Ο 23χρονος Καλαματιανός αθλητής βόλεϊ που φιγουράρει ανάμεσα στους κορυφαίους των Καννών
Στις καλύτερές του στιγμές θα τον δει κανείς να «ίπταται» πλάι στο φιλέ του κλειστού γηπέδου “Palais des Victoires” των Καννών. Ο λόγος για τον Καλαματιανό Φρίξο Κωτσάκη, του οποίου η μετάβαση στη νότια Γαλλία και η συμμετοχή στους “Dragons” δεν ήταν δύσκολη απόφαση, αφού από πολύ νωρίς είχε θέσει υψηλούς αθλητικούς στόχους και η πρόταση που δέχθηκε από τη γαλλική ομάδα τον έφερε ένα βήμα πιο κοντά σε αυτούς.
Παρά το νεαρό της ηλικίας του, μέσα από συνειδητές επιλογές έχει περάσει από διάφορες ομάδες του αθλήματος, ξεκινώντας από την Καλαμάτα και αποκτώντας την εμπειρία που ο ίδιος ήθελε, προκειμένου να φτάσει στην υπογραφή συμβολαίου με ομάδα του εξωτερικού, έχοντας μάλιστα, πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν.
Το «Θ» μίλησε με τον Φρίξο Κωτσάκη. Ανάμεσα, λοιπόν, στις προπονήσεις και την προετοιμασία του για τον επόμενο αγώνα, μας περιέγραψε το ξεκίνημά του στο άθλημα, τις προοπτικές ανέλιξης που δίνει το εξωτερικό σε νέους αθλητές, αλλά και για τη ζωή στις Κάννες:
-Πώς έγινε η αρχή της ενασχόλησής σου με τον αθλητισμό;
Σε μικρή ηλικία ξεκίνησα με το ποδόσφαιρο, το οποίο δε με κράτησε και πολύ, οπότε το σταμάτησα αρκετά γρήγορα. Αργότερα μεταπήδησα στο μπάσκετ, όντας το δημοφιλέστερο άθλημα μετά το ποδόσφαιρο, όπου παρέμεινα για δύο χρόνια.
Περίπου στην ηλικία των 9 ετών, με αφορμή το γεγονός ότι ο πατέρας μου ήταν γυμναστής και δάσκαλός μου στο σχολείο, είχε δει ότι στο βόλεϊ έχω μια προοπτική, με αποτέλεσμα να μου προτείνει να το δοκιμάσω. Στην αρχή είναι η αλήθεια ότι ήμουν διστακτικός και δεν ήθελα να ασχοληθώ, αλλά τελικά ξεκίνησα μέσα από τις ακαδημίες της «Καλαμάτα ‘80». Όταν έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα είδα ότι τα πηγαίνω καλά και είμαι σε καλό επίπεδο, μου μπήκε το «μικρόβιο» του βόλεϊ και από τότε δε σταμάτησα ποτέ.
-Τι περιλάμβανε η διαδρομή σου μέχρι και το περσινό καλοκαίρι, οπότε ταξίδεψες για το εξωτερικό;
Όσο ήμουν έφηβος, έπαιζα στην αντρική ομάδα «Καλαμάτα ‘80» και μόλις τελείωσα το σχολείο, πήρα την πρώτη μου επαγγελματική μεταγραφή στον «Παμβοχαϊκό», όπου έμεινα για τρία χρόνια. Στη συνέχεια πέρασα για δύο χρόνια από την ομάδα της Κηφισιάς και, τέλος, ήρθα εδώ στη Γαλλία.
-Πόσο εύκολη ήταν η απόφαση να φύγεις στο εξωτερικό σε τόσο νεαρή ηλικία;
Παίζοντας τρία χρόνια στον Παμβοχαϊκό και δύο στην Κηφισιά, συνολικά πέντε χρόνια, είχα κάνει αυτό που ήθελα. Δηλαδή, να παίξω στην πρώτη κατηγορία της Ελλάδας, οπότε από εκεί και ύστερα ήθελα να κάνω το «επόμενο βήμα». Στόχος μου ήταν να συμμετάσχω σε κάποια ελληνική ομάδα σε καλύτερο επίπεδο ή αντίστοιχα στο εξωτερικό.
