Η πόλις μας είναι προνομιούχος δια πολλούς και ποικίλους λόγους. Σπουδαιότερος αυτών είναι και αι θαυμάσιαι φυσικαί καλλοναί της. Τας ανεκτιμήτους αυτάς ωμορφιάς της πόλεώς μας θα έπρεπε σε κάθε ευκαιρία να τις απολαμβάνωμεν. Έτσι τώρα που ευρισκόμεθα στην καλύτερη εποχή του έτους, στην ανθισμένη άνοιξη, πόσαι εκδρομαί οικογενειακαί, σχολικαί κ.λπ. δεν θα ηδυνάμεθα άραγε να διοργανώσωμεν; Αλλά τι γίνεται; Τίποτε. Απολύτως τίποτε. Ευρισκόμεθα μεσ’ την καρδιά της ανοίξεως και τα καφφενεία με τη μολυσμένη τους ατμόσφαιρα είναι καθημερινώς υπερπλήρη. Ολίγοι δε είναι εκείνοι που εννοούν να περάσουν τας ημέρας της σχόλης των εις την εξοχήν. Αφού μάλιστα έχει τόσες ώμορφες εξοχές η Καλαμάτα. Άλλο περίπατο εκτός της παραλίας δεν γνωρίζομεν κι έτσι όταν σε λίγο θα έλθη το καλοκαίρι, θα παρατηρηθή ο αυτός απελπιστικός συνωστισμός εις τον Αντιβραχίονα, οι περιπατηταί του οποίου πηγαίνουν μεν δια να αναπνεύσουν το ιώδιον, αναπνέουν όμως τα αρώματα του ωραιοφυλικού κόσμου.
Και αυτό γίνεται εις στιγμήν κατά την οποίαν οι δροσόλουστοι εξοχαί μας μένουν έρημαις.
Αλλά διατί άραγε να συμβαίνη αυτό; Δεν εγεννήθη σε κανένα σας το ερώτημα; Να σας εξηγήσω. Δύο κυρίως λόγοι συντρέχουν. Αφ’ ενός η έλλειψις μέσων συγκοινωνίας και εγκαταστάσεως κέντρων διασκεδάσεως εις τας εξοχάς και αφ’ ετέρου η συνήθειά μας να υποφέρουμε και κατά τας θερμοτέρας ημέρας του θέρους εις τα καφενεία κλεισμένοι. Δι’ αμφοτέρας τας περιπτώσεις αυτά μπορεί να σημειώση κανείς δια μυριοστήν ίσως φοράν ότι λείπουν οι υποκινηταί. Εάν εις τον Αλμυρόν υπήρχεν ένα ζυθεστιατόριον με μια καλή ορχήστρα, τέτοιο που να μπορούσε να εκπληροί τον προορισμόν του, εάν αι πύλαι του Φρουρίου ήσαν τακτικαί και όχι κατά περιόδους, όπως ατυχώς συμβαίνει, ανοικταί, εάν υπήρχε κάποια μόνιμος εγκατάστασις εις τους Αγίους Αναργύρους και υπήρχον τα μέσα της συγκοινωνίας, όλα δε ταύτα προ παντός με λαϊκάς τιμάς και όχι απροσίτους εις τον εργαζόμενον λαόν, διότι περί αυτού πρόκειται. Εάν λοιπόν όλα ταύτα υπήρχον και η δημιουργία πλείστων επικερδών επιχειρήσεων θα ήτο εύκολος και οι συμπολίται θα εσυνήθιζον την ζωήν του υπαίθρου και της φύσεως, ήτις τόσον συντελεί εις την μόρφωσιν και την διάπλασιν της ψυχής.
ΑΝΤ.ΑΝΤ.
_________________
ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟΝ
«ΘΑΡΡΟΣ» 28 Απριλίου 1927
Τα δένδρα και γενικώς το πράσινο είναι το ωραιότερο πλαίσιον δια κάθε πόλιν, όχι μόνον συντελούν δια την υγείαν των κατοίκων της, αλλά είναι ακόμη και μία ένδειξιν της καλαισθησίας των και του πολιτισμού των.
Αι Καλάμαι είναι πόλις η οποία θα ηδύνατο κάλλιστα να έχη μία θαυμασία δενδροφυτεία, από ευκαλύπτους, ακακίες, πεύκα και άλλα είδη δένδρων, όπως και κηπάρια εις τας πλατείας της κάπως καλύτερα από τα σημερινά. Δυστυχώς όμως στερείται όλων αυτών.
