Με υπομονή, επιμονή και πολλή δουλειά πρώτευσε στον 34ο Κολυμβητικό Διάπλου Μεσσηνιακού Κόλπου
Ο Κολυμβητικός Διάπλους Μεσσηνιακού Κόλπου διεξήχθη για 34η χρονιά φορά φέτος και ο νικητής του είναι μόλις 19…
Το περασμένο Σάββατο ο Αναστάσης Αθανασουλάκης κολύμπησε τα 30 χλμ. της θαλάσσιας διαδρομής Κορώνη-Καλαμάτα σε 11 ώρες εκπληρώνοντας ένα όνειρο που συντηρούσε από μικρός.
Είναι μακράν τα περισσότερα χιλιόμετρα που έχει κάνει σε αγώνα, μετρά όμως ήδη αρκετές διακρίσεις στην ανοικτή θάλασσα, με κυριότερη τη 2η θέση που κατέκτησε στα 5 χιλιόμετρα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Oceanman στο Κανκούν του Μεξικό πριν από 3 χρόνια. Θα ακολουθήσει σε 1,5 μήνα το αντίστοιχο παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα φιλοξενηθεί στο Ρέθυμνο, όπου με αναπτερωμένη αυτοπεποίθηση και ισχυρή ψυχολογική ώθηση θα κυνηγήσει την πρωτιά!
Ο Αναστάσης Αθανασουλάκης μίλησε στο «Θ» για το πώς ξεκίνησε η ιδέα της συμμετοχής στον κολυμβητικό μαραθώνιο 2022 του ΝΟΚ (όπου έλαβαν ακόμη μέρος οι Γιώργος Δούβας, Σοφία Πανούση, Edie Markovich και Melina Timson Katchis), για τις δυσκολίες που συνάντησε και για τα «μυστικά» της επιτυχίας του, για τον αθλητισμό και την κολύμβηση, για τους επόμενους στόχους του…
-Πώς πήρες την απόφαση να λάβεις μέρος στον αγώνα;
Μου άρεσε ως ιδέα από παλιά. Το είχα στο μυαλό μου από το Γυμνάσιο, από 14-15 χρόνων που έβλεπα τους αθλητές να το κάνουν. Το ότι γίνεται αυτός ο αγώνας στην πόλη μου, στην Καλαμάτα, και αφού ασχολιόμουν με την ανοιχτή θάλασσα, σκεφτόμουν: “Δε γίνεται αθλητής κολύμβησης από τη Μεσσηνία να μην έχει κάνει τον αγώνα…». Τότε, βέβαια, δεν το ήξερα, αλλά αργότερα με τις προπονήσεις πίστεψα ότι μπορώ να το κάνω. Το πήρα απόφαση πριν από δύο μήνες, όταν τελείωσα τις εξετάσεις για τη σχολή μου, βρήκα δυνάμεις και κατάφερα να προετοιμαστώ σωστά. Για να βγάλεις 30 χιλιόμετρα, πρέπει να κάνεις 30-45 χιλιόμετρα την εβδομάδα στην προπόνηση, οπότε αναγκαστικά αυξάνονται και οι προπονήσεις και οι εντάσεις και όλα. Έκανα διατροφή και πήγαινα κάθε μέρα 7-9.30 ή 10.00 το πρωί και έκανα περίπου 10 χλμ. τη μέρα.
-Υπήρχαν κάποια «μυστικά» που σε βοήθησαν;
Γνωρίζω πολλούς αθλητές από τον κλάδο και σκέφτηκα ότι αφού είναι πρώτη φορά που το κάνω, πρέπει να ρωτήσω κάποιον πιο έμπειρο. Έτσι ρώτησα τον Σπύρο Χρυσικόπουλο, ο οποίος επιχείρησε να κάνει το Ρόδος-Καστελόριζο και έχει πάρει ρεκόρ Γκίνες για τα περισσότερα χιλιόμετρα σε 50άρα πισίνα, περίπου 350 χλμ. σε μια εβδομάδα! Μου είπε να ακούω πάνω απ’ όλα το σώμα μου, ό,τι χρειάζεται το σώμα μου, σωστή ενυδάτωση. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται σωστή προπόνηση για να μπορείς να αντέξεις.
