Η δομή του σημερινού σχολείου δεν ανταποκρίνεται στη σύγχρονη εκπαιδευτική πραγματικότητα. Το εκπαιδευτικό μοντέλο είναι βασισμένο στην αποστήθιση κι όχι στην ανάπτυξη της δημιουργικής σκέψης. Ο χώρος της παιδείας αποτελεί το φτωχό συγγενή του δημόσιου τομέα.
Η παιδεία στη χώρα μας πάντα αποτελεί προτεραιότητα προεκλογικά, πάντα μεταρρυθμίζεται και πάντα αρρύθμιστη παραμένει, κάνοντας πειραματισμούς στα εκπαιδευτικά συστήματα. Η παιδεία είναι δωρεάν, αλλά ο κάθε εργαζόμενος ξοδεύει σημαντικό μέρος από το εισόδημά του για φροντιστήρια.
Άρα, πέφτει στο κενό η εκάστοτε συνθηματολογία που ακούει στο «Δωρεάν Παιδεία». Η Παιδεία είναι δημόσιο αγαθό. Η Πολιτεία έχει υποχρέωση να την παρέχει δωρεάν σε όσους το θελήσουν.
Υπάρχουν πολλά που δε γίνονται.
Όπως:
1. Διαρκής επιμόρφωση των εκπαιδευτικών
2. Μείωση των μαθητών ανά τμήμα στα μεγάλα σχολεία
3. Βελτίωση των σχολικών βιβλίων. Στην αγορά κυκλοφορούν εξωσχολικά βιβλία πολύ καλύτερα των σχολικών
4. Τα ολιγομελή τμήματα και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν τα φροντιστήρια ακυρώνουν στην πράξη κάθε σχολική παιδευτική διάσταση και εκθέτουν το δημόσιο σχολείο.
5. Τα ΜΜΕ, η τηλεόραση και τα social media δρουν ανταγωνιστικά προς το δημόσιο σχολείο. Οι μαθητές συνηθίζουν σε ένα περιβάλλον ταχείας εναλλαγής παραστάσεων και αναπόφευκτα κάνουν ανιαρό το σχολικό μαθησιακό χώρο.
6. Αναβάθμιση της Τεχνικής Εκπαίδευσης, διότι, όπως έγραφε κάποτε μια εφημερίδα, «δεν είναι δυνατόν οι αυριανοί τεχνίτες να είναι αυτοί που δεν παίρνουν τα γράμματα».
7. Η κυριαρχία της εικόνας ελαττώνει τη χρήση του γραπτού λόγου. Παγκοσμίως έχει παρατηρηθεί η ελάττωση του γραπτού κειμένου.
Ουσιαστική αναβάθμιση του σχολείου σημαίνει:
-Το σχολείο να παρακολουθεί από κοντά τις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά παράλληλα να στηρίζεται στα ιδεώδη των ανθρώπινων δικαιωμάτων, του αλληλοσεβασμού, της ειρήνης και της δημοκρατίας
-Ο μαυροπίνακας της τάξης να παραχωρήσει τη θέση του στην ψηφιακή οθόνη και τον αλληλεπιδραστικό «έξυπνο» πίνακα
-Οι μαθητές να εργάζονται σε ομάδες, να συλλέγουν, αξιολογούν, επεξεργάζονται, διαχειρίζονται και να αξιοποιούν αποτελεσματικά τις πληροφορίες
-Η δομή του μαθήματος να αποκτήσει μορφή πολυεπιστημονική.
-Εκείνο που έχει αξία είναι να δημιουργηθεί ένα σχολείο που θα αναδεικνύει τις δεξιότητες του μαθητή και που ο μαθητής θα έχει τη δυνατότητα να επιλέγει όσο το δυνατόν περισσότερα μαθήματα της επιλογής του.
Για να γίνουν, όμως, όλα αυτά απαιτούν αύξηση των δαπανών για την παιδεία.
Τοπική Αυτοδιοίκηση και εκπαίδευση
Η κάθε Δημοτική Αρχή δεν πρέπει να αντιμετωπίζει την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως αποκλειστική υπόθεση του υπουργείου Παιδείας .
Πρέπει για κάθε δήμαρχο ο τομέας της εκπαίδευσης να αποτελεί προτεραιότητα που με σωστές πρωτοβουλίες και κοινωνικό διάλογο να στοχεύει στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης της περιοχής του. Μέχρι εκεί είναι αρκετό.
Διότι υπάρχει ο κίνδυνος ανάλογα με την οικονομική ευρωστία των Δήμων να δημιουργηθούν σχολεία πολλών ταχυτήτων.
Τελειώνοντας θα έλεγα ότι:
-Tο σχολείο πρέπει να γίνει ελκυστικό και ενδιαφέρον
-Η μάθηση να αποκτήσει γεύση και η διδασκαλία ουσία
-Ο δάσκαλος να γίνει συνοδοιπόρος του μαθητή στο ταξίδι της γνώσης.
Υ.Γ. Η Παιδεία και η Υγεία πρέπει να αποτελούν προτεραιότητες σε κάθε εύρυθμη δημοκρατική κοινωνία. Η Πολιτεία, αν θέλει να «κοιμάται» ήσυχη, έχει υποχρέωση να τα παρέχει στους πολίτες δωρεάν. Δυστυχώς, όμως, αυτά δε συμβαίνουν.
Του Θόδωρου Σταυριανόπουλου
Μαθηματικού – Msc Ηθ. Φιλοσοφίας
