Μα γιατί να μας νοιάζει που μας παρακολουθούν τα τηλέφωνα; Δικοί μας άνθρωποι είναι αυτοί, που αύριο θα μας διορίσουν το παιδί μας στο Δημόσιο με το ρουσφετάκι… Ε, ας ακούνε και τι λέμε; Τι μας πειράζει; Το πολύ-πολύ να ακούσουν καμιά βρισιά που ρίχνουμε στη γυναίκα μας…
Αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που μας δίνουν 30 ευρώ για ολόκληρο το μήνα για βενζίνη, που φτάνει για να γεμίσουμε το αλυσοπρίονο να κόψουμε καμιά κλάρα ελιάς, αυτούς τους ανθρώπους τούς έχουμε στην ψυχή μας και θα τους ψηφίσουμε όταν έρθει η ώρα.
Αυτούς που μας έσωσαν από τον ιό κάνοντάς μας τέσσερα εμβόλια και μπορούμε να έχουμε μόνο 39 πυρετό για 5 μέρες, αυτούς θα γράψουμε πάνω στη μάσκα που φοράμε για να πάμε στο σούπερ μάρκετ: «Ν.Δ. Χωρίς ανάσα ψηφίζω»…
Αυτούς που αφήνουν τα δάση να καούν και τα γέμισαν με ανεμογεννήτριες να γυρίζουν και να παίρνει αέρα το δάσος, οι κυνηγοί και οι τσοπάνηδες, γίνεται να τους ξεχάσουμε και να τους αντικαταστήσουμε;
Αυτούς που πήραν τα όπλα από τα νησιά μας και τα στείλανε στο Ζελένσκι για να ψηλώνουν τα τακούνια του… δε θα τους γράψουμε στο πάνθεο των ηρώων της χώρας;
Αυτούς που κάνουν έρανο το μισθό του Έλληνα για να τον δώσουν στις εταιρείες ηλεκτρικού ρεύματος, δε θα τους επιβραβεύσουμε για την καλοσύνη και τον αλτρουισμό τους;
Αυτούς τους υπέροχους ακροδεξιούς Πλεύρη –Γεωργιάδη- Βορίδη, δεν αξίζει να τους ψηφίσει κάθε δημοκράτης, για να μπορεί να ζήσει από κοντά μία εμπειρία φασισμού, αυταρχισμού, και καταπίεσης; Αν δεν πονέσεις εσύ και η οικογένειά σου, πώς θα καταλάβεις πού είσαι υποχρεωμένος να ρίξεις την ψήφο σου; Τι πειράζει που είναι άχρηστοι, άσχετοι και αδέξιοι; Είναι δεξιοί και αυτό φτάνει…
Του Θόδωρου Γαλανόπουλου
