Τριάντα πέντε νέα παιδιά από τον Καναδά και την Αμερική γνωρίζουν αυτό τον καιρό την Ελλάδα όπως δεν την ξέρουμε εμείς οι γηγενείς…
Το Θερινό Σχολείο Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού της Παμμεσσηνιακής Ομοσπονδίας Αμερικής και Καναδά υλοποιείται σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου για 15η χρονιά από 9 Ιουλίου έως 4 Αυγούστου και στο πλαίσιο αυτό οι νεαροί ομογενείς έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μαθήματα Γλώσσας, Ιστορίας και Λογοτεχνίας (επιστημονικά υπεύθυνη είναι η καθηγήτρια, Ελένη Βολονάκη).
Η ομάδα απολαμβάνει ένα ιδιαίτερα πλούσιο πρόγραμμα επισκέψεων σε σημαντικούς αρχαιολογικούς τόπους και μουσεία ανά την Ελλάδα, περιηγήσεις σε όλες τις γωνιές της Μεσσηνίας (Καλαμάτα, Κορώνη, Πύλο, Μεθώνη, Κυπαρισσία, Μάνη, Αρχαία Μεσσήνη, Μεσσηνιακός Κόλπος κ.τ.λ.) και γνωριμία με την τοπική ιστορία, τον πολιτισμό, την αρχιτεκτονική, τα ήθη και τα έθιμα.
Το «Θ» είχε την ευκαιρία να ακολουθήσει την «αποστολή» της περασμένης Παρασκευής, 21 Ιουλίου, διαπιστώνοντας από κοντά πόσο το απολαμβάνουν και πόσο σημαντική εμπειρία είναι για όλους. Το ταξίδι στην Αργολίδα, παρότι έγινε σε συνθήκες καύσωνα, ήταν ιδιαίτερα «παραγωγικό» και σε αυτό φρόντισε ιδιαίτερα ο ξεναγός, ο κ. Θοδωρής, ο οποίος επί ώρες εξηγούσε και εξιστορούσε με διαδραστικό τρόπο όσα έβλεπαν από κοντά στους ομογενείς φοιτητές, οι οποίοι τον παρακολουθούσαν μαγεμένοι.
Νιώσαμε δέος και θαυμασμό για τα κτίσματα και την αρχιτεκτονική (θολωτός τάφος του Αγαμέμνονα-θησαυρός του Ατρέως, πύλη των Λεόντων, κυκλώπεια τείχη κ.τ.λ.), τα καλλιτεχνικά και χρηστικά δημιουργήματα των αρχαίων Ελλήνων στο μουσείο των Μυκηνών, θλίψη και προβληματισμό για τα τραγικά γεγονότα της νεότερης Ελλάδας, όπως η δολοφονία του Καποδίστρια στο Ναύπλιο, ενώ τέλος καθίσαμε στις ίδιες πέτρινες κερκίδες όπου κάθονταν οι πρόγονοί μας πριν από χιλιάδες χρόνια, σε ένα σχεδόν γεμάτο εντυπωσιακό από κάθε άποψη θέατρο της Επιδαύρου, για να παρακολουθήσουμε μια παράσταση (ασχέτως αν η «Μήδεια» του Καστόρφ και σίγουρα όχι του Ευριπίδη, παραήταν πρωτοποριακή).
Η επιστροφή στην Καλαμάτα έγινε ξημερώματα, αλλά οι καρδιές και το μυαλό των νεαρών ομογενών και των συνοδών τους είχαν πλουτίσει με γνώσεις, εικόνες και συναισθήματα που δε θα ξεθωριάσουν ποτέ, ζωογονώντας δεσμούς-επιπλέον κίνητρο που θα τους κάνει να ξανάρχονται με κάθε ευκαιρία, αναπέμποντας ταυτόχρονα τον ελληνισμό και την ελληνικότητα παντού…
Ο λόγος στα ίδια τα παιδιά…
Η Γεωργία και η Σοφία ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένες από τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα, μιλώντας για μια υπέροχη εμπειρία που όλοι θα έπρεπε να έχουν την ευκαιρία να ζήσουν…
Η Αναστασία από το Μόντρεαλ Κεμπέκ Καναδά μάς ανέφερε: «Μου αρέσει πάρα πολύ το Θερινό Σχολείο. Χαίρομαι που γνώρισα νέους ανθρώπους και είμαι πολύ ευτυχισμένη που είμαι σε αυτό το σχολείο. Μάθαμε την ιστορία της Ελλάδα, λίγο από την αρχιτεκτονική της και πολλά πολλά άλλα. Μου άρεσε ιδιαίτερα όταν πήγαμε στη θάλασσα και όταν χορεύαμε στο εστιατόριο. Χορεύω πολλά χρόνια σε διάφορες ομάδες και μου αρέσει πολύ».
