(Για όσες αδίκως δεν βρίσκονται ανάμεσά μας)
Με το ντεμπούτο της αυγής
Η πόρτα μόλις κλειστή
Μια μύηση στην υποκριτική
«Για τα μάτια της κοινωνίας»… θαρρεί
Μπροστά στον καθρέπτη το προσωπείο της χαράς φορεί
Πίσω από αυτό…δάκρυα σαν θαλασσινά νερά
Την έλιωναν !
Άμμος γδαρμένη από άγριο αρσενικό κύμα
Κάποτε ερωτευμένη…
Δέντρο ανυπεράσπιστο στο έλεος
Ενός πάγκαλου τριαντάφυλλου
Το αίμα της έσταζε σε σάρκα και ψυχή
από τα δηλητηριώδη αγκάθια του
Πότε θα ξελυθεί από τα σχοινιά που την ορίζουν μαριονέτα σιωπηλή;
Αρίλλια
