη στην πολιτική.
Στα κράτη δικαίου δικάζουν τα δικαστήρια. Ούτε τα ΜΜΕ, ούτε κόμματα, ούτε τα «κοινωνικά» δίκτυα, ούτε τα καφενεία.
Είναι ατόπημα να συνδέεις την ποινική υπόθεση με τους πολιτικούς σου αντιπάλους.
Κοντολογίς ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να κατανοήσει τη λειτουργία της Δικαιοσύνης στις δημοκρατικές κοινωνίες.
Από την άλλη, οι δικαστές οργανώσεις έσπευσαν να εκδώσουν λαύρες ανακοινώσεις για το αυτονόητο, δηλαδή την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Οι δικαστές και εισαγγελείς δεν έχουν ανάγκη την προστασία των δικαστικών ενώσεων.
Η κριτική των δικαστικών αποφάσεων δεν έχει σχέση με την δικαστική ανεξαρτησία, δεν αλληλοαναιρούνται.
Οι ανακοινώσεις των δικαστικών ενώσεων, μάλιστα κάθε λίγο και λιγάκι, δεν προσφέρουν, αντίθετα ενισχύουν μία συντεχνιακή λογική.
Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη
Υ.Γ. Γιατί ο Τσίπρας δεν «πείραξε» την 5ετία Κώστα Καραμανλή; Ποιες οι συμφωνίες, ποιες οι δεσμεύσεις; Ποια τα ανταλλάγματα;
