Πριν από κάποια χρόνια και ειδικότερα το 2012 είχαμε κάνει μια συνέντευξη με την Καλαματιανή χορεύτρια Ιωάννα Παρασκευοπούλου. Τότε ήταν η πρώτη φορά που θα χόρευε στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, ένα όνειρο για την ίδια, καθώς ξεκίνησε το χορό από τη Δημοτική Σχολή, τότε ΔΕΠΑΚ, για να φθάσει να είναι ανάμεσα στις κορυφαίες της χώρας.
Να θυμίσουμε ότι κάποτε ήταν ταξιθέτρια στο Φεστιβάλ και μέχρι σήμερα έχει καταφέρει να χορέψει γι’ αυτό 5 φορές! Τελευταία της παράσταση στην πόλη ήταν το περασμένο καλοκαίρι στην κεντρική πλατεία, όπου πλήθος Καλαματιανών βρέθηκε εκεί για να δει τη δική τους χορεύτρια.
Όπως είχαμε γράψει τότε, η Ιωάννα είχε εισαχθεί στη Νομική Σχολή Αθηνών, αλλά ποτέ δεν την κέρδισε αυτή η επιστήμη, μιας και ο χορός ήταν και παραμένει η μεγάλη της αγάπη. Όπως έδειξε η πορεία της, αυτή η αγάπη την καταξίωσε στο χώρο και δικαιώθηκε για την επιλογή της.
Τέλος, να σημειωθεί ότι η Ιωάννα Παρασκευοπούλου αύριο και μεθαύριο θα συμμετάσχει στο σεμινάριο που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας:
-Είχαμε κάνει την πρώτη συνέντευξη λίγο πριν την πρώτη σου παράσταση στο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Πες μας για τις εμφανίσεις σου από τότε εδώ.
Συνολικά είναι πέντε οι φορές που έχω χορέψει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Την πρώτη φορά με την Πατρίσια Απέργη και το έργο “Era PoVera”. Την επόμενη χρονιά με το έργο “Mothers” της Ίρις Καραγιάν. Έπειτα με το “Me On Top” της Άρτεμις Λαμπίρη. Με το έργο “Alaska” της Ίρις Καραγιάν και το καλοκαίρι που μας πέρασε με το «Ανώνυμο» της Τζένης Αργυρίου.
-Πλέον βλέπουμε το Φεστιβάλ να γίνεται πιο ενεργό και «να βγαίνει προς τα έξω». Πόσο, κατά τη γνώμη σου, έχει συμβάλει σε αυτό η κα Καπετανέα;
Ανέκαθεν το Φεστιβάλ φιλοξενούσε παραστάσεις από το εξωτερικό και έκανε τέτοιες συνεργασίες. Έχουμε δει σπουδαίες παραστάσεις στα χρόνια που διευθύντρια ήταν η Βίκυ Μαραγκοπούλου. Η Λίντα Καπετανέα είναι μια εξαιρετική διεθνούς φήμης χορεύτρια και δασκάλα, ικανή να συνεχίσει και να δώσει το δικό της στίγμα στο Φεστιβάλ.
-Το είδαμε και στην πλατεία και, μάλιστα, τότε χόρεψες εκεί…
Οι παραστάσεις στην πλατεία είναι μια πολύ ωραία ιδέα, καθώς υπάρχει άμεση επαφή με το κοινό, τους περαστικούς και τον κόσμο που δεν έχει είτε την εμπειρία είτε την οικονομική δυνατότητα να δει παραστάσεις.
-Γυρίζεις ξανά στην Καλαμάτα και διδάσκεις. Πώς είναι αυτή η εμπειρία; Είχες διδάξει κάποια στιγμή και στη Δημοτική Σχολή Χορού;
Είναι σημαντικό αυτό το άνοιγμα με τα διήμερα σεμινάρια που γίνονται όλο το χρόνο στην πόλη. Υπάρχει αρκετός κόσμος στην Καλαμάτα που ασχολείται με το χορό, όπως επίσης πολλά παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά και τους δίνεται με αυτόν τον τρόπο η δυνατότητα να γνωρίσουν διαφορετικούς δασκάλους, διευρύνοντας το χορευτικό τους κόσμο.
Για μένα είναι διπλή χαρά, γιατί και κάνω τη δουλειά μου και γυρίζω στο σπίτι μου.
Στο παρελθόν, δε, δίδασκα στη Δημοτική Σχολή Χορού από το 2005-2010.
-Πέραν της Καλαμάτας, τι κάνεις αυτή την περίοδο και τι περιλαμβάνει το πρόγραμμά σου;
Κατά βάση αυτήν την περίοδο διδάσκω. Υπάρχουν στο πρόγραμμα αρκετά ταξίδια για παραστάσεις στο εξωτερικό και πρόβες που θα αρχίσουν για δύο νέες δουλειές, στα τέλη Μαΐου και στις αρχές Ιουνίου στην Αθήνα.
-Στο εξωτερικό, όταν πας, συνάδελφοί σου γνωρίζουν το Φεστιβάλ;
Ναι, έχει καταφέρει να είναι από τα σημαντικότερα Φεστιβάλ και οι ερωτήσεις τους είναι πολλές, ενώ υπάρχουν αρκετοί που είτε το έχουν παρακολουθήσει είτε είναι κάτι που θέλουν να κάνουν.
-Κάποτε σε είχαμε ρωτήσει για ένα όνειρό σου, αλλά δε μας το είχες αποκαλύψει. Τελικά, έγινε πραγματικότητα; Αν ναι, ποιο είναι;
Είχα πει «δεν έχω» και αν είχα, δε θα το έλεγα. Ισχύουν ακόμα και τα δύο.
-Η Καλαμάτα και το κεφάλαιο χορός υπάρχει κάποια στιγμή στα πλάνα σου;
Η Καλαμάτα είναι μια πόλη που αγαπώ. Την επισκέπτομαι συχνά. Ίσως αργότερα να το σκεφτόμουν να επιστρέψω και να ζήσω εκεί, αλλά ποιος ξέρει τι θα φέρει. Όσο με ικανοποιεί αυτό που κάνω στην Αθήνα, ακόμα έχω αντοχές και μου αρέσει το χάος της, δεν το σκέφτομαι. Αλλά μεγαλώνοντας, επειδή υπάρχει σοβαρή περίπτωση να θελήσω λίγη ησυχία, η Καλαμάτα, νομίζω, θα είναι η πρώτη μου επιλογή.
-Σκέφτεσαι ότι κάποια στιγμή θα σταματήσεις; Να υποθέσουμε ότι θα παραμείνεις στο χώρο;
Κάποια στιγμή σίγουρα θα σταματήσω. Πότε, όμως, θα γίνει αυτό, με τι θα ασχοληθώ μετά και πού θα καταλήξω, δεν το γνωρίζω. Σκέφτομαι διάφορα πιθανά σενάρια, αλλά ακόμα επειδή είμαι ενεργή, το αφήνω στην άκρη. Πιστεύω και ελπίζω ότι κάτι θα βρω να κάνω…
-Τι θα συμβούλευες τους γονείς που σκέπτονται να στείλουν το παιδί τους για χορό;
Μου είναι δύσκολο να συμβουλεύσω γονείς. Το μόνο που μπορώ να πω, από την άλλη μεριά, είναι ότι χαίρομαι που η μητέρα μου με στήριξε.
-Και για ένα παιδί;
Αφοσίωση και πολλή αγάπη.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
