Πέραν μιας μεγάλης εκδήλωσης που είχε διεξαχθεί στο Πνευματικό Κέντρο πριν από κάποια χρόνια για τους σεισμούς του 1986, οι οποίοι άλλαξαν τα πάντα στην Καλαμάτα, δυστυχώς αυτή η μέρα μνήμης δείχνει να έχει υποβαθμιστεί. Εκτός από την εκδήλωση που έχει προγραμματιστεί στο μνημείο που έχει δημιουργηθεί στο κέντρο της πόλης, δε θα γίνει κάτι άλλο.
Να σημειωθεί, μάλιστα, ότι στη συγκεκριμένη, που διαρκεί μερικά λεπτά, δεν κλείνει καν ο δρόμος, με αποτέλεσμα να τηρείται ενός λεπτού σιγή και ακριβώς από πίσω να περνούν αυτοκίνητα, μηχανάκια και λεωφορεία.
Είναι γνωστό ότι υπάρχει πολύ οπτικοαουστικό υλικό για τις συγκεκριμένες μέρες που σημάδεψαν την πόλη και θα ήταν εύκολο και σωστό να γίνει κάποια άλλη εκδήλωση, που θα έδειχνε τι έγινε τότε, τι σημαίνει σεισμός και ποιες οι επιπτώσεις του.
Ακόμα σημαντικότερο και πολυτιμότερο για
την Καλαμάτα θέμα, όμως, είναι τα ετοιμόρροπα κτήρια που πριν από 37 χρόνια
χτυπήθηκαν ανεπανόρθωτα και παραμένουν έτσι.
Αποτελούν δε σοβαρό κίνδυνο για τους διερχόμενους, αφού ανά πάσα στιγμή μπορεί
να καταρρεύσουν, κάτι που άλλωστε έχει συμβεί, με μεγάλα τμήματά τους να
πέφτουν στο έδαφος.
Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε ακούσει πολλά «θα», δυστυχώς όμως έχουμε μείνει σε αυτά και έχουμε περιοριστεί στις καταγραφές των επικινδύνων κτηρίων και στις μηνύσεις κατά των ιδιοκτητών.
Ας βρεθεί μια λύση, έστω και 37 χρόνια μετά…
Πλέον το κτήριο έχει πνιγεί από τα φυτά, ωστόσο καθημερινά μπροστά από αυτά, εκτός από τα αυτοκίνητα και τους κατοίκους, περνούν εκατοντάδες μικρά παιδιά με τους γονείς τους!
Καλό θα είναι, λοιπόν, να γίνει κάτι πριν να είναι αργά. Τα συγκεκριμένα κτήρια «έχουν προειδοποιήσει» πολλές φορές ότι είναι επικίνδυνα, αλλά με περιφράξεις, ταμπέλες και μηνύσεις δε γίνεται κάτι, όπως ο χρόνος έχει δείξει…
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση