Σύλλογος Πολιτών υπέρ των Ρεμάτων «ΡΟΗ»: Κινδυνεύει η πόλη από το ιστορικό ποτάμι της τον Νέδοντα;

Σύλλογος Πολιτών υπέρ των Ρεμάτων «ΡΟΗ»: Κινδυνεύει η πόλη από το ιστορικό ποτάμι της τον Νέδοντα;

Ο Σύλλογος Πολιτών υπέρ των Ρεμάτων «ΡΟΗ», σύμφωνα με σχετικό δελτίο Τύπου, αναφέρει  ότι  παρακολούθησε με πολύ ενδιαφέρον την πρόσφατη συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου (3-8-2022) σχετικά με τις σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις σε ποταμούς και ρέματα της Καλαμάτας για λόγους… «αντιπλημμυρικής προστασίας». Και συνεχίζει:

«Πολλά και καίρια τα ερωτήματα που τέθηκαν κατά τη συνεδρίαση από τις Περιφερειακές παρατάξεις:

– Πρόκειται για αντιπλημμυρικό έργο τμήματος του αυτοκινητόδρομου που κατασκεύασε ο Μορέας ή για αντιπλημμυρικό της πόλης της Καλαμάτας;

– Γιατί δεν έχουν συμπεριληφθεί στη μελέτη και άλλες περιοχές της πόλης;

– Είναι απολύτως απαραίτητη η επέμβαση στο θαμμένο κομμάτι του ποταμού Νέδοντα στο κέντρο της πόλης και η καταστροφή 170 και πλέον δένδρων, αλλά και η καταστροφή των άλλων ρεμάτων της περιοχής (Ελαφογκρέμης, Λαγκάδα,

Καραμπογιάς);

– Εάν «ξεσκεπαστεί» ο Νέδοντας, θα επιτραπεί να ξανασκεπαστεί ή μήπως θα μπορούσε να μείνει στην επιφάνεια ως εναλλακτική λύση;

– Γενικά, κατά τη μελέτη εξετάστηκαν όλες οι εναλλακτικές λύσεις, όπως ο καθαρισμός των ρεμάτων και η συντήρηση των υφιστάμενων έργων ανάσχεσης στην ορεινή κοίτη ή/και η δημιουργία νέων ορεινών υδρονομικών, (ταμιευτήρες στα ανάντι) και λιθοφραγμάτων;

– Εκπονήθηκαν οι απαιτούμενες μελέτες οριοθέτησης των ρεμάτων στα οποία θα γίνουν επεμβάσεις;

Ο Σύλλογος Πολιτών υπέρ των Ρεμάτων «ΡΟΗ», με πολυάριθμα μέλη σε όλη την Ελλάδα,  μεταξύ των οποίων ειδικοί επιστήμονες όλων των σχετικών κλάδων (καθηγητές πανεπιστημίου και

πολυτεχνείου, υδρολόγοι μηχανικοί, γεωλόγοι, δασολόγοι, αρχιτέκτονες τοπίου, βιολόγοι, περιβαλλοντολόγοι, νομικοί κ.ά.), που δραστηριοποιούνται χρόνια στον τομέα προστασίας του Περιβάλλοντος και ειδικά των ποταμών/ρεμάτων, με παρεμβάσεις στις αρμόδιες Υπηρεσίες και διαρκείς δράσεις ενημέρωσης του κοινού, ανησυχούν.

Οι εγκιβωτισμοί, η κάλυψη και η εκτροπή των ρεμάτων/ποταμών, θεωρούνται πλέον απαρχαιωμένες επιστημονικά πρακτικές, οι οποίες είναι ενάντια στο Σύνταγμα και την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά και τις Οδηγίες της ΕΕ (2000/60 ΕΕ ή αλλιώς «Οδηγία Πλαίσιο για τα νερά», η οποία θέτει ποιοτικούς περιβαλλοντικούς στόχους για την καλή διαχείριση των ρεμάτων στη γεωγραφική κλίμακα λεκανών απορροής και η «αδελφή» Οδηγία 2007/60/ΕΕ) ενσωματωμένες στο Ελληνικό δίκαιο.

Η σύγχρονη διεθνής προσέγγιση στο ζήτημα των ρεμάτων, όχι μόνο αντίκειται πλέον στη λογική της τσιμεντοποίησης – εγκιβωτισμού, αλλά ενισχύει την αποκάλυψη και αποκατάσταση των κλειστών ρεμάτων (daylighting) με τη δημιουργία «υδάτινων πάρκων» εντός της πόλεως και λόγω της κλιματικής αλλαγής, ώστε τα ποτάμια να

παίξουν το σημαντικό αντιπλημμυρικό τους ρόλο. Η εμπειρία από τη διαχείριση των πλημμυρικών φαινομένων στη χώρα δείχνει, ότι το σημαντικότερο αίτιο στην εκδήλωση πλημμυρών είναι κυρίως η ανεπαρκής διατομή των τεχνικών έργων διέλευσης (π.χ. γέφυρες, οχετοί), και οι παράνομες επεμβάσεις (π.χ. αυθαίρετα κτίσματα, μπαζώματα, ρίψεις απορριμμάτων) στα ρέματα/ποτάμια, που μειώνουν σημαντικά τη διατομή τους και οδηγούν σε καταστροφικές πλημμύρες, όπως Μάντρα, Μουζάκι κ.ά.

Ο εν λόγω Σύλλογος ενημερώνει τους κατοίκους της Καλαμάτας, ότι τον ιστορικό ποταμό Νέδοντα, που διασχίζει την πόλη τους, δεν θα πρέπει να τον αντιμετωπίζουν ως απειλή, αλλά να τον δουν ως δώρο που με την κατάλληλη φροντίδα και τα κατάλληλα έργα,  θα πετύχουν όχι μόνο την επιθυμητή αντιπλημμυρική προστασία, αλλά και την ανάδειξη της πόλης τους, την αναβάθμιση του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν, την αύξηση των επισκεπτών, νέες θέσεις εργασίας και άνοδο της αξίας της Γης.

Ο Σύλλογος υπόσχεται να βοηθήσει, με παροχή επιστημονικής τεχνογνωσίας, προς αυτή την κατεύθυνση, όπως έκανε και για άλλα ποτάμια/ρέματα που κινδύνεψαν και κινδυνεύουν με καταστροφή, στο βωμό μιας απαρχαιωμένης και αντι-επιστημονικής αντίληψης περί αντιπλημμυρικής προστασίας.

Τέλος, επισημαίνει  ότι τα ρέματα/ποτάμια πάντα θα διεκδικούν το χώρο τους, το χώρο που είχαν, το χώρο που πραγματικά τους αναλογεί.