Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δημοσκοπήσεις την τελευταία περίοδο, γιατί ορίζουν με σαφήνεια δύο ευρήματα της πρόθεσης ψήφου. Ακυρώνουν τη στρατηγική τόσο της Ν.Δ. όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο στόχος της αυτοδυναμίας φαίνεται ανέφικτος, το ίδιο και η «προοδευτική κυβέρνηση» του Τσίπρα, αφού κινείται μακριά από την πρώτη θέση και όπως έχει ξεκαθαρίσει, μια «κυβέρνηση ηττημένων» δεν τον αφορά.
Παρ’ όλα αυτά κανένας δεν παραιτείται από τη στρατηγική του, με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν να συμπιέσουν το ΠΑΣΟΚ μέσω της πόλωσης, κάτι που ο Ανδρουλάκης δεν το είχε αξιολογήσει, αφήνοντας τη δυναμική των παρακολουθήσεων να την αξιοποιήσει εξ ολοκλήρου ο Τσίπρας.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι πολίτες ζητούν απαντήσεις για την ακρίβεια, την ενεργειακή κρίση και την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, απορρίπτοντας την τυφλή πόλωση.
Έχοντας, λοιπόν, υπ’ όψιν ότι αυτοδυναμία της Ν.Δ. και προοδευτική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ανέφικτοι στόχοι, εκτός εάν πάμε σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, τι άλλο απομένει;
Λέτε η επισύνδεση να δικαιολογεί την απόλυτη αποσύνδεση του γαλάζιου με το πράσινο;
Η αλήθεια είναι ότι ο Ανδρουλάκης δεν εμφανίζεται πιa γενικώς αρνητικά στην αντίληψη κυβερνητικών ευθυνών. «Δε λέμε εξ ορισμού έξω από μια κυβέρνηση. Λέμε μέσα μόνο επί τη βάσει μιας “προγραμματισμένης συμφωνίας”». Άλλωστε, ο τόνος της κριτικής έχει γίνει από προσωπικός πιο θεσμικός.
Η εν λόγω αλλαγή μάλλον επιτρέπει να διακρίνει κανείς το τέλος μιaς αγεφύρωτης κατάστασης. Η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος μπορεί να γιατρέψει πολλά, γιατί οι σχέσεις δεν είναι ούτε στο ναδίρ ούτε στο ζενίθ.
Στις σημερινές συνθήκες τοξικότητας και διχασμού, απαραίτητη προϋπόθεση η συνεννόηση και συναίνεση για την αντιμετώπιση των κρίσεων.
Η πραγματικότητα της κάλπης καραδοκεί, και σ’ αυτήν οφείλουν να προσαρμοστούν οι πάντες.
Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη
