Χωρίς διέξοδο και ελπίδα βρέθηκαν όσοι ήταν στο αμπάρι του αλιευτικού που βυθίσθηκε στα διεθνή ύδατα ανοικτά της Πύλου. Όλα τα στοιχεία πλέον κατατείνουν στο ότι στον υγρό, στενό και σκοτεινό αυτό χώρο, με μία μόνο είσοδο και έξοδο, είχαν οδηγηθεί πάρα πολλοί άνθρωποι και κυρίως γυναίκες και παιδιά, τους οποίους το πλωτό «νεκροταφείο» παρέσυρε μαζί του στο βυθό.
Από τις μαρτυρίες συγγενών που κατά δεκάδες έφταναν στη Μεσσηνία, οι άνθρωποι που αγνοούνται μπορεί να είναι και εκατοντάδες. Ελάχιστοι κατάφεραν να χαμογελάσουν όπως ο Φαρντί, που βρήκε τον 18χρονο αδελφό του
@usmanbatti261 #greece🇬🇷 #pakistan🇵🇰 #imrankhan #iamwithkhan ♬ orijinal ses – KaHiN
Μία πληροφορία θέλει, από μαρτυρίες διασωθέντων, αλλά και από όσα κατέθεσαν στους λιμενικούς οι συλληφθέντες, να αγνοούνται 568 άτομα… Αυτό σημαίνει πως στο μοιραίο σκάφος επέβαιναν συνολικά 750 άνθρωποι. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, τότε είναι ό,τι χειρότερο έχει συμβεί ποτέ στη Μεσόγειο.
Συγκλονιστικές στιγμές
Η αγωνία φίλων και συγγενών όσων ταξίδευαν με το αλιευτικό σκάφος που ναυάγησε, έχει φτάσει πλέον στην κορύφωση. Κατά δεκάδες φτάνουν στη Μεσσηνία, προσπαθώντας να μάθουν εάν οι δικοί τους άνθρωποι είναι ανάμεσα στους διασωθέντες ή και τους νεκρούς.
Η πιο συγκινητική στιγμή εκτυλίχθηκε προχθές το πρωί στο λιμάνι της Καλαμάτας, λίγο πριν αναχωρήσουν τα λεωφορεία με τους διασωθέντες για τη δομή στη Μαλακάσα. Ο Σύρος Φαρντί ήρθε από την Ολλανδία, πιστεύοντας όμως ότι ο 18χρονος αδελφός του Μοχάμαντ έχει χαθεί στα νερά της Μεσογείου.
Όταν τον διέκρινε μέσα από τα κάγκελα στις αποθήκες του λιμανιού όπου φιλοξενούνταν προσωρινά, οι σκηνές που εκτυλίχθησαν μεταξύ τους δεν μπορούν να περιγραφούν. Παρότι τους χώριζαν τα κάγκελα, αγκαλιάζονταν κλαίγοντας και οι δύο, ενώ ο μεγάλος αδελφός φιλούσε συνεχώς το κεφάλι του 18χρονου.
Δεν ήταν όλοι τυχεροί
Δεν ήταν το ίδιο τυχεροί, όμως, και άλλοι που με φωτογραφίες στα χέρια ή στα κινητά προσπαθούσαν να ρωτήσουν όποιον έβρισκαν για να μάθουν το παραμικρό. Άλλος έψαχνε τη γυναίκα του, άλλος τα παιδιά τους, άλλος ολόκληρη την οικογένειά του.
Γροθιά στο στομάχι ήταν οι μαρτυρίες συγγενών θυμάτων από το ναυάγιο στην Πύλο στην έκτακτη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η Κίνηση «Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή».
Ο Αντίρ Χουσεΐν έχασε τον αδερφό του που ζούσε για 14 χρόνια στη χώρα μας πριν επιστρέψει στο Πακιστάν, ο Χασάν Αλί το μικρό του αδερφό, Φαχάντ, μόλις 19 ετών και ο Νακάς, που ήρθε από την Ιταλία, δύο θείους του, 40 και 45 ετών.