Η Βασιλική, με καταγωγή από Τρίπολη και Γύθειο, έρχεται συχνά στην Ελλάδα, καθώς ο μπαμπάς της είναι ο μόνος από τα αδέλφια του που πήγε στον Καναδά κι έτσι οι οικογενειακοί δεσμοί διατηρούνται ισχυροί με τη χώρα μας. Αισθάνεται Ελληνίδα του Καναδά, σε μια χώρα όπου όλοι «προέρχονται και από κάπου αλλού», όπως εξηγεί. «Γνωρίσαμε πολλούς ανθρώπους, έκανα καινούργιες φιλενάδες, με τις οποίες θα κρατήσουμε επαφή και θα ανταλλάξουμε επισκέψεις. Γνωρίζουμε διαφορετικά μέρη, μαθαίνουμε κάθε μέρα νέα πράγματα, αν και ήδη γνωρίζω πολλά ιστορικά στοιχεία από το σχολείο» μας είπε.
Η Μαρία ζει στη Νέα Υόρκη, με γιαγιά στην Αθήνα και καταγωγή από Αρκαδία, Λακωνία: «Ήμουν λίγο αγχωμένη όταν ήταν να μιλήσω σε άλλους ανθρώπους, αλλά τα μαθήματα στην αίθουσα με βοήθησαν πάρα πολύ, γιατί βλέπω τη γλώσσα γραπτά, αλλιώς είναι δύσκολο να μάθεις την αίσθηση της δομής της γλώσσας από τα προφορικά. Τώρα καταλαβαίνω πολύ καλύτερα, μαθαίνω κανόνες, μιλάω με τους φίλους μου.
Υπέροχη εμπειρία και είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι εδώ με τα άλλα παιδιά, με τόσο πλούσιο πρόγραμμα. Έχω το προνόμιο να μαθαίνω Γλώσσα, Λογοτεχνία, Ιστορία, Μουσική. Από κάθε άποψη είμαστε τυχεροί, ενώ άλλοι δεν έχουν αυτή την ευκαιρία, ούτε καν οι ντόπιοι Έλληνες».
Η Κατερίνα ζει στο Τορόντο και γνωρίζει πολύ καλά ελληνικά με «δασκάλους» τους παππούδες της και τα συχνά ταξίδια στη γενέτειρα. «Βοηθάει πάρα πολύ όταν έχεις την ευκαιρία για την πρακτική εξάσκηση της γλώσσας. Αλλιώς μόνο να τα βλέπεις στο χαρτί δεν αρκεί, χρειάζεται να μπορείς να μιλάς και με άλλους ανθρώπους. Είναι πολύ διαφορετικά. Μου αρέσει και ο τρόπος που γίνονται τα μαθήματα στην τάξη με τους καθηγητές μας. Γενικότερα κερδίζω εμπειρίες, έχω συναντήσει ανθρώπους που θα μείνουμε φίλοι για πολύ καιρό, την ελευθερία να γυρνάμε στην πόλη και να είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας. Μου άρεσε ιδιαίτερα η εκδρομή στην Κορώνη, και στη θάλασσα και στην πόλη, μετά φάγαμε, χορέψαμε, μάθαμε για την ιστορία της περιοχής» μας ανέφερε η Κατερίνα.
Η Γκρέις είναι η μόνη που δεν έχει ελληνικές ρίζες καταγωγής. Είναι Αμερικανίδα με πατέρα από τον Λίβανο, που, όπως μας είπε, αγάπησε την Ελλάδα και τη γλώσσα, όταν πρωτοάκουσε ελληνική μουσική σε ηλικία περίπου 7 ετών! Παρότι παρακολουθεί ελληνικές σπουδές, σπουδάζοντας Ελληνική Γλώσσα και Ιστορία στον Καναδά και έχει πολλές διακρίσεις, μας λέει ότι τα ελληνικά είναι δύσκολα και δεν υπάρχουν πολλοί φοιτητές που δεν είναι Έλληνες στη σχολή της. Θα συνεχίσει με μάστερ στην Ιστορία, ενώ στην Ελλάδα έχει έρθει αρκετές φορές (σε Κέρκυρα, Πάρο, Ρόδο, Αθήνα Θεσσαλονίκη, Μεσσηνία).
