Το 12ο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας μάς υπενθυμίζει τη διαχρονική ιστορική ευθύνη του κόμματός μας απέναντι στην Πατρίδα. Στην πρόσφατη ελληνική ιστορία, μετά την πτώση της δικτατορίας, η Νέα Δημοκρατία εκλήθη από τον λαό 4 φορές να αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου, και, μαζί με αυτή, να ανταποκριθεί σε σημαντικές ευθύνες έναντι της χώρας και της ιστορίας της.
Η πρώτη ήταν το 1974. Υπό την ηγεσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η πρώτη διακυβέρνηση πετυχαίνει την αποκατάσταση της ομαλότητας στο δημόσιο βίο, την εμπέδωση της Δημοκρατίας, τη θεσμοθέτηση ενός σύγχρονου και φιλελεύθερου Συντάγματος και την ένταξη της χώρας στην ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα.
Η δεύτερη περίοδος ήταν το 1990, σε μια κομβική συγκυρία, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη.
Η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ανέλαβε τις τύχες της χώρας αμέσως μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, την περίοδο που μια νέα διεθνής τάξη πραγμάτων αναδυόταν.
Στο εγχώριο μέτωπο είχαν προηγηθεί τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε ένα χρόνο και μια ταραγμένη πολιτικά περίοδος.
Το 2004 ο Κώστας Καραμανλής εξελέγη στην πρωθυπουργία εν μέσω κλίματος εκτεταμένης διαφθοράς.
Το μεγάλο στοίχημα της άρτιας διοργάνωσης των ολυμπιακών αγώνων κερδήθηκε, σημαντικά ανοίγματα στη Ρωσία και την Κίνα επετεύχθησαν, ενώ σταδιακές αποκρατικοποιήσεις και σημαντικές μεταρρυθμίσεις πραγματοποιήθηκαν.
Το 2012 με την απειλή του grexit να επικρέμαται, ο Αντώνης Σαμαράς επιχείρησε την ιστορική υπέρβαση και προχώρησε στην κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού με τον παραδοσιακό αντίπαλο της Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ.
Έθεσε τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης και σταθερότητας, σε μια πορεία που ανεστράφη απότομα το 2015.
Σήμερα, η Νέα Δημοκρατία, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη διοργανώνει το 12ο συνέδριό της με το βλέμμα στην 5η φορά που, καθώς φαίνεται, θα αναλάβει ιστορική ευθύνη έναντι του τόπου.
Την έξοδο από τη διεθνή επιτήρηση, τον τερματισμό της πολυετούς ύφεσης, την επαναφορά της σταθερότητας, της ανάπτυξης, της εθνικής κυριαρχίας.
Όμως, αυτή τη φορά, η Νέα Δημοκρατία έχει να αντιμετωπίσει δύο πολύ σημαντικές προκλήσεις. Το βασικό προαπαιτούμενο για την πραγματική έξοδο από την κρίση είναι η αποκατάσταση της θεσμικής κανονικότητας της χώρας, που είναι προϋπόθεση ευημερίας.
Και το δεύτερο, είναι αυτό που χαρακτηριστικά είπε στην ομιλία του ο Γιώργος Σεφέρης όταν παρέλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963.
«Σ’ αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται. Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος.
Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα».
-Ο Νίκος Κερερές, από την Κυπαρισσία, είναι επιστημονικός συνεργάτης του γραμματέα της Π.Ε. ΝΔ, Λευτέρη Αυγενάκη.
Η ομιλία του Νίκου Κερερέ από την Κυπαρισσία στο 12ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας
