Στις 19 Οκτωβρίου, με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά μας, γράφαμε για «Τουριστική τσιμεντοποίηση οικισμών της Δυτικής Μάνης με άδειες δόμησης αστέγων».
Στο θέμα, αναδεικνύοντάς το, επανήλθε προχθές με δημοσίευμά της η «Καθημερινή». Σε ρεπορτάζ του Γιώργου Λιάλιου τονίζεται ότι το διάταγμα του ’82 πνίγει τη Δυτική Μάνη, σχολιάζοντας: «Πώς μια παλιά πολεοδομική εξαίρεση, που είχε στόχο να τονώσει τη ζωή στους οικισμούς, απειλεί τώρα το πολιτιστικό και φυσικό περιβάλλον της περιοχής».
Μεταξύ άλλων, στο ρεπορτάζ αναφέρεται: «[…] Από το 2018 έως σήμερα εκδίδονται εκατοντάδες οικοδομικές άδειες ετησίως, με τις πολεοδομικές και αρχαιολογικές υπηρεσίες να μην μπορούν να συγκρατήσουν την εξάπλωση της δόμησης, την καταστροφή του αγροτοκτηνοτροφικού τοπίου και την εξαφάνιση των μεσαιωνικών χαρακτηριστικών των οικισμών. Και όλα αυτά, χάρη σε μια απόφαση της δεκαετίας του ’80, που είχε ως στόχο να μη σβήσει δημογραφικά η περιοχή…
[…] Το καλοκαίρι του 1983, το υπουργείο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος επανήλθε, χαρακτηρίζοντας εκατοντάδες οικισμούς σε όλη τη χώρα στάσιμους, ώστε να επωφεληθούν από τις διατάξεις αυτές. Ανάμεσα σε αυτούς, 317 στη Μεσσηνία, εκ των οποίων μεγάλο μέρος στη Μεσσηνιακή Μάνη.
Η διάταξη είχε ευεργετικές, αλλά και σοβαρές συνέπειες. Οι αρνητικές άρχισαν να φαίνονται μία δεκαετία αργότερα, όταν ξεκίνησε η αλματώδης τουριστική ανάπτυξη της περιοχής».
Το πρόβλημα είναι εμφανές σε όλους και το ερώτημα είναι αν υπάρχει πολιτική βούληση και, κυρίως, θέληση από τους τοπικούς φορείς και τους κατοίκους να μπει ένα φρένο σε όλο αυτό που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί την περιοχή στην καταστροφή.
Β.Β.