Για το πρόγραμμα του Θερινού Σχολείου ενημερώθηκε από έναν καθηγητή της και χαίρεται ιδιαίτερα που έχει την ευκαιρία να συναντήσει νέα Ελληνόπουλα, να μάθει πολλά πράγματα και να βελτιώσει τις γνώσεις των ελληνικών της.
Ο Χρύσανθος από τη Νέα Υόρκη ανέφερε στο «Θ»: «Μου αρέσει πάρα πολύ το πρόγραμμα, κέρδισα πάρα πολλά, ιδιαίτερα στο κομμάτι της γλώσσας. Αγαπάω πάρα πολύ τη χώρα και έρχομαι όσο μπορώ, με τον covid και τις σπουδές που θα ακολουθήσουν θα είναι δύσκολο, αλλά αγαπώ πολύ την Ελλάδα και θα ξαναέρθω».
Ο Κωνσταντίνος είναι γεννημένος στη Μόσχα, μόλις 18 ετών και διαμένει στην Καλαμάτα τον τελευταίο 1,5χρόνο, κάνοντας την… επανάστασή του. Κάθε καλοκαίρι ερχόταν 3 μήνες, τρέφει μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα και σχεδιάζει να ζήσει μόνιμα στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, γυρίζοντας για λίγο στη Ρωσία, προκειμένου να διευθετήσει κάποια θέματα και να παντρευτεί με την κοπέλα του!
Είναι ενθουσιασμένος από την εμπειρία του θερινού σχολείου, από τα μαθήματα, τα ταξίδια και τη συναναστροφή με τα άλλα παιδιά. «Έμαθα πολλά πράγματα που δεν ήξερα» κατέληξε ο ίδιος, ο οποίος σπουδάζει πληροφορική.
Ο Αδάμ από το Μόντρεαλ πρόσθεσε για τη δική του εμπειρία: «Νομίζω ότι είναι πολύ παραγωγικό όλο το πρόγραμμα και το ταξίδι και μου δίνει τη δυνατότητα να μάθω ελληνικά. Νιώθω ότι κέρδισα πολλά στη γνώση μου για την Ελλάδα, μέσα από τις εμπειρίες που μας δόθηκαν, με την επίσκεψη σε πολλά μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους και με όλα όσα ακούσαμε και είδαμε».
Ο Μιχάλης, επίσης από το Μόντρεαλ και ρίζες σε Άνδρο, Μεγαλόπολη, Κυπαρισσία, μας είπε πριν αρχίσει η παράσταση στην Επίδαυρο ότι τα μαθήματα τον βοηθούν στην εξάσκηση της γλώσσας, αυτό που χρειάζεται δηλαδή και ότι απόλαυσε ιδιαίτερα τα μουσικά μαθήματα.
Η Αλεξάνδρα Βλαχάκη και η Θεοδώρα Προσηλιακός μοιράστηκαν μεταγενέστερα την εμπειρία τους από την Αρχαία Ολυμπία:
Αλεξάνδρα: «Είναι όλα φανταστικά! Μου αρέσει πάρα πολύ να περνάω χρόνο και να γνωρίζομαι καλύτερα με τα παιδιά, ακόμη και στο λεωφορείο ή στην τάξη. Εντυπωσιάστηκα από την Αρχαία Ολυμπία, όπου είχαμε τη μοναδική εμπειρία να τρέξουμε έναν αγώνα εκεί όπου γίνονταν αγώνες πριν από χιλιάδες χρόνια!»
Θεοδώρα: «Το να είμαι μέλος της Παμμεσσηνιακής Ομοσπονδίας είναι μια φανταστική εμπειρία. Το να μαθαίνω τη γλώσσα, την κουλτούρα μας, οι επισκέψεις σε μοναδικά μέρη. Είχα και την ευκαιρία να πάω στο χωριό μου στους Γαργαλιάνους και να δω τα ξαδέλφια και την οικογένειά μου –κάτι που δε θα μπορούσα να κάνω χωρίς το πρόγραμμα».