-Φαντάζομαι ότι σημαντικό ρόλο παίζει και το μυαλό…
Για να καταφέρεις ένα τέτοιο εγχείρημα χρειάζεται και σωματική και ψυχική δύναμη. Στην αρχή δουλεύεις με τη σωματική, είναι η προπόνηση που κάνεις, όμως μετά τις 5-6 ώρες αγώνα αρχίζει το ψυχολογικό κομμάτι, ώστε να μπορέσεις να τερματίσεις.
-Τι σκεφτόσουν κατά τη διάρκεια των 11 αυτών ωρών;
Στην αρχή οι σκέψεις μου ήταν όλες ως προς την τεχνική, για να κολυμπάω σωστά και με άνεση, αλλά έπειτα από ένα σημείο το σώμα μου λόγω της έντασης και της ταλαιπωρίας λειτουργούσε μηχανικά ως το τέλος.
-Τι δυσκολίες συνάντησες;
Δυσκολίες συνάντησα πολλές από την αρχή, γιατί δε μας είχαν ενημερώσει ότι θα έχει τόσο κύμα. Ξεκινήσαμε με 3 μποφόρ και φτάσαμε να κολυμπάμε με 6 προς το τέλος. Όλα τα άλλα μου τα είχε καλύψει ο ανεφοδιασμός μου, η βάρκα μου, που με πρόσεχαν, οπότε το μόνο πρόβλημα ήταν το κύμα και η ζαλάδα που ένιωθα από τα κύματα.
-Υπήρχε κάποιο σημείο που βρέθηκες κοντά στο να εγκαταλείψεις την προσπάθεια;
Περίπου στα 2/3 του αγώνα που άρχισαν και τα μεγάλα κύματα, τα 6 μποφόρ, εκεί ένιωθα ότι προχώραγα 200 μ., ενώ δεν είχα κάνει ούτε 50. Κι έλεγα δεν αντέχω άλλο, θέλω να τα παρατήσω. Τα έβαλα, όμως, κάτω και είπα θα συνεχίσω μέχρι να τερματίσω. Με βοήθησε εδώ και ο χαρακτήρας μου. Έχω επιμονή και αν βάλω κάτι στόχο, λέω πως θα το πετύχω πάση θυσία.
-Και όταν πια έφτασες στον τερματισμό;
Ένιωσα υπερβολική ικανοποίηση, λόγω και του ότι κάποια στιγμή νόμιζα ότι δε θα μπορέσω να το βγάλω με τα κύματα που είχε. Συγκινήθηκα κιόλας που τα κατάφερα. Ικανοποίηση, συγκίνηση και μεγάλη χαρά που ολοκλήρωσα τα 30 χιλιόμετρα…
-Η οικογένεια Αθανασουλάκη φαίνεται ότι ξέρει να βγάζει πρωταθλητές, δεδομένου ότι και η Μυρτώ, η αδελφή σου, ήταν στην εθνική ομάδα ρυθμικής στο ανσάμπλ γυναικών…
Η οικογένεια στηρίζει και βοηθάει ψυχολογικά. Αυτό έχουμε καταλάβει κι εγώ και η αδελφή μου παλιότερα που ήταν στην ενεργό δράση. Δε μας εμποδίζει. Ό,τι θέλαμε το είχαμε και με το παραπάνω…
-Ποιοι άλλοι σε βοήθησαν;
Εκτός από την αμέριστη συμπαράσταση που έχω από την οικογένειά μου και τους φίλους μου, με ενθάρρυναν όλα αυτά τα χρόνια που κολυμπάω ο σύλλογός μου, ο Άργης Καλαμάτας, και οι προπονητές. Ο Θανάσης Κοτσομήτης, η Βάσω Τσακάκου, που είναι τώρα οι βασικοί μου προπονητές, και οι Φωτεινή Πετρακάκου, Νίκος Λυμπέρης. Με βοήθησαν και χορηγοί. Όταν έμαθαν για το εγχείρημά μου, με πίστεψαν και με στήριξαν από την πρώτη στιγμή κι αυτό με «ανέβασε».
-Τι έχεις κερδίσει από τον αθλητισμό;
Μαθαίνεις να έχεις υπομονή και να λειτουργείς με ευγενή άμιλλα τόσο στον αθλητισμό όσο και στην καθημερινή ζωή, να είσαι σωστός και τίμιος απέναντι στους άλλους. Ο αθλητισμός σε κάνει άλλον άνθρωπο. Κάθε μέρα μαθαίνω, βελτιώνομαι αγωνιστικά με τις προπονήσεις, αναπτύσσονται οι δεξιότητες και οι ικανότητές μου, τεστάρω τις δυνάμεις μου σε κάθε αγώνα και πάντα προσπαθώ να ξεπερνάω τα όριά μου. Και αυτό δεν αφορά μόνο στον αθλητισμό, είναι στάση ζωής.
-Οι επόμενοι στόχοι σου εκτός από το πρωτάθλημα στην Κρήτη;
Δεν έχω κάνει κάποιον προγραμματισμό ακόμη, καθώς δυσκολεύουν λίγο τα πράγματα για μένα λόγω των υποχρεώσεών μου στο Πανεπιστήμιο (σ.σ. σπουδάζει Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Αθήνα, όπου πέτυχε ως πρώτη σχολή προτίμησης στις περυσινές Πανελλαδικές). Και φέτος ήταν λίγο δύσκολο και υπερβολικά κουραστικό να συνδυάσω τις φοιτητικές με τις αθλητικές μου υποχρεώσεις, καθώς χρειαζόμουν 1-2 ώρες για να πηγαινοέρχομαι σχολή-σπίτι-κολυμβητήριο. Σίγουρα όμως και πάλι θα κάνω το Διάπλου Κορώνη-Καλαμάτα, στοχεύοντας σε πιο γρήγορο χρόνο.
-Τι σε κέρδισε στη θάλασσα;
Πίστευα ότι το αγώνισμά μου είναι τα 200 μ. πεταλούδα στην πισίνα, αλλά τώρα έχω αρχίσει και αναθεωρώ. Πιστεύω ότι το στυλ μου είναι κυρίως η αντοχή, οπότε σιγά σιγά θα παίρνω άλλη πορεία και θα πηγαίνω στην ανοιχτή θάλασσα. Με κέρδισε το ανεξήγητο μυστήριο της θάλασσας. Δηλαδή, στην πισίνα βλέπεις πλακάκια κάτω, είναι μονότονο και βαρετό, ενώ στη θάλασσα έχεις τα κύματα, έχεις κάτι να περιμένεις κι αυτό είναι που με ενδιαφέρει περισσότερο. Υπάρχει μια ποικιλομορφία μες στη θάλασσα.
-Τι έχεις συναντήσει στους αγώνες σου;
Στο συγκεκριμένο αγώνα δεν είχε καλή ορατότητα. Γενικά, όμως, λόγω του ότι όλοι οι αγώνες που πάω είναι σε εκπληκτικές παραλίες και πεντακάθαρα νερά, βλέπω τα …πάντα. Για παράδειγμα, στο Οίτυλο έχει τύχει να κολυμπάω για ένα διάστημα με χελώνες. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2019 στο Κανκούν του Μεξικό κολυμπούσα με μικρά καρχαριάκια. Υπάρχουν όμως και δυσάρεστα, όπως το 2018 στο Ντουμπάι που είχα δεχθεί πολλά τσιμπήματα από τσούχτρες, με αποτέλεσμα, όταν τερμάτισα, να καταλήξω στο νοσοκομείο.
-Στη χώρα μας έχει ανάπτυξη η κολύμβηση ανοιχτής θάλασσας;
Στην Ελλάδα, όπου θα έπρεπε κανονικά, δεν έχει τόση ανάπτυξη το άθλημα. Σιγά σιγά, με μικρά βήματα, αρχίζει και ανεβαίνει, όμως, και ο αθλητικός τουρισμός και γενικά οι αθλητές που αγωνίζονται σε τέτοιους αγώνες.
-Ποια είναι η «συμβουλή» σου προς τα νέα παιδιά;
Για να πετύχουν ένα στόχο χρειάζεται πολλή υπομονή, επιμονή και σκληρή δουλειά. Να έχουν πρώτα όρεξη γι’ αυτό που κάνουν, γι’ αυτό που τους αρέσει.
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