«Θέλω να βρω τον αδελφό μου. Κανένας δε με βοηθάει. Έχει μικρά παιδιά. Ήθελε να ζήσει» είπε ο Αντίρ. Προσπάθησε να τον αποτρέψει από το επικίνδυνο ταξίδι, μάταια όμως.
Ο Χασάντ είπε για τον αδερφό του Φαχάντ: «Ήταν 19 ετών και δεν ξέρω πού είναι, θέλω να μάθω ποιος είναι υπεύθυνος».
Οι θείοι του Νακάς «ήθελαν να έρθουν στην Ευρώπη για να μαζέψουν ψωμί για τα παιδιά τους. Δεν ξέρω πού θα τους βρω και ποιος θα με βοηθήσει», σημείωσε.
«Ένιωσα το σκάφος να γέρνει…»
Διασωθείς πακιστανικής καταγωγής, μιλώντας στο Mega, αποκάλυψε πως έδωσε προκαταβολή 8.000 δολαρίων στους διακινητές, προκειμένου να ταξιδέψει από τη Λιβύη στην Ιταλία. Περιέγραψε ότι πριν από ένα μήνα ταξίδεψε στη Λιβύη και το κύκλωμα τους μετέφερε από σπίτι σε σπίτι, όπου συγκατοικούσαν περίπου 150 με 200 άτομα.
«Στο σκάφος ήταν δύο άτομα που είχαν ενεργό ρόλο στη μεταφορά μας και έκαναν κουμάντο. Εμένα με έβαλαν να κάτσω στο επάνω κατάστρωμα, ενώ τη γυναίκα μου με τα παιδιά μου σε καμπίνα. Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας ξημερώματα Παρασκευής και στο σκάφος ήμασταν περίπου 700 άτομα», είπε.
«Ταξιδεύαμε 3 ημέρες και μετά χάλασε η μηχανή του σκάφους. Βραδινές ώρες στις 13/06/2023 οι διακινητές είχαν σβήσει τις μηχανές του σκάφους για να μην ακούν το θόρυβο δίπλα τους τα πλοία που περνούσαν. Κάποιοι από τους Αιγύπτιους ζήτησαν νερό από πλοίο που περνούσε. Το πλήρωμα κάποιου πλοίου πέταξε νερό, όμως το πήραν όλοι οι Αιγύπτιοι και σε μας δεν έδωσαν.
@usmanbatti261 #greece🇬🇷 #pakistan🇵🇰 #imrankhan #iamwithkhan ♬ original sound – Anmol Loves❤️Asad❤️
Τσακωθήκαμε μεταξύ μας και μετά έδωσαν και σε μας νερό. Μετά έβαλαν εμπρός τη μηχανή και συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Μισή ώρα μετά σταμάτησε πάλι η μηχανή του σκάφους. Εγώ καθόμουν στα γόνατα και διάβαζα ευχές, γιατί φοβόμουν και ξαφνικά ένιωσα το σκάφος να γέρνει από τη μία μεριά. Το σκάφος άρχισε να μπάζει νερό. Τότε μετακινηθήκαμε όλοι από την άλλη μεριά και επειδή το βάρος πήγε στην άλλη πλευρά, το σκάφος άρχισε να βουλιάζει.
Κάποιοι πήδηξαν στη θάλασσα και κάποιοι άλλοι κρατιούνταν από διάφορα σημεία του σκάφους. Εγώ πήδηξα στη θάλασσα, όμως επειδή δεν ήξερα κολύμπι, καθόμουν ανάσκελα και περίμενα να με σώσουν. Όσοι δεν πρόλαβαν να βγουν, βυθίστηκαν στο νερό μαζί με το σκάφος. Μεταξύ αυτών χάθηκαν και η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, που βρίσκονταν στην καμπίνα του σκάφους».
Της Βίκυς Βετουλάκη
