Ήδη συμπληρώθηκαν σχεδόν τέσσερα χρόνια από τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές και οι τοπικές κοινωνίες έχουν μπει για τα καλά σε μια καινούργια προεκλογική τροχιά, συζητούν και εκδηλώνουν ενδιαφέρον για το τι θα συμβεί στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση προβαίνουν σε κρίσεις, εκτιμήσεις και προγνωστικά.
Αυτό, όμως, που πρέπει να ενδιαφέρει είναι αν και κατά πόσο οι τοπικές κοινωνίες έκαναν τους μετεκλογικούς απολογισμούς τους και έμαθαν από τα τυχόν λάθη στις επιλογές τους. Ενδιαφέρον, επίσης, έχει το αν και κατά πόσο είναι απαλλαγμένοι από κομματικές υποδείξεις και αν με χωρίς κομματικές προκαταλήψεις σκέφτονται την επόμενη εκλογική μέρα. Διότι στις εθνικές εκλογές δίνεται μέσα από τα προγράμματα των κομμάτων η δυνατότητα στον ψηφοφόρο να επιλέξει εξωτερική πολιτική, υγεία, παιδεία, οικονομία κ.λπ. Έτσι οδηγείται στην επιλογή κόμματος.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές, μακριά από κομματικές υποδείξεις όλοι, με την αρετή του Οδυσσέα και όχι των μνηστήρων της Πηνελόπης πρέπει να ψάχνουν να βρουν το κομμένο νήμα του πουλόβερ και να το ενώνουν. Έτσι από τους υποψηφίους με αντικειμενικότητα θα επιλεγούν από τους καλούς οι καλύτεροι και ικανότεροι.
Οι τοπικές κοινωνίες, λοιπόν, είναι γεμάτες από υποψηφίους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α’ και Β’ βαθμού. Χρήσιμο εδώ είναι να επισημάνω κάποια σημεία και να κατατεθούν κάποιες απόψεις σχετικά με το ποια πρέπει ή δεν πρέπει να είναι τα αξιολογικά κριτήρια με τα οποία ο ψηφοφόρος θα κάνει τις επιλογές του.
Παρακάτω θα προσπαθήσω να σχολιάσω δύο από τις φράσεις που ακούγονται προεκλογικά και είναι: «όλοι ίδιοι είναι» και το «εγώ ασχολούμαι».
α. «Όλοι ίδιοι»
Αυτούς που ασχολούνται με τα κοινά μπορούμε να τους διακρίνουμε σε πάρα πολλές κατηγορίες. Επί του παρόντος δεν είναι εφικτό αλλά ούτε και χρήσιμο να εξειδικεύσουμε τόσο πολύ. Ως κατηγορίες θα αναφέρω:
-Αυτούς που θέλουν να υπηρετήσουν κομματικές γραμμές και θέσεις
-Αυτούς που επιζητούν κοινωνική καταξίωση
-Αυτούς που επιζητούν οικονομικά οφέλη
-Αυτούς που θέλουν να συμβάλουν στο καλό του τόπου τους.
Σε όλες αυτές τις κατηγορίες συναντάμε ικανούς και μη ικανούς. Δεν μπορούμε, όμως, σε καμία περίπτωση αβασάνιστα και με απλούστατους συμψηφισμούς να τους βάζουμε όλους στο ίδιο «σακί» λέγοντας τη συνήθη φράση «όλοι ίδιοι είναι». Αυτό είναι επικίνδυνο, γιατί αποθαρρύνει αυτούς που καταβάλλουν την όποια γόνιμη και ειλικρινή προσπάθεια. Γι’ αυτό προτού ο καθένας προβεί στην όποια κριτική προσώπου ή προτού δώσει την όποια υπόσχεση ψήφου καλό είναι να φροντίσει να έχει πληρέστερη ενημέρωση γι’ αυτούς που είτε κρίνει είτε ψηφίζει.
β. «Εγώ ασχολούμαι…»
Η ενασχόληση με τα κοινά τις πιο πολλές φορές καθιστά τον πολίτη ενεργό. Στις μέρες το έχουν πολύ ανάγκη οι τοπικές κοινωνίες. Όταν όμως το φωνάζουμε καταντά βαρετό και αφήνει περιθώρια δυσπιστίας. Προβάδισμα ο καθένας δεν παίρνει από το πόσα χρόνια ασχολείται με τα κοινά, αλλά εκ του αποτελέσματος που έχει επιτευχθεί από την ενασχόλησή του με τα κοινά. Άσε που πολλές φορές καταντά βαρετό και κουράζει τον κόσμο να βλέπει τα ίδια πρόσωπα να ασχολούνται. Γι’ αυτό χρήσιμο δεν είναι να απαριθμούμε δεκαετίες ενασχόλησης ως συγκριτικό πλεονέκτημα αλλά δεκαετίες έργων που επιτελέστηκαν με την βοήθεια και την προσφορά μας.
Υ.Γ. Οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές δεν είναι σωστό να γίνουν με τη λογική των συμβιβασμών, των «συναλλαγών» και τη δημιουργία μηχανισμών που λειτουργούν υπόγεια, μικροπολιτικά, παλαιοκομματικά και σε βάρος της ουσίας. Τα ψηφοδέλτια που θα δημιουργηθούν να είναι «ευρύχωρα», να διαθέτουν ευελιξία, ικανότητα και να εφάπτονται με την κοινωνία δημιουργώντας έτσι ευρείες πλειοψηφίες.
Του Θόδωρου Σταυριανόπουλου
Msc Ηθ. Φιλοσοφίας – Μαθηματικού