Η Ζωή μένει στον Καναδά, έχοντας πολλούς συγγενικούς δεσμούς με την Ελλάδα. Έμαθε για το πρόγραμμα από μια φίλη της και η εμπειρία την… αποζημίωσε: «Είναι ακριβώς αυτό που περίμενα. Λατρεύω να μαθαίνω για την ελληνικό πολιτισμό, την αρχιτεκτονική και την ιστορία, μαθαίνω ελληνικά, επικοινωνώ, γίνομαι μέρος της κουλτούρας».
Η κα Αλεξάνδρα Κατσαρού, πρώην πρόεδρος της Παμμεσσηνιακής Ομοσπονδίας και συνοδός στο Θερινό Σχολείο από τα πρώτα χρόνια, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Κάθε χρόνο είναι και πιο ωραία. Τα περισσότερα παιδιά έχουν εμπειρία από την Ελλάδα και μιλάνε αρκετά καλά ελληνικά. Είμαστε όλοι μια δεμένη ομάδα. Η εμπειρία να μαθαίνουν τη γλώσσα με τα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο, να μαθαίνουν την ιστορία, να γνωρίζουν οι παππούδες και η γιαγιά τους που γεννήθηκαν είναι πολύ σημαντικές. Υπάρχουν παιδιά που συμμετέχουν κι από άλλες περιοχές όχι μόνο από τη Μεσσηνία, αλλά η Ελλάδα είναι μια!».
Η Μαργαρίτα Μπούρα πρόσθεσε: «Τα παιδιά έχουν μια ευκαιρία να γνωρίσουν την Ελλάδα από την εκπαιδευτική σκοπιά. Πηγαίνουν στο σχολείο, κάνουν μαθήματα γλώσσας και ιστορίας, επισκεπτόμαστε αρχαιολογικούς χώρους. Μυκήνες, Ναύπλιο, Ολυμπία, Πύλο και Μεθώνη, Μάνη, Αρχαία Μεσσήνη. Βλέπουν μπροστά τους αυτό που μπορεί να έχουν διαβάσει και στην αγγλική γλώσσα και στα ελληνικά, αλλά εδώ η εμπειρία είναι πιο χειροπιαστή. Εμπειρίες μιας ζωής, ευχάριστες αναμνήσεις, που θα κουβαλάνε μαζί τους. Θα είναι οι πρεσβευτές των Ελλήνων στο εξωτερικό, θα μιλάνε για την Ελλάδα με τα καλύτερα λόγια, θα ξέρουν από πού έρχονται, θα ξέρουν για τον πολιτισμό της Ελλάδας, θα αισθάνονται υπερήφανα Ελληνόπουλα. Κι όλα αυτά είναι πολύ καλά και για τα ίδια και για την πατρίδα μας, που έχει ανθρώπους πρεσβευτές σε Αμερική, Καναδά και αλλού».
Τέλος, η Βασιλική Κουτσούκου – Γκρόσσο τόνισε μιλώντας με μεγάλο ενθουσιασμό: «Είναι πολύ σημαντικό όλο αυτό που γίνεται, χωρίς τέτοιες δράσεις μπορούμε να σβήσουμε… Αυτά τα παιδιά είναι ο σπόρος για έξω και διαφημίζουν τη χώρα μας λέγοντας: “Η Ελλάδα είναι το κάτι άλλο! Να ‘ρθείτε κι εσείς, τι ωραία που είναι η Ελλάδα!”. Αν δεν έρχεσαι στην Ελλάδα, λες: Γιατί μιλάω ελληνικά; Γιατί χορεύω; Γιατί έχουμε ήθη κι έθιμα; Και μετά έρχεσαι στην Ελλάδα και λες: Α, τώρα κατάλαβα! Τι ωραία που είναι η Ελλάδα, ελάτε όλοι στην Ελλάδα, να τη δείτε, να δείτε πού και πώς ζούσαν οι παππούδες μας.
Γιατί άμα φεύγεις, χάνεσαι κι εμείς θέλουμε οι ρίζες να πάνε βαθιά, να κρατάνε καλά για τις επόμενες γενιές, να μη σβήσουμε. Πιστεύω στο πρόγραμμα 15 χρόνια κι εγώ έρχομαι να μάθω πράγματα και κάθε χρόνο μαθαίνω κάτι καινούργιο»…
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