Η πρόταση που δέχθηκα από την ομάδα της Γαλλίας τηρούσε όλες τις προϋποθέσεις που είχα στο μυαλό μου, δηλαδή να έχω καλό ρόλο και να έχει και η ομάδα υψηλούς στόχους, οπότε ήταν εύκολη επιλογή για μένα το να φύγω στο εξωτερικό το περασμένο καλοκαίρι.
Πολύ γρήγορα αποφάσισα να έρθω, μιας και δε με φόβιζε και το θέμα του εξωτερικού. Νομίζω, προσαρμόζομαι εύκολα σ’ αυτές τις καταστάσεις. Εφόσον η ομάδα τηρούσε όλα τα «θέλω» μου, ήταν εύκολη απόφαση το να έρθω.
-Άρα, αναφερόμαστε σε μια ομάδα πολύ υψηλή στην κατηγορία της;
Οι Κάννες ήταν δύο χρόνια στην πρώτη κατηγορία της Γαλλίας και την επόμενη χρονιά έπεσαν. Δηλαδή, είναι ένα φαινόμενο πολύ περίεργο, σαν να λέμε ότι ο Ολυμπιακός θα πάρει πρωτάθλημα και να πέφτει κατηγορία την επόμενη χρονιά! Η ομάδα είχε και συνεχίζει με πολύ καλούς παίκτες, κάτι που δείχνει το πόσο ανταγωνιστικά είναι τα πράγματα εδώ. Φέτος δημιουργήθηκε μια ομάδα όπου οι συμμετοχές και η οικονομική διαθεσιμότητά της, ουσιαστικά, είναι πρώτης κατηγορίας, έτσι ώστε να ανέβει και πάλι.
-Θεωρείς ότι οι προσωπικοί σου στόχοι μπορούν να εκπληρωθούν μέσα από τη συμμετοχή σου στη συγκεκριμένη ομάδα;
Ναι, άλλωστε ήταν κι ένας λόγος αυτός, το ότι ήθελα να είμαι σε μια ομάδα στην οποία να έχω πρωταγωνιστικό ρόλο, γιατί θεωρώ ότι έτσι βελτιώνομαι ακόμα περισσότερο. Οπότε φέτος, σ’ αυτή την ομάδα, η οποία δουλεύει και σε πολύ καλά πρότυπα, δηλαδή η προπόνηση είναι σε υψηλό επίπεδο και με αρκετές προπονήσεις μέσα στην εβδομάδα, και σε συνδυασμό με το ότι παίζω και αρκετά παιχνίδια, νιώθω ότι βελτιώνομαι πολύ και ατομικά.
-Τι περιλαμβάνει, δηλαδή, μια τυπική μέρα ανάμεσα σε προπονήσεις και ελεύθερο χρόνο στις Κάννες;
Η καθημερινότητα έχει διπλές προπονήσεις, δηλαδή πρωί και απόγευμα, οπότε συνήθως με το πρωινό ξύπνημα, που είναι νωρίς, ετοιμαζόμαστε για το γήπεδο. Εκεί θα έχει μια προπόνηση, η οποία θα περιέχει φυσική κατάσταση στα βάρη, ενώ μετά κάποιες επαναλήψεις του βόλεϊ στο γήπεδο. Τελειώνοντας στις 11.30 τρώμε μεσημεριανό και μετά έχει ξεκούραση για το μεσημέρι. Το απόγευμα έχουμε τη δεύτερη προπόνηση, δύο-δυόμισι ωρών περίπου. Ο ελεύθερος χρόνος είναι περιορισμένος, όμως υπάρχουν και μέρες που δεν έχουμε διπλές προπονήσεις, με αποτέλεσμα το πρωινό μας μέσα στην εβδομάδα να είναι ελεύθερο, εν μέρει.
-Πόσο εύκολα συνδυάζεται το επίπεδο αθλητισμού που κάνεις με τις σπουδές;
Είχα στο μυαλό μου από έφηβος ότι διαλέγοντας το δρόμο του αθλητισμού, έπρεπε να έχω κι ένα δεύτερο πλάνο, σε περίπτωση που συνέβαινε κάποιο απρόοπτο, ώστε να συνεχίσω με την άλλη επιλογή μου.
