Η Αγγελική Κοτσόβολου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πύλο, μέχρι που έφυγε για την Κέρκυρα προκειμένου να σπουδάσει στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της, ξεκίνησε να ασχολείται με τη διδασκαλία. Παράλληλα, εργάστηκε σε διάφορα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ενώ το πάθος της είναι η γραφή, πάνω στην οποία μάλιστα κάνει το μεταπτυχιακό της.
Αυτό το πάθος τη συνόδευε για χρόνια και ειδικότερα της άρεσε να γράφει ποιήματα. Προτού, δε, τα περάσει στον υπολογιστή της, μπορεί να τα έγραφε παντού.
Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή, που φέρει τον τίτλο «Τρωτό Σημείο», και δοθείσης της ευκαιρίας μίλησε στο «Θάρρος» για αυτήν, αλλά και την ποίηση.
-Από τη συγγραφή για εσάς… στην έκδοση βιβλίου. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;
Τα ποιήματα υπήρχαν πολλά χρόνια σε σκόρπια word στον υπολογιστή, σε παλιά ημερολόγια, σε οπισθόφυλλα σχολικών βιβλίων και σε εξώφυλλα βιβλίων που δε διάβασα ποτέ, χωρίς να έχω σκεφτεί την έκδοση.
Ωστόσο, σε μία πολύ περίεργη και χαοτική φάση της ζωής μου αποφάσισα να τα βάλω σε τάξη. Έπειτα ήρθε μια -ακόμη- χαοτική στιγμή και τα έστειλα στον εκδοτικό «Διάνοια», χωρίς να περιμένω απάντηση.
-Πόσο εύκολο ήταν να εκδοθεί αυτό το βιβλίο;
Παραδόξως αρκετά! Ξέροντας το χώρο του βιβλίου, καθώς έχω δουλέψει ως επιμελήτρια, δεν πίστευα ότι κάποιος θα ασχοληθεί με την έκδοση ποιητικής συλλογής, όμως ο εκδοτικός οίκος μού απάντησε άμεσα θετικά. Τόσο άμεσα που τσέκαρα δύο φορές το email για να βεβαιωθώ ότι δεν επρόκειτο για φάρσα.
«Γράφοντας ποιήματα, σε ελεύθερο στίχο, είναι εντυπωσιακό πώς βάζεις σε τάξη τις σκέψεις σου»
-Γιατί ποιήματα; Μιλήστε μας για αυτά…
Πάλι για το χάος θα σας πω! Γράφοντας ποιήματα, σε ελεύθερο στίχο, είναι εντυπωσιακό πώς βάζεις σε τάξη τις σκέψεις σου. Επιπλέον, τα ποιήματα έχουν άπειρες αναγνώσεις. Αν δώσεις σε δέκα ανθρώπους να διαβάσουν ένα ποίημα και μετά τους ρωτήσεις τι αισθάνθηκαν ή σε τι αναφέρεται, θα ακούσεις δέκα διαφορετικές απόψεις, που συνήθως δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που σκεφτόσουν εσύ όταν το έγραφες. Αυτό για εμένα έχει τρομερό ενδιαφέρον και πλάκα ταυτόχρονα.
«Κανείς δεν υπήρξε άτρωτος, μέχρι κι ο Αχιλλέας είχε τη φτέρνα του»
-Τρωτός, ευάλωτος, αυτός που είναι εκτεθειμένος σε κίνδυνο… Πείτε μας για αυτό…
Ζούμε – και πιθανότατα είναι από πάντα έτσι – σε μία εποχή που όλοι κυνηγούν την τελειότητα, που όλοι σε καθοδηγούν στο να είσαι άτρωτος, να μη δείχνεις τις αδυναμίες σου, να προσποιείσαι ότι όλα είναι καλά, ενώ ολοφάνερα καταρρέουν πράγματα γύρω μας. Από τη δική μου οπτική έχει νόημα να αναγνωρίσεις την ευαλωτότητά σου και να την αποδεχτείς ως ένα κομμάτι του εαυτού σου, όχι να την αντιμετωπίζεις ως ένα κακό που πρέπει να ξορκιστεί. Άλλωστε, κανείς δεν υπήρξε άτρωτος, μέχρι κι ο Αχιλλέας είχε τη φτέρνα του.
-Θέλετε να περάσετε κάποια μηνύματα;
Θέλω όποιος το διαβάσει να επιβεβαιωθεί για την επιλογή και να αναρωτηθεί για όσα αναφέρονται σε αυτό.
-Ο κόσμος στις μέρες μας διαβάζει ποίηση;
Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο είδος δεν έχει μεγάλη απήχηση, ωστόσο έχει πιο φανατικούς αναγνώστες κι αυτό είναι κάποια δικαίωση!
-Τα σχέδιά σας…
Συνήθως όλα τα σχέδια έχουν ένα κοινό… ναυαγούν! Επομένως, τα αποφεύγω, κυρίως τα μεγαλεπήβολα. Στα πιο απλοϊκά έχω κάτι σκόρπια αρχεία στον υπολογιστή, μυθιστορήματος αυτή τη φορά.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