Δεν έχει δε γίνει μέχρι της στιγμής καμία σοβαρά προσπάθεια όπως αποκτήση δενδροστοιχίας αξίας του ονόματός των και του προορισμού των, ακόμη και τα υπάρχοντα δένδρα έχουν αφεθή εις την τύχη των και καταστρέφονται από τους διαβάτας. Τούτο δε διότι δεν έχει κατανοηθή η ωφελιμότης του πρασίνου.
Προ τινών ετών είχεν ιδρυθή ένας Σύλλογος Φιλοδένδρων, αλλ’ αυτός αν δεν διελύθη, περιέπεσεν εις νεκροφάνειαν. Ο μόνος Σύλλογος όστις επροστάτευσεν το πράσινον ενταύθα είναι ο Φιλοδασικός Σύλλογος, εις τον οποίον οφείλεται κατά μέγα μέρος η αναδάσωσις του Φρουρίου, αλλά δυστυχώς διελύθη και ούτος.
Ούτω πώς εφθάσαμεν εις το σημείον να μη ευρίσκη κανείς έναν ενδιαφερόμενο δια το στολίδι αυτό κάθε πόλεως, δια το δένδρο. Είναι αληθές ότι τελευταίως η Δημοτική Αρχή έδειξεν κάποιο ενδιαφέρον, αλλά όμως τα όργανα τα οποία διαθέτει δια την επίβλεψιν των δημοτικών δενδροστοιχιών και κηπαρίων είναι ανεπαρκή. Άλλωστε δεν πρέπει να περιμένωμεν το παν από τον Δήμον.
Η δενδροφύτευσις της πόλεως είναι μία περίπτωσις εις την οποία η ιδιωτική πρωτοβουλία δύναται να δράση επιτυχώς. Δια τούτο θα έπρεπε να ανασυσταθή ο Σύλλογος των Φιλοδένδρων και να επιδοθή εις την δενδροφύτευσιν της πόλεως ταχέως. Επίσης οι Πρόσκοποι και οι μαθηταί θα έπρεπεν, όπως γίνεται εις άλλας πόλεις, να συντρέξουν μίαν τοιαύτην προσπάθειαν, ώστε να επιτευχθή η προστασία αφ’ ενός των υπαρχόντων δενδρυλλίων και η φύτευσις αφ’ ετέρου νέων τοιούτων, εις τρόπον ώστε να επιτευχθή ο εξωραϊσμός και ο καλλωπισμός της πόλεώς μας, δια τον οποίον θα έπρεπε να καταβάλλωνται εντατικαί προσπάθειαι όπως γίνεται εις όλας τας άλλας επαρχιακάς πόλεις.
ΑΝΤ. ΑΝΤ.
__________________
Η ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΗ
«ΘΑΡΡΟΣ» 7 Μαΐου 1927
Απαραίτητον δείγμα πολιτισμού μιας κοινωνίας είναι η καλή επίπλωσις. Η δημιουργία ενός οικογενειακού περιβάλλοντος αισθητικού, το οποίον να επιτρέπη την άνετον διαμονήν εις το σπίτι. Η δημιουργία δηλαδή περιβάλλοντος καλλιτεχνικού, ικανοποιούντος το γούστο του ατόμου.
Εις την Καλαμάτα αναφορικώς εις το κεφάλαιον αυτό μένομεν εξαιρετικώς οπίσω. Ενώ υπάρχουν κεφαλαιούχοι, ενώ υπάρχουν καλαί οικοδομαί, ελάχιστα δυστυχώς υπάρχουν σπήτια εις τα οποία υφίσταται το αισθητικόν εκείνο περιβάλλον, το οποίον απαραιτήτως θα έπρεπε να υπάρχη.
Εκείνο το οποίον επίσης γενικώς παρατηρείται είναι η έλλειψις πινάκων ζωγραφικής. Ελάχισται οικογένειαι έχουν έστω και έναν πίνακα ζωγραφικής. Ενώ το πλέον κατάλληλον πλαίσιον διακοσμήσεως είναι ένα έργον ζωγραφικής καλόν. Εις αυτήν την αντίληψιν οφείλεται το γεγονός ότι εις την Ευρώπην και εις τας Αθήνας ακόμη, οι ζωγράφοι οι οποίοι άλλοτε επένοντο έχουν λύσει τελείως το οικονομικόν πρόβλημα και ευτυχούν και ότι ωρισμέναι εκθέσεις, όπως του κ. Ροΐλου, Παρθένη, Ιακωβίδου κ.λπ., με πώλησιν ολίγων μόνον πινάκων αποκομίζουν εκατοντάδας χιλιάδων δραχμών.