Δίνοντας πανελλήνιες εξετάσεις το 2017, πέρασα στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης, από το οποίο μου έχουν μείνει τέσσερα μαθήματα για να πάρω το πτυχίο. Όποτε γυρίσω στην Ελλάδα σκοπεύω να το ολοκληρώσω κι αυτό το κομμάτι.
-Επιθυμία σου είναι να γυρίσεις στην Ελλάδα μετά τη λήξη του συμβολαίου σου με τις Κάννες ή να συνεχίσεις σε άλλη γαλλική ομάδα;
Δε θα επηρεάσει την απόφασή μου το μέρος, δηλαδή αν βρίσκομαι στην Ελλάδα ή τη Γαλλία, αλλά πιο πολύ θα κοιτάξω την ομάδα, τι προσφέρει σε μένα και αν μου δίνει όλα όσα θέλω. Η αλήθεια είναι ότι δε μου έχει λείψει τόσο πολύ η Ελλάδα για να βάλω στόχο ότι πρέπει να γυρίσω οπωσδήποτε.
-Μιας και αναφέρθηκες στο οικονομικό κομμάτι νωρίτερα, θεωρείς ότι δίνονται πιο εύκολα ευκαιρίες ανέλιξης σε έναν αθλητή στο εξωτερικό από ό,τι στην Ελλάδα;
Ναι, νομίζω ότι στο εξωτερικό η διαφορά είναι ότι οι παράγοντες και οι άνθρωποι που παρακολουθούν τους αθλητές είναι πιο εξειδικευμένοι από αυτούς στην Ελλάδα. Θα κοιτάξουν πιο πολύ τι κάνεις στο γήπεδο. Δε θα κοιτάξουν άλλους παράγοντες που μπορεί να βλέπουν στην Ελλάδα. Οπότε, ναι, θεωρώ ότι το εξωτερικό είναι καλύτερη λύση για παιδιά που θέλουν να βελτιωθούν και να κάνουν καριέρα.
-Πόσο συχνά συναντάς Έλληνες στη Γαλλία; Στην ομάδα υπάρχει άλλος Έλληνας;
Είμαι ο μοναδικός Έλληνας της ομάδας. Υπάρχουν, βέβαια, και άλλοι ξένοι εκτός από τους Γάλλους. Έχω γνωρίσει κάποιους Έλληνες εδώ στη Γαλλία, όταν έτυχε να πάω από περιέργεια σε ένα ελληνικό εστιατόριο εδώ στις Κάννες για να δω τις ομοιότητες και τις διαφορές με το ελληνικό φαγητό στη χώρα. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχω κάνει φιλίες με κάποιον Έλληνα εδώ, αλλά έχει τύχει σε βόλτες που κάνω να ακούσω άλλους ανθρώπους να μιλούν ελληνικά.
-Πώς θα περιέγραφες τη διαμονή σου στη Γαλλία μέχρι σήμερα;
Ερχόμενος εδώ, στις Κάννες, κατάλαβα ότι τα μέρη είναι πραγματικά πολύ όμορφα, δηλαδή έχω ευχαριστηθεί πολύ στα ρεπό μου να ανακαλύπτω καινούργια μέρη.
Όσον αφορά στην καθημερινότητα, ευτυχώς είναι πιο εύκολο για μένα το γεγονός ότι ανήκω σε μια ομάδα, οπότε είμαστε σαν μια οικογένεια. Σε ό,τι προβλήματα έχω θα με βοηθήσουν. Υπάρχουν παιδιά που μπορώ να συζητήσω.
Μπορώ να πω ότι για να ζήσεις εδώ είναι όλα ιδανικά, με τη μόνη δυσκολία που υπάρχει είναι ότι δε χρησιμοποιούν πάρα πολύ τα αγγλικά. Έτσι, αν θέλεις να μείνεις για μεγάλο διάστημα, είναι καλό να γνωρίζεις τη γλώσσα.
Της Χριστίνας Μανδρώνη
