Σωστή κατεύθυνση – καμιά δυνατότητα υλοποίησής τους με την πολιτική του 2015 – 2019
ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΟΥΣ: O Αλέξης Τσίπρας, από τη Θεσσαλονίκη όπου βρισκόταν, εξήγγειλε μια σειρά μέτρων σε περίπτωση εκλογικής νίκης του κόμματός του, που αφορούν στην αντιμετώπιση της κρίσης, της ανεργίας και των επιπτώσεών τους στις ζωές των λαϊκών στρωμάτων, τονίζοντας ότι είναι όλα κοστολογημένα και μέσα στις δυνατότητες.
Για μέτρα που κοστίζουν πάνω από 20 δισ. ευρώ ετησίως, θα εκτόξευαν κατά 10% το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας και θα οδηγούσαν κατευθείαν σε νέα μνημόνια, μίλησε η Νέα Δημοκρατία δια του κυβερνητικού της εκπροσώπου. Που συμπλήρωσε με έμφαση: «Καμιά σοβαρότητα, καμιά υπευθυνότητα».
ΕΝΑ ΣΚΗΝΙΚΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΕΙ: Τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν είναι απαραίτητα και θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι είναι ανεπαρκή. Το ζήτημα, όμως, είναι πώς υλοποιούνται.
Ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι η κοστολόγηση ΣΥΡΙΖΑ έγινε με ακρίβεια και είναι μέσα στις δυνατότητες του σήμερα, αγνόησε εντελώς αυτό που υπάρχει μπροστά μας. Το μαύρο σκηνικό της παγκόσμιας οικονομίας όπως αυτό διαμορφώθηκε ειδικά μέσα στους μήνες του καλοκαιριού. Ένα σκηνικό, για το οποίο μόνο ανόητοι δε θεωρούν την Ελλάδα μέρος του και το οποίο θα καθορίσει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο την πορεία της ελληνικής οικονομίας και τις δυνατότητες για παροχές και ανάπτυξη.
«Η παγκόσμια οικονομία οδεύει προς ύφεση» ανάφερε στο τέλος Ιουνίου ο Pierre-Olivier Gourinchas, οικονομικός σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κάτι που αναφέρθηκε ξανά και ξανά από το ΔΝΤ τον τελευταίο χρόνο, κάθε νέα φορά με περισσότερο δραματικό τρόπο. «Οι προοπτικές έχουν σκοτεινιάσει σημαντικά από τον Απρίλιο…». «Ο κόσμος μπορεί σύντομα να βρίσκεται στο χείλος μιας παγκόσμιας ύφεσης…».
Οι τρεις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου (ΗΠΑ, Κίνα και Ε.Ε.) «είναι όλες σε στασιμότητα και ο πληθωρισμός είναι υψηλότερος από ό,τι προβλεπόταν προηγουμένως». Και όταν λένε «από ό,τι προβλεπόταν προηγουμένως» δε μιλούν για πριν ένα ή κάποια χρόνια, αλλά για πριν ένα ή δύο μήνες – τόσο ραγδαία είναι η επιδείνωση.
Για το τέταρτο τρίμηνο του 2022, το ΔΝΤ τον Ιούνιο προέβλεπε παγκόσμιο πληθωρισμό 8,3%, ενώ τον Απρίλιο προέβλεπε 6,9%. «Η παγκόσμια οικονομία… αντιμετωπίζει μια ολοένα πιο ζοφερή και αβέβαιη προοπτική», κατέληξε ο σύμβουλος.
ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ: Σκιαγραφώντας ολοένα και πιο μαύρες προοπτικές, δεν αμελούν προγραμματιστές του παγκόσμιου συστήματος να συμπληρώσουν ότι ακόμα δεν τα είδαμε όλα. Υπάρχουν μπροστά μας, τονίζουν, περισσότεροι κίνδυνοι, «που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ακόμη πιο αδύναμες επιδόσεις».
Ξαφνική διακοπή των ροών ευρωπαϊκού αερίου από τη Ρωσία ως αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία.
Επίμονα υψηλός πληθωρισμός.
Μια κρίση χρέους (αδυναμία μιας σειράς χωρών να συνεχίσουν την αποπληρωμή του χρέους τους) που θα προκληθεί από τα περιοριστικά για την ανάπτυξη μέτρα που παίρνουν για να αντιμετωπίσουν τον πληθωρισμό.
Περαιτέρω κρούσματα Covid-19 και lockdown στην Κίνα.
Κοινωνική αναταραχή που προκλήθηκε από την αύξηση των τιμών των τροφίμων και της ενέργειας.
Εμπορικοί πόλεμοι και γεωπολιτικός κατακερματισμός.
«Σε ένα εύλογο εναλλακτικό σενάριο όπου ορισμένοι από αυτούς τους κινδύνους υλοποιούνται… ο πληθωρισμός θα αυξηθεί και η παγκόσμια ανάπτυξη θα επιβραδυνθεί περαιτέρω…».
«Σε αυτό το σενάριο, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η ευρωζώνη βιώνουν σχεδόν μηδενική ανάπτυξη το επόμενο έτος, με επιπτώσεις για τον υπόλοιπο κόσμο» (ΔΝΤ).
Τι ζημιές θα έχει η Ελλάδα σε ένα τέτοιο σενάριο; Ποια χώρα μπορεί να προχωρήσει από μόνη της σε ριζοσπαστικές παραχωρήσεις στα λαϊκά στρώματα χωρίς ριζοσπαστικές αλλαγές στις διεθνείς οικονομικές δομές και σχέσεις; Πώς μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μιλά για κοστολογημένες οικονομικές προτάσεις για να ελαφρύνει τους πιο ευάλωτους; Κάτω από πιο σενάριο και προοπτικές έκανε την κοστολόγηση;
Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Οι ιδιωτικές τράπεζες έκλεισαν την ελληνική οικονομία το 2015 με οδηγίες του Διευθυντηρίου της Ε.Ε. Πώς τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει την αναπόφευκτη αντίδρασή τους σε επιδοτήσεις και λαϊκή πολιτική;
Πριν από την πρώτη εκλογική του νίκη τον Ιανουάριο του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε αναφορές για την ευρωπαϊκή διάσταση του αγώνα του, για δημιουργία αριστερών κυβερνήσεων στην Ευρώπη που μαζί θα προχωρούσαν στη διαγραφή εθνικών χρεών μιας σειράς ευρωπαϊκών χωρών, χρεών που είναι αδύνατο να εξοφληθούν. Και έκανε αναφορά σε κρατικοποίηση του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος που το 2015 «έκλεισε» τη χώρα. Πού στέκει τώρα;
Κάθε πρόγραμμα που στοχεύει στην επαναφορά της οικονομίας σε ανάπτυξη και αποκατάσταση της ζωής των ανθρώπων, είναι καταδικασμένο σε αποτυχία αν δε λάβει υπόψη τη διεθνή διάσταση της κρίσης και, συνεπώς, την ανάγκη για ευρωπαϊκές, διεθνείς λύσεις.
Του Σωτήρη Βλάχου