Βεβαίως θα προβληθή το επιχείρημα ότι δεν είναι εύκολον αι οικογένειαι εν Καλάμαις να προμηθεύωνται πίνακας τέχνης δοκίμων ζωγράφων, ων έκαστος στοιχίζει μίαν περιουσίαν. Αλλ’ αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν δύνανται να προμηθευθούν οιονδήποτε πίνακα. Εδώ υπάρχει ένας ζωγράφος αρκετά φιλότιμος. Ο κ. Μαυρόπουλος. Από την διαρκή έκθεσιν του ατελιέ του βλέπει κανείς ότι εργάζεται καλά και ότι έχει μίαν πνοήν. Εν τούτοις, καίτοι είναι αρκετά γνωστό εις την πόλιν μας, καίτοι οι πίνακές του δεν είναι βαρύτιμοι, δεν αγοράζονται όσο θα έπρεπε από τους συμπολίτας. Διατί απλούστατα δεν έχει δυστυχώς εδώ κατανοηθή ότι η ζωγραφική είναι το απαραίτητον πλαίσιον μιας καλής επιπλώσεως, ήτις δημιουργεί αισθητικόν περιβάλλον, δείγμα πολιτισμού δια μίαν κοινωνίαν.
Το λυπηρόν είναι ότι η Καλαμάτα έχει πολλούς εκατομμυριούχους και πλείστους εμπόρους, έχει ακόμη μίαν τάξιν διανοουμένων και δεν θα έπρεπε να παρατηρείτο αυτή η αφροντισιά επί ζητημάτων τα οποία είναι εκδηλώσεις μορφωμένου περιβάλλοντος.
ΑΜΑΤΕΡ
____________________
ΑΠΡΑΞΙΑ
«ΘΑΡΡΟΣ» 10 Ιουνίου 1927
Συμπολίτης μας κατεφέρετο κατά των επαγγελματιών, διότι καθώς έλεγε θέλουν να κατέχουν με μικρά μισθώματα τα καταστήματα. Ο συμπολίτης βέβαια αυτός, εξετάζων το ζήτημα από της ιδικής του πλευράς, της πλευράς των ιδιοκτητών, είχε δίκαιον απόλυτον. Αλλά δεν εσκέφθη ότι, όπως οι ιδιοκτήται, έτσι και οι επαγγελματίαι έχουν κάποιο δικαίωμα ζωής. Δεν έχω βέβαια καμμιά διάθεση να αναμιχθώ με το πολυδαίδαλον ζήτημα, του ενοικιοστασίου. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι η κατάστασις της αγοράς την οποίαν δεν έλαβεν υπ’ όψιν του ο καταφερόμενος κατά των επαγγελματιών συμπολίτης.
Πρόκειται δια την γενικήν απραξίαν η οποία επικρατεί εις αυτήν.
Συμπολίται οι οποίοι μόλις προ τινός δεν κατεδέχοντο να ζητήσουν μισή οκά ζάχαρης, σήμερα ζητούν πενήντα δράμια. Η βαρεία φορολογία η οποία επεβλήθη επί των τροφίμων τα κατέστησε κυριολεκτικώς απρόσιτα. Ο κόσμος ήρχισε να επιτίθεται ακατάσχετος επί των σαρδελών, το τυρί θεωρείται πλέον είδος πολυτελείας. Πολλοί το μεταχειρίζονται ακριβώς όπως μεταχειρίζονται και την μετάδοσιν.
Εκεί όπου δύναται κανείς να παρατηρήση την χαρακτηριστικήν αυτήν απραξίαν είναι τα συνοικιακά παντοπωλεία. Οικογενειάρχης εφωράθη αγοράζων πενήντα δράμια ζάχαρης. Ερωτηθείς δε αυτός αν επαρκεί η μικρά αυτή ποσότης, είπεν, ότι θα την μεταχειρισθή μόνον ως φάρμακον. Πολλοί κάμνουν οικονομίαν και εις αυτά τα σπίρτα.
Συμπολίτης εμαρτύρησε δια να ανάψη το σιγαρέττο του, το οποίον δια την ακρίβειαν δεν ήτο άρτιον, με το σιγαρέττο του συνομιλητού του, λυπούμενος να ανάψη ένα σπίρτο.
Γενικώς εις την αγοράν κυριαρχεί ένα νέκρωμα, το οποίον μόνον δυσάρεστα δύναται να προοιωνίζη.
Και εις επίμετρον όλης αυτής της καταστάσεως έρχονται και οι νέοι φόροι. Πολλοί επαγγελματίαι μελετούν να κλείσουν τα καταστήματά των και να καταταχθούν εις τον… στρατόν. Πιθανόν μετ’ ολίγον να αναλάβουν καμμιά διαχείρηση ή να κάμουν και ένα κίνημα και να δυνηθούν να εξασφαλίσουν τα αναγκαία δια το υπόλοιπον του βίου των…
ΑΝΤ.ΑΝΤ
