Όταν πριν από 10 χρόνια «αποκαλύφθηκε» η αναπλασμένη κεντρική πλατεία Καλαμάτας, αυτό που έκανε εντύπωση ήταν το ελάχιστο πράσινο που υπήρχε σε αυτήν.
Μάλιστα, σε ερώτηση που είχαμε θέσει από την πρώτη στιγμή και αφορούσε στα παγκάκια, καθώς σχεδόν όλα ήταν χωρίς φυσική σκιά, μας είχαν απαντήσει ότι, όταν τα δέντρα θα μεγαλώσουν, δε θα υφίσταται ζήτημα.
Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν 10 ολόκληρα χρόνια, τα συγκεκριμένα δέντρα (που προφανώς δε φταίνε σε κάτι… και ίσως είναι ακατάλληλα για σκίαση) μεγάλωσαν, αλλά τελικά το πράσινο στοιχείο εξακολουθεί να λείπει…
Το σημαντικότερο που μπορεί κάποιος να αντιληφθεί, ειδικά αυτές τις μέρες, είναι ότι μέχρι να πέσει ο ήλιος τα δεκάδες παγκάκια στα οποία δύναται κανείς να ξαποστάσει είναι από ελάχιστα έως κανένα, αφού κυριολεκτικά καίνε.
Έτσι βλέπουμε στην κεντρική πλατεία που φλέγεται τους περαστικούς να αναζητούν απεγνωσμένα σκιά, η οποία υπάρχει μόνο στα δέντρα από την πλευρά της οδού Αριστομένους, όπου στέκονται όρθιοι.
Το να μπουν μεγάλα δέντρα μοιάζει αδύνατο, τα υπάρχοντα να μεγαλώσουν γρηγορότερα ακόμα πιο αδύνατο, οπότε ας σκεφτούν οι αρμόδιοι κάποια λύση, γιατί η πλατεία θυμίζει τηγάνι στη φωτιά…
Πάντως, μια λύση για την οποία είχαμε γράψει και στο παρελθόν, αλλά μάλλον δεν άρεσε στους αρμοδίους ή την προσπέρασαν, είναι να τοποθετηθούν παγκάκια στο ανατολικό πεζοδρόμιο της Αριστομένους. Πεζοδρόμιο φαρδύ, όπου τα πλατάνια δημιουργούν σκιά για πολλές ώρες.
Μέχρι την αρχή του Πάρκου
Πέραν της κεντρικής πλατείας, το ίδιο ζήτημα υπάρχει και στο νοτιότερο αναπλασθέν τμήμα, μέχρι την αρχή του Πάρκου δηλαδή, όπου επίσης δύσκολα θα βρεθεί ένα παγκάκι με σκιά πριν πέσει ο ήλιος. Το δε απέναντι πεζοδρόμιο έχει σκιά, αλλά κι εκεί δεν υπάρχει ούτε ένα παγκάκι.
Π.Μπ.
